Δημοκρατική Συμμαχία : Όταν η Ντόρα Μπακογιάννη (ξανα)ανακαλύπτει τον φιλελευθερισμό...

Και το όνομα αυτού "Δημοκρατική Σύμμαχια". Το πολυαναμενόμενο κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη είναι πια πραγματικότητα και σήμερα η αρχηγός του παρουσίασε στο Μπάντμιντον την ιδεολογική πλατφόρμα του.

Ομολογώ πως η ομιλία της Ντόρας Μπακογιάννη με εξέπληξε ευχάριστα , μιας και ήταν περισσότερο τολμηρή, ξεκάθαρη και ριζοσπαστική , απ'όσο την περίμενα. Περιλάμβανε μια σειρά από φιλελεύθερες και, κυρίως, συγκεκριμένες, προτάσεις, που, αν εφαρμοστούν,σίγουρα,θα αλλάξουν πολλά σε αυτή τη χώρα, προς το καλύτερο. Ανάμεσα τους :

α) Υιοθέτηση χαμηλού ενιαίου φορολογικού συντελεστή, στην περιοχή του 20% (που μάλιστα δεν θα ισχύει για τα χαμηλά εισοδήματα), ως μόνη λύση για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
β) Μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε μέσα στην επόμενη δεκαετία το δημόσιο να λειτουργεί με τα 2/3 του σημερινού ανθρώπινου δυναμικού του.
γ) Άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο για όσους διορισθούν από εδώ και στο εξής.
δ) Καθιέρωση συνταγματικού δημοσιονομικού κανόνα που θα εξασφαλίζει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς
ε) Ωράρια αγορών, εργασιακές σχέσεις, σχέσεις μεταξύ συναλλασσόμενων, πρέπει να παύσουν να ρυθμίζονται ασφυκτικά από το κράτος.
στ) Κατάργηση των πάσης φύσεως κρατήσεων, εισφορών, τελών υπέρ τρίτων, κλπ απαλλάσσοντας τους καταναλωτές από μια σειρά από άδικα, ακατανόητα και αναχρονιστικά χαράτσια.
ζ) Μεταρρύθμιση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου για τον συνδικαλισμό, την καθιέρωση μυστικής καθολικής ψηφοφορίας για τις μείζονες απεργίες και την υποχρέωση των συνδικαλιστών να εργάζονται όπως οι άλλοι συνάδελφοι τους.
η) Εισαγωγή κεφαλαιοποιητικών στοιχείων στο ασφαλιστικό σύστημα . Πρότυπό το σουηδικό σύστημα, όπου, με βάση τις εισφορές που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες, δημιουργούνται από το κράτος οιονεί ατομικοί συνταξιοδοτικοί λογαριασμοί.
θ) Υιοθέτηση του συστήματος "κουπονιών" στην εκπαίδευση

Δε θα διαφωνήσω πως υπάρχουν πολλά στην ιδεολογική πλατφόρμα του νέου κόμματος με τα οποία μπορείς κανείς να γκρινιάξει ή να διαφωνήσει . Π.χ. η κ.Μπακογιάννη δε ξεκαθαρίσε αν συμφωνεί με την απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, ενώ όταν εξαιρεί τις "περιόδους εθνικών κρίσεων",από την πρόταση της για συνταγματική καθιέρωση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, σίγουρα αφήνει πολύ μεγάλα περιθώρια ερμηνείας. Προσωπικά, έχω φιλοσοφικές ενστάσεις με τον ορισμό που έδωσε στην ελευθερία, όταν μίλησε για την "ελευθερία του Έλληνα από την ανάγκη", περιλαμβάνοντας έτσι, πλάι στην αρνητική ελευθερία των φιλελεύθερων και τη θετική ελευθερία των σοσιαλδημοκρατών. Διαφωνώ επίσης με το ότι το Μνημόνιο, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το μοντέλο του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους αποτελούν "ιερές αγελάδες" για την Ντόρα Μπακογιάννη ,ενώ δεν μου αρέσει το γεγονός πως ακόμη και σήμερα , νιώθει υποχρεωμένη να δηλώσει πως «Απαιτείται φιλελεύθερη προσέγγιση στην οικονομία και την πολιτική αλλά σοσιαλιστική στα κοινωνικά προβλήματα, υπό την έννοια ενός ισχυρού δικτύου προστασίας για τους πολίτες» . Όμως , παρά τις ασάφειες, τα στρογγυλέματα και τις αντιφάσεις, αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός πως για πρώτη φορά ακούγονται τόσο ριζοσπαστικές φιλελεύθερες θέσεις, από ένα ελληνικό κόμμα που διεκδικεί με αξιώσεις όχι μόνο την είσοδό του στη Βουλή αλλά και τη συμμετοχή του σε μελλοντικές κυβερνήσεις συνεργασίας. Και για μια χώρα, εθισμένη σε δεκαετίες μεγάλου κράτους ,αυτό είναι αναφισβήτητα κάτι πολύ θετικό. Με την ιδεολογική της πλατφόρμα,η "Δημακρατική Συμμαχία" τολμά να θέσει θέματα που κανένα άλλο κοινοβουλευτικό πολιτικό κόμμα, στο μουχλιασμένο κρατικίστικο πολιτικό τοπίο της Ελλάδας, δεν είχε το θάρρος να ανοίξει.

Και ενώ ήθελα να τελείωσει το άρθρο κάπου εδώ , με αυτή την αισιόδοξη νότα, να που βγαίνει πάλι ο καχύποπτος και μόνιμα επιφυλακτικός με την πολιτική και τους πολιτικούς όλων των κομμάτων, εαυτός μου. Και θυμάμαι τα έργα και τις ημέρες της αρχηγού της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" . Και ξεσκονίζω το αρχείο μου και βλέπω παλιές δηλώσεις της. Και καταλήγω πως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην επιτυχία του νέου εγχειρήματος είναι η αξιοπιστία της Ντόρας Μπακογιάννη, μιας πολιτικού που αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι του διεφθαρμένου και αναποτελεσματικού πολιτικού συστήματος που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεωκοπία. Υποτιθέμενη εκφραστής της "φιλελεύθερης" πτέρυγας της Νέας Δημοκρατίας, δε δίστασε σαν Δήμαρχος Αθηναίων, να συνεχίσει την παράδοση του βολέματος των κομματικών ημετέρων που είχαν ξεκινήσει οι προηγούμενοι Δήμαρχοι της Δεξιάς. Κορυφαία υπουργός, σε μια κυβέρνηση που εκτόξευσε τις δημόσιες δαπάνες και τα ελλείμματα στα ύψη, η "φιλελεύθερη" Ντόρα Μπακογιάννη προτίμησε να μην κάνει καμιά κριτική . Και όχι μόνο αυτό. Στα τέλη του 2008, όταν ο κεϋνσιανισμός ήταν η νέα ιδεολογική μόδα παγκοσμίως, η Μπακογιάννη ανακάλυπτε την κρυφή γοητεία του κρατισμού και έβρισκε τη λύση για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας στο ακόμη περισσότερο κράτος. Σε ομιλία στη συνεδρίαση της Νομαρχιακής Συνέλευσης Βόρειας Αττικής της ΝΔ , το Νοέμβριο του 2008, δήλωνε μεταξύ άλλων : « Η παράταξη μας δεν ήταν ποτέ οπαδός της αχαλίνωτης οικονομικής δραστηριότητας…Η ανεξέλεγκτη κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με ισχυρή πολιτική και κρατική παρέμβαση…Οι κυβερνήσεις έχουν τον πρώτο λόγο για να αντιμετωπίσουν τις καταστροφικές επιπτώσεις της πλήρους αποτυχίας του μοντέλου αυτού , της ασύδοτης ανάπτυξης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και της επακόλουθης κατάρρευσης των χρηματιστηριακών αγορών.» Αναρωτιέται βέβαια κανείς σε τί διαφέρει η παραπάνω «φιλελεύθερη» ανάλυση της κρίσης από τις αριστερίστικες κορώνες του κύριου Αλαβάνου ή το νέο "New Deal" που πρότεινε ,εκείνο τον καιρό, ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ένα χρόνο μετά, όταν η ΟΝΝΕΔ Παλαιού Φαλήρου απευθύνει ένα ερωτηματολόγιο με 23 συγκεκριμένα ερωτήματα, στους υποψήφιους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας, η Ντόρα Μπακογιάννη τάσσεται εναντίον της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων (που τώρα θεωρεί αναγκαία). Επίσης, αν και τώρα, επιλέγει τη λύση του ενιαίου φορολογικού συντελεστή, πριν μόλις ένα χρόνο, απέφυγε να επιλέξει μεταξύ ενός φορολογικού συστήματος που θα βασίζεται στον ενιαίο φορολογικό συντελεστή (που συνήθως υποστηρίζουν οι φιλελεύθεροι), και ενός συστήματος που θα βασίζεται στον προοδευτικό συντελεστή (που υποστηρίζουν οι σοσιαλδημοκράτες), τονίζοντας πως το μείζον ζήτημα στην Ελλάδα είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής. Στο καίριο ερώτημα αν προτιμάει ένα φιλελεύθερο μοντέλο περιστολής κρατικών δαπανών και τόνωσης ανταγωνιστικότητας ή ένα κεϋνσιανό μοντέλο αύξησης δημοσίων δαπανών, τόνωσης ρευστότητας και δημιουργίας υποδομών, η πρώην Υπουργός Εξωτερικών επελέξε έναν τρίτο δρόμο, αφού όπως διευκρινίζε «η οικονομική κρίση απέδειξε ότι αυτό που χρειάζεται είναι ευελιξία και δημιουργικότητα, όχι δογματισμοί».

Κρίνοντας από το παρελθόν της, πολλοί θα υποστηρίξουν πως η τωρινή υπεράσπιση του φιλελευθερισμού, από την πλευρά της κ. Μπακογιάννη ,είναι εντελώς ευκαιριακή και οπορτουνιστική. Όταν πριν δύο χρόνια, διαπίστωνε πως αυτές οι θέσεις δεν φέρνουν ψήφους και δυσκολεύουν τα μελλοντικά πολιτικά της σχέδια, δεν δίστασε να τις εγκαταλείψει.Σήμερα, που ακόμη και ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς έχει καταλάβει πως το Μεγάλο Κράτος βούλιαξε τη χώρα,η Ντόρα Μπακογιάννη μεταμορφώθηκε ξανά σε μαχητική φιλελεύθερη. Και ίσως να έχουν δίκιο. Βέβαια, η αρχηγός της "Δημοκρατικής Συμμαχίας" μας υπόσχεται πως έχει πια "αλλάξει" και δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός πως εξαιτίας της, σήμερα για πρώτη φορά μπαίνουν στο δημόσιο διάλογο τόσο προωθημένες φιλελεύθερες ιδέες. Γι αυτό ας παρακολουθούμε την πορεία του νέου κόμματος με επιφύλαξη, κριτικό πνεύμα αλλά και ανοιχτό μυαλό. Ίσως είναι άδικο να μην δίνουμε σε έναν άνθρωπο μια δεύτερη ευκαιρία. Ακόμη και αν αυτός ο άνθρωπος, είναι πολιτικός...