"Λεφτά υπάρχουν" - Thessaloniki Special Edition

Αφού ...θαυμάσαμε το πρόγραμμα του Γιώργου Καμίνη στην Αθήνα , το "Μπλε Μήλο" ανεβαίνει Θεσσαλονίκη για να ρίξει μια ματιά στα προγράμματα των υποψηφιών για τις δημοτικές εκλογές . Η Θεσσαλονίκη είναι ένας δήμος που αποκτά ιδιαίτερη σημασία, αφού είναι ο πιο χρεωμένος της χώρας . Οπότε, κάθε λογικός άνθρωπος θα υπέθετε πως η πρώτη προτεραιότητα των υποψηφιών δημάρχων θα ήταν ο περιορισμός του χρέους. Αν λοιπόν αναρωτιέστε τί προτείνουν για το θέμα αυτό οι δυο επικρατέστεροι υποψήφιοι, η απάντηση είναι ... απολύτως τίποτε. Αντίθετα και οι δυο, μας ανακοινώνουν , με υπερηφάνεια, πως σκοπεύουν να φορτωσουν το δήμο με νέες δαπάνες.

Στα προγράμματα τους, κανένας από τους δύο υποψηφίους δεν καταθέτει έστω και μια πρόταση για το πώς θα μειωθεί το υπέρογκο χρέος. Κανένας δεν μιλάει για περιορισμό δαπανών, ενώ λύσεις όπως η ιδιωτικοποίηση δραστηριότητων του Δήμου ή κλείσιμο ζημιογόνων επιχειρήσεων κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας . Αντίθετα και οι δύο υποψήφιοι , ειναι γεμάτοι ιδέες όταν πρόκειται να επιβαρύνουν το δήμο με νέες δαπάνες. Ο Κώστας Γκιουλέκας,ακολουθώντας την ένδοξη παράδοση του Μαυρογιαλούρου και των προκατόχων του που κατάντησαν τη Θεσσαλονίκη τον πιο χρεωμένος Δήμο στην Ελλάδα, υπόσχεται τα πάντα στους πάντες, χωρίς καν να μπει στον κόπο να εξηγήσει από πού θα αντληθούν οι απαραίτητοι πόροι. Έτσι, με δήμαρχο τον Γκιουλέκα η Θεσσαλονίκη θα έχει την τύχη να αποκτήσει : δεξαμενή Σκέψης (THINK TANK) του Δήμου , κοινωνικά παντοπωλεία και κοινωνικά φαρμακεία , κέντρο στήριξης της νεανικής επιχειρηματικότητας και πρόληψης της ανεργίας, δωρεάν ασύρματη σύνδεση ίντερνετ στην πόλη για όλους, Κέντρο Προσέλκυσης και Υποστήριξης Επενδύσεων, νέες μαρίνες , Μουσείο Ιστορίας της πόλης , Μουσείο Τύπου, Ακαδημία Παραδοσιακών Χορών,περιβαλλοντικό πάρκο και άλλα πολλά.

Ο Γιάννης Μπουτάρης πάλι κατεβαίνει με τη σημαία της ρήξης και σωστά καταγγέλει την προηγούμενη δημοτική αρχή για τα πεπραγμένα της . Παροτι είναι "αγαπημένο παιδί" των εν Ελλάδι φιλελεύθερων, η αλήθεια είναι πως το "Μπλε Μήλο" δυσκολεύεται να καταλάβει το λόγο αφού το πρόγραμμά του δεν διαφέρει και πολύ από αυτό του κύριου αντιπάλου του . Όπως είπαμε και πιο πάνω, και αυτός προτιμάει να μην αγγίξει καν το ζήτημα του περιορισμού των δαπανών. Προς τιμήν του, κάνει τουλάχιστον μια προσπάθεια για να εξηγήσει από που θα βρεθούν τα χρήματα για να πραγματοποιηθούν όσα (πολλά ομολογουμένως) υπόσχεται . Προτείνει τη συνεργασια δημοσίου, δημοτικού και ιδιωτικού τομέα, μια πρόταση η οποία βέβαια δεν θα μειώσει το τωρινό χρέος, αλλά αν εφαρμοστεί σωστά, και δεν γίνει όχημα για διασπάθιση του χρήματος των φορολογουμένων από ιδιωτικά συμφέροντα, μπορεί να περιορίσει τη μελλοντική αύξηση των δαπανών. Δυστυχώς οι υπόλοιπες προτάσεις του που περιλαμβάνουν την έκδοση δημοτικών ομολόγων και τη σύναψη νέων δανείων, απλά θα αυξήσουν το ήδη τεράστιο χρέος της πόλης. Από εκεί και πέρα, και ο Γιάννης Μπουτάρης βυθίζεται σε μια πλειοδοσία παροχών, που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από την αντίστοιχη λίστα του Κώστα Γκιουλέκα : κάθε Δημοτικό Διαμέρισμα θα αποκτήσει τη δική του εσωτερική συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση , αγορά 100 περίπου λεωφορείων για τον ΟΑΣΘ, δημιουργία πολλαπλών υπόγειων χώρων στάθμευσης στην περίμετρο του κέντρου με στόχο τετραετίας την εξασφάλιση μιας θέσης στάθμευσης για κάθε οικογένεια, 100% επιδότηση του εισιτηρίου των λεωφορείων για δύο χρόνια, κατασκευή τραμ μήκους περίπου 30 χλμ, "κάθε είδους παροχή βοήθειας στις μικρές και μεγάλες διαφορές κουλτούρας των πολιτών της" ( κρατισμός με πολυπολιτισμικό άλλοθι; ) ,δημιουργία πολυκινηματογράφων μικρών αιθουσών σε κάθε Διαμέρισμα για την προώθηση του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, με επιδότηση του εισιτηρίου , η εξασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου κοινωνικών υπηρεσιών και υπηρεσιών υγείας που θα παρέχονται δωρεάν σε όλους τους πολίτες και θα καλύπτονται οικονομικά με τη γενναία μεταφορά πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό στον Δήμο, λειτουργία 15 μικρών ιατρείων στα 4 πρώτα χρόνια που θα διπλασιαστούν την επόμενη τετραετία , προσφορά υπηρεσιών (προσωρινό κατάλυμα, συσσίτιο, εργασία) σε συνεργασία με άλλους φορείς, σε ευπαθείς ομάδες όπως οι χρήστες διαφόρων ουσιών, ή σε ειδικές κατηγορίες πολιτών, όπως κακοποιημένες γυναίκες, άστεγοι, άτομα με αναπηρίες κ.α, ενίσχυση των ΚΑΠΗ του Δήμου Θεσσαλονίκης , στήριξη και προώθηση φοιτητικών φεστιβάλ, διοργάνωση , μαζί με τα πανεπιστήμια, εβδομάδας υποδοχής νέων φοιτητών, και η λίστα δεν έχει τέλος.

Δυστυχώς , η φιλοσοφία και των δύο συνδυασμών διαπνέεται από την ίδια αντίληψη που οδήγησε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας τη Θεσσαλονίκη και ολόκληρη την Ελλάδα : όλα τα προβλήματα μπορούν να λυθούν με νέες δαπάνες και την ίδρυση νέων κρατικών (εδώ δημοτικών) οργανισμών .Σε αυτές τις εκλογές όμως το μεγάλο ζητούμενο είναι να βρεθούν υποψήφιοι που με συγκεκριμένες προτάσεις, και όχι αερολογίες, γενικότητες, και ευχολόγια, θα πείσουν πως μπορούν να συμμαζέψουν τα οικονομικά των δήμων και να περικόψουν τις τεράστιες δαπάνες τους . Σε αυτό το τομέα , και ο Κώστας Γκιουλέκας όσο και ο Γιάννης Μπουτάρης παίρνουν ένα τεράστιο μηδενικό . Και το πιο ανησυχητικό για το μέλλον της χώρας, είναι πως ακόμη και αν ψάχναμε όλη την Ελλάδα, είμαι σίγουρος πως δε θα βρίσκαμε ούτε έναν υποψήφιο τοπικό άρχοντα ,που να κατεβαίνει στις εκλογές με τέτοια ατζεντα.