Πολύς προβληματισμός υπάρχει για το μέλλον της Ευρώπης. Εκφράζονται ανησυχίες για την επιβίωση της Ενωσης με βάση τις αποθαρρυντικές οικονομικές εξελίξεις. Δεν γίνεται όμως μεγάλη και σοβαρή συζήτηση γι’ αυτή καθ’ εαυτή την ουσία και το περιεχόμενο της σημερινής Ευρώπης. Που πιθανότατα τροφοδοτεί τις αμφιβολίες για το μέλλον της αλλά και για το αν αξίζει να υπάρχει.
Πριν από ελάχιστα 24ωρα ο Επίτροπος για την Οικονομία Ολιν Ρέν έκανε δηλώσεις σχετικά με τα μέτρα που παίρνει η Γαλλία για την μεταρρύθμιση αλλά και την διάσωση της οικονομίας της. Σημείωσε ο ευρωπαίος Επίτροπος την διαφωνία του για το γεγονός πως οι προσπάθειες της Γαλλικής κυβέρνησης επικεντρώνονται σε μεγάλες και συνεχείς φορολογικές επιβαρύνσεις και όχι σε δραστικές μειώσεις δαπανών. Ο Ολιν Ρεν έχει βέβαια απόλυτο δίκιο. Με την διαφορά πως κάνει ολοφάνερη μια φοβερή υποκρισία από την πλευρά της Ενωσης. Πως είναι δυνατόν κοινοτικοί αξιωματούχοι να καταδικάζουν τις απαράδεκτες φορολογικές επιδρομές στις οποίες επιδίδεται η Γαλλική κυβέρνηση και την ίδια στιγμή να επιδοκιμάζoυν – και να επιμένουν σε ακόμη σκληρότερες επιβαρύνσεις – τα μέτρα που προσεγγίζουν στην δήμευση ατομικών περιουσιών που λαμβάνει η κυβέρνηση της Ελλάδας.
Με τέτοια στάση η Ευρώπη υπονομεύει την όποια αξιοπιστία της έχει απομείνει. Θεωρητικά η Ευρώπη εκφράζει τις ελπίδες των λαών της για δημοκρατία και ευημερία. Η δημοκρατία όμως, όπως σωστά επισημαίνει ο Lian Ferguson στο εξαιρετικό του έργο Civilization, στηρίζει την λαική της νομιμοποίηση πάνω στην προστασία της ατομικής ιδιοκτησίας και τον σεβασμό των ελεύθερων οικονομικών συναλλαγών. Όταν όμως η ευρωπαική προοπτική αρχίζει να ταυτίζεται με αυθαίρετες κρατικές παρεμβάσεις, που στον τομέα της φορολογίας οδηγούν σε δημεύσεις περιουσιών των πολιτών ενώ τραπεζικοί λογαριασμοί ελέγχονται και δεσμεύονται, οι συναλλαγές ηλεκτρονικά παρακολουθούνται και οι αμοιβές καθορίζονται με κυβερνητικές αποφάσεις η έλξη της ευρώπης χλωμιάζει.
Δεν μπορεί να είμαστε υπέρ της Ευρώπης όταν η ίδια διαψεύδει και υπονομεύει τις προοπτικές της. Η Ευρώπη παράγει γραφειοκρατία ενώ αρχίζει να συντρίβεται η ευημερία. Μόνο οι παρεμβατικοί κανονισμοί που έχουν επιβληθεί από τις Βρυξέλλες συμπληρώνουν σε όγκο ένα βιβλίο 16.000 σελίδων. Ο υδροκεφαλισμός του ευρωπαικού κέντρου αρχίζει να είναι επικίνδυνος για την ίδια την ευρωπαική προοπτική. Η μοναδική σύνδεση με την Ευρώπη καταντάει να εξαντλείται απλά και μόνο στην προσπάθεια εξασφάλισης από τους δανειστές των αναγκαίων πιστώσεων για να συνεχίσει να λειτουργεί το κράτος.
Είχα και παλιότερα σημειώσει πως δεν είχε νόημα η έγκριση των διαφόρων Μνημονίων εφ’ όσον δεν ήσαν αυτά σε θέση ξεκάθαρα να εξασφαλίσουν έξοδο από το οικονομικό τέλμα. Αλλά και το κυριότερο, δεν μου ήταν εύκολο να αντιληφθώ την λογική των επιβαλλομένων ατομικών θυσιών και της εξαφάνισης των περιουσιών των πολιτών ώστε να εξασφαλισθεί το δημόσιο και να αποφευχθούν απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Ευρώπη σήμερα έχει καταλήξει να σημαίνει θυσίες της κοινωνίας και εξαφάνιση του ιδιωτικού τομέα με στόχο την διάσωση των κομματικών στρατών που έχουν αποικίσει το δημόσιο.
Ολες οι επιλογές των δανειστών που απέχουν από τις λογικές των ελεύθερων αγορών έχουν τραγικά διαψευσθεί. Με κορυφαία την ανταγωνιστικότητα. Εξω από κάθε οικονομική λογική, οι ευρωπαίοι δανειστές επέμεναν στην κρατικοπαρεμβατική αντίληψη πως οι τιμές θα έπεφταν και η οικονομία θα γινόταν ανταγωνιστικότερη αν μειωνόταν ο εργατικός μισθός. Πέραν όμως των αμοιβών η τιμή ενός προιόντος εξαρτάται από το κόστος του χρήματος, της ενέργειας, και των πρώτων υλών καθώς κι’ από το ύψος των φόρων. Όλα όμως, πλην των μισθών, συνέχισαν να αυξάνονται. Πως ήταν δυνατόν να περιμένουν κάμψη των τιμών; Το αποτέλεσμα είναι η αποτυχία της πολιτικής αυτής και η μείωση της ανταγωνιστικότητας. «Θρίαμβος», κοντολογής, των σοφών της Ευρώπης.
Στις επικείμενες ευρωεκλογές ίσως να είναι μια ευκαιρία να ακούσει η Ευρώπη την φωνή αγανάκτησης των πολιτών. Αυτών ακριβώς που οι Βρυξέλλες είναι φανερό πως περιφρονούν. Ο ευρωσκεπτικισμός διευρύνεται. Γιατί είναι ασαφές πλέον τι εκπροσωπεί η Ευρωπαική Ενωση. Που έχει ολοφάνερα εκτροχιασθεί από τους αρχικούς της προσανατολισμούς και στόχους. Εχει καταντήσει να εκφράζει τις δημόσιες γραφειοκρατίες και να εκπροσωπεί τα συμφέροντα όσων μηχανισμών εξαρτώνται η και λειτουργούν γύρω από το κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου