Beyond any reasonable doubt.

Δεν θεωρώ πως τούτες οι εκλογές είναι οι κρισιμότερες της μεταπολίτευσης. Έχω την αίσθηση πως δεν θα αλλάξει τίποτα ιδιαίτερα. Όμως είναι σίγουρα πρόοδος όταν οι πολίτες δείχνουν τη διάθεση να προσέλθουν στις κάλπες και να στείλουν το δικό τους μήνυμα μέσα σε ένα οργασμό πολιτικής σκέψης και έκφρασης (έστω και αν κοιτάξουμε με προσοχή όλους εκείνους τους συνδυασμούς που επιθυμούν την είσοδο τους στο κοινοβούλιο, θα δούμε πολύ ενθουσιασμό και ελάχιστη ουσία).

Οι πολίτες πρέπει το επόμενο εικοσιτετράωρο με ηρεμία και πολύ σκέψη να επιλέξουν ποιο πολιτικό συνδυασμό θα υποστηρίξουν. Να κλείσουν τα αυτιά τους στις κραυγές, να αποβάλλουν την οργή, τις προσωπικές αντιπάθειες και το συναίσθημα και να επιλέξουν μονάχα με τη λογική.
Να δώσουν μια θετική ψήφο προοπτικής και όχι τιμωρίας και άρνησης.

Παρακάτω θα σημειώσω με δύο λόγια ποιους δεν έχω πρόθεση να υποστηρίξω.

Δεν μπορώ να υποστηρίξω τα μέχρι πρότινος μεγάλα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όχι για το παρελθόν τους αλλά γιατί έχουν αποδείξει πως δεν έχουν πρόθεση να μειώσουν άμεσα το κράτος, ούτε να ελαττώσουν τις δαπάνες ενώ είναι βέβαιο ότι θα καθυστερήσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις με αποτέλεσμα να κληθούν πολύ σύντομα μετά τις εκλογές να αυξήσουν τους φόρους και να μειώσουν περαιτέρω τις συντάξεις και τους μισθούς.

Δεν μπορώ να υποστηρίξω τα κόμματα της αριστεράς, είτε θεωρούνται από τους δημιουργούς τους υπεύθυνα και ευρωπαϊκής προοπτικής είτε όχι. Δεν προτείνουν τίποτα ρεαλιστικό, τίποτα υπεύθυνο, τίποτα καινοτόμο. Αν αφαιρέσεις από το πρόγραμμα τους τις ριζοσπαστικές φανφάρες και τους ανέξοδους λαϊκισμούς ανακαλύπτεις πως τελικά δεν έχουν να προτείνουν τίποτα. Παραμένουν κόμματα διαμαρτυρίας, καταγγελίας και ανευθυνότητας.

Δεν μπορώ να υποστηρίξω τον ανεκδιήγητο Καμμένο, τον γραφικό Καρατζαφέρη και την infamous Χρυσή Αυγή για λόγους τόσο προφανείς που θεωρώ περιττό να σημειώσω.

Δεν μπορώ να υποστηρίξω τη Δράση/ΦιΣ γιατί o Στέφανος Μάνος δημιούργησε ένα ευκαιριακό ελιτίστικο κύκλο στον οποίο εκφράζει όλα εκείνα που δεν τολμούσε όταν στήριζε τα δύο κόμματα που σήμερα κατηγορεί κουνώντας αυστηρά το δάχτυλο. Από την άλλη ο καθ όλα συμπαθής κ. Βαλλιανάτος φαίνεται να χρησιμοποιεί ένα φιλελεύθερο σχεδιασμό για την αυτοπροβολή του.

Δεν μπορώ να υποστηρίξω τη Δημοκρατική Συμμαχία γιατί είναι ένα κόμμα πολιτικών φίλων συγκεκριμένης οικογένειας ως επί το πλείστον που δεν έχει καμία σχέση με το εξαιρετικό πράγματι πολιτικό μανιφέστο που έχει παρουσιάσει, δεν διαθέτει καμία τόλμη παρά μόνο περίσσια υποκρισία. Το πρωί η κ. Μπακογιάννη επιτίθεται λυσσαλέα στο δικομματισμό, το μεσημέρι υποστηρίζει την συναίνεση και την συνεργασία και το βράδυ κατηγορεί τους πάντες για ανευθυνότητα. Η ίδια όμως δεν έδειξε ούτε πνεύμα συνεργασίας στην περίπτωση συμμαχίας με τη Δράση, ούτε υπευθυνότητα όταν απέφυγε το κόστος της συγκυβέρνησης ή όταν με δάκρια ψήφιζε το μνημόνιο αλλά και όταν όριζε ως προεκλογικό της σύνθημα την λαϊκίστικη ρήση «φταίει το κράτος, όχι εσύ» (προφανώς θέλοντας έτσι να πλησιάσει τρυφερά τους πολίτες σε αντίθεση με τη περιφρόνηση που φαίνεται να τους δείχνει ο κ. Μάνος όπως πολύ σωστά σημείωσε το Τηλέμαχος Χορμοβίτης στη σελίδα του.

Η επιλογή μου είναι κάποιο από τα υπόλοιπα κόμματα που θεωρώ ότι έχει φιλελεύθερη φιλοσοφία και δεν έχει ηγέτη του κάποιον πολιτευτή που είχε μικρότερη ή μεγαλύτερη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση.

Οπωσδήποτε η αυριανή μέρα χρειάζεται πνευματική διαύγεια και ώριμη σκέψη. Ποτέ δεν πίστεψα στη φιλοσοφία της επιλογής του λιγότερου χειρότερου. Είμαι της λογικής να ψηφίζουμε ως ένορκοι. Beyond any reasonable doubt.

(Πρέπει όμως να σημειώσω ότι στα ψηφοδέλτια της Δράσης/ΦιΣ όσο και της Δημοκρατικής Συμμαχία περιλαμβάνονται αξιόλογες προσωπικότητες που δυστυχώς αδικούνται από τις ηγεσίες τους)