Ανεπαρκείς και αμετανόητες ηγεσίες

Τα αποτελέσματα των εκλογών μόνο απογοητευτικά μπορεί να είναι για τους φιλελεύθερους. Κανένα από τα τρία κόμματα δεν κατάφερε να εκπροσωπηθεί στην Βουλή, εξαιτίας των υπεροπτικών και αλαζονικών ηγεσιών τους(κυρίως της ΔΗ.ΞΑ. και της Δράσης) που αρνήθηκαν πεισματικά την όποια συνεργασία. ΓΙα την μεν ΔΗ.ΞΑ. αυτή η επιλογή δεν φαίνεται να της κόστισε ιδιαίτερα αφού έπιασε το 2.2, ποσοστό πρωτόγνωρο για νέο κι άγνωστο κόμμα. Αντίθετα η Δράση-ΦΙΣ με την στρατηγική που επέλεξε, κατάφερε να είναι ο μεγάλος χαμένος. Αυτή η στρατηγική κόστισε στον φιλελεύθερο χώρο και πιθανότατα στην Ελλάδα.

Οι (περισσότεροι) υποψήφιοι της Δράσης-ΦΙΣ υπερηφανευόντουσαν στις (σικάτες) προεκλογικές συγκεντρώσεις ότι δεν είναι πολιτικοί. Θα περιμένε κανείς λοιπόν αυτοί οι μη πολιτικοί να ξεχυθούν στους δρόμους(όπως έκαναν οι υποστηρικτές της ΔΗ.ΞΑ.) για να πείσουν τον κόσμο που δεν τους γνωρίζει για την ακεραιότητα, την φρεσκάδα και τις ιδέες τους, έπρεπε δηλαδή να γνωριστούν με τους εκλογείς δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό και δαπανώντας πολύ χρόνο(και χρήμα). Αντίθετα, αυτό που έκαναν( γενικευτικά) ήταν να επευφημούν την ηγεσία τους στα social media και να επιτίθενται σε συγγενή κόμματα όπως η ΔΗΜ.ΣΥΜ. και η ΔΗ.ΞΑ.(αδιαφορώντας για την επόμενη μέρα και πιθανές συμμαχίες). Θεώρησαν πως με το twitter και το facebook βγάζεις βουλευτές, ενώ το κόμμα της «κοινής λογικής» φαίνεται να μην αντελήφθη πως για να πείσεις πρέπει να εμπνεύσεις και να κινητοποιήσεις τους πολίτες που πιστεύουν σε σένα. Η πραγματικότητα όμως έδειξε πως η πολιτική του πεζοδρομίου, ειδικά όταν target group σου είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και ιδιωτικοί υπάλληλοι κάποιας ηλικίας και όχι μόνο 20άρηδες και 30άρηδες, είναι η πιο απαραίτητη και η πιο αποτελεσματική.

Το δεύτερο μεγάλο λάθος ήταν η μη συνεργασία με το κόμμα της κας Μπακογιάννη. Αντιληπτό το να μην ταιριάζουν σε θέματα «κουλτούρας» αλλά όταν γνώριζαν ότι η επόμενη βουλή θα είναι «των τεράτων» έπρεπε να παραμερίσουν αυτές τις διαφορές. Το αισχρότερο ήταν ότι αρχικά κατηγορούσαν την κα Μπακογιάννη για έλλειψη διαλλαξίας, ενώ όπως αποδείχθηκε αργότερα εξαρχής η Δράση δεν επιθυμούσε συνεργασία με την κα Μπακογιάννη. Αντίστοιχη επιθετική συμπεριφορά εκδήλωναν σε πολλούς ανένταχτους που αμφισβητούσαν την δυνατότητα άμεσης εφαρμογής κάποιων προτάσεων της Δράσης, συμπεριφορά που έδειχνε μια πολιτική αντίληψη αδιάλλακτη και υπερβολικά εγωκεντρική. Αντί να μεγαλώνουν την πίτα της φιλελεύθερης πολιτικής αγοράς, προσπαθούσαν να μαζέψουν κόσμο από τους ήδη φιλικά διακείμενους προς τις μεταρρυθμίσεις και τον φιλελευθερισμό πολίτες.

Το χειρότερο όλων είναι ότι παρ΄ότι πλέον συνειδητοποίησε η ηγεσία της Δράσης την ανάγκη συμμαχιών, είναι ότι δεν είναι διατεθειμένη να προβεί σε καμία αυτοκριτική(τουλάχιστον προς το παρόν) και αντίστοιχα να απολογηθούν οι υπεύθυνοι αυτών των επιλογών. Σε αυτή την Βουλή που ήταν απαραίτητη η παρουσία φιλελεύθερων φωνών, αυτές λάμπουν διά της απουσίας τους, αφήνοντας τους φαιοκόκκινους σοσιαλιστές να λαϊκίζουν και να ουρλιάζουν χωρίς αντίλογο, ενώ τα μεγάλα κόμματα αμήχανα βλέπουν την χώρα να χρεοκοπεί. Αυτό θα τις βαραίνει για πολύ καιρό, καθώς η ευθύνη που φέρουν είναι μεγάλη.