Ο αγαπημένος του "ΜπλεΜήλου" , Ρον Πολ γράφει σήμερα στην "Wall Street Journal" για το ρόλο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) στην οικονομική κρίση:
"Για να μάθουμε τί είναι λάθος με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τη φύση του χρήματος. Το χρήμα είναι όπως κάθε άλλο αγαθό στην οικονομία μας που προέρχεται από την αγορά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταναλωτών. Η ιδιαίτερη χρησιμότητά του είναι ότι διευκολύνει τις έμμεσες συναλλαγές , πράγμα που καθιστά ευκολότερο για μας να αγοράζουμε και να πωλούμε αγαθά, επειδή έτσι υπάρχει ένας κοινός τρόπος μέτρησης της αξίας τους. Τo χρήμα δεν είναι ένα κυβερνητικό φαινόμενο και ούτε χρειάζεται, ούτε πρέπει να το διαχειρίζεται η κυβέρνηση. Όταν οι κεντρικές τράπεζες όπως η Fed διαχειρίζονται τo χρήμα, επιδίδονται σε καθορισμό τιμών , ο οποίος δεν οδηγεί στην ευημερία αλλά στην καταστροφή.
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει προκαλέσει κάθε ραγδαία οικονομική άνοδο και κατάρρευση που έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα από τη δημιουργία της τράπεζας το 1913. Διοχετεύει νέο χρήμα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να μειώσει τα επιτόκια και να τονώσει την οικονομία. Η προσθήκη νέου χρήματος αυξάνει την προσφορά χρήματος, με αποτέλεσμα...το επιτόκιο να είναι χαμηλότερο από ό,τι αν το καθόριζε η αγορά . Αυτά τα χαμηλότερα επιτόκια επηρεάζουν την κατανομή των πόρων, προκαλώντας κακές επενδύσεις κεφαλαίων σε ολόκληρη την οικονομία. Έτσι, ορισμένα έργα και επιχειρηματικά σχέδια που εμφανίζονται κερδοφόρα όταν χρηματοδοτούνται με τεχνητά χαμηλά επιτόκια , δεν είναι στην πραγματικότητα η καλύτερη χρήση αυτών των πόρων.
Τελικά, η οικονομική άνθηση που δημιουργείται από ενέργειες της Fed αποδεικνύεται πως δεν είναι βιώσιμη και ακολουθεί η απότομη κάμψη , καθώς αυτό το κακά επενδυμένο κεφάλαιο εκδηλώνεται με ένα πλεόνασμα κεφαλαιουχικών αγαθών, λογιστικά περισσεύματα κλπ. Έως ότου αυτοί οι πόροι που έχουν οδηγηθεί σε λάθος κατεύθυνση τεθούν σε μια πιο παραγωγική χρήση- δηλαδή τις χρήσεις που επιθυμεί η ελεύθερη αγορά- η οικονομία μένει καθηλωμένη.
Η μεγάλη συμβολή της "Αυστριακής Σχολής των οικονομικών" στην οικονομική θεωρία ήταν η περιγραφή αυτού του οικονομικού κύκλου : η διαδικασία της απότομης οικονομικής ανόδου και πτώσης και η προέλευσή της στη νομισματική παρέμβαση της κυβέρνησης σε συνεργασία με το τραπεζικό σύστημα. Ωστόσο, οι φορείς χάραξης πολιτικής στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ εξακολουθούν να αδυνατούν να κατανοήσουν τις αιτίες της πιο πρόσφατης χρηματοπιστωτικής μας κρίσης . Έτσι αδυνατούν να καταλήξουν σε μια ικανοποιητική λύση.
Από πολλές απόψεις , οι διοικητές της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και τα μέλη της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς είναι σαν όλους τους άλλους ισχυρούς υψηλόβαθμους αξιωματούχους . Επειδή παίρνουν αποφάσεις που επηρεάζουν σε βάθος τη λειτουργία της οικονομίας και επειδή έχουν εκατοντάδες ευφυείς οικονομολόγους που εργάζονται γι 'αυτούς ,κάνοντας έρευνα και συλλέγοντας στοιχεία, πιστεύουν και οι ίδιοι αυτή την επίφαση της γνώσης -την ψευδαίσθηση ότι επειδή έχουν όλους αυτούς τους πόρους στη διάθεσή τους, ως εκ τούτου έχουν την ικανότητα να κατευθύνουν την οικονομία κατά το δοκούν.
Τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Καμιά συμπεριφορά δεν θα μπορούσε να είναι πιο καταστροφική. Αυτό που οι αυστριακοί οικονομολόγοι Ludwig von Mises και Friedrich von Hayek υποστήριξαν στη συζήτηση για τον υπολογισμό των τιμών στον σοσιαλισμό κατά τη δεκαετία του 1920 και του 1930- δηλαδή την άποψη ότι η αγορά , όπου οι άνθρωποι ελεύθερα αποφασίζουν τί χρειάζονται και για το τί θέλουν να πληρώνουν , είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για την κατανομή πόρων- μπορεί να είναι προφανής σε πολλούς απλούς Αμερικανούς. Αλλά δεν έχει επηρεάσει τους ηγέτες των κυβερνήσεων σήμερα, που δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν τη σημασία των τιμών για τη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς.
Ο τρόπος σκέψης της Ομοσπονδιακής Τράπεζας δεν είναι τώρα διαφορετικός από εκείνον της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η οποία απασχολούσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους για να διεξάγουν έρευνα και να παρέχουν υπολογισμούς σε μια προσπάθεια να μιμηθεί το σύστημα τιμών των (σχετικά) ελεύθερων αγορών της Δύσης. Παρά το προφανές συμπέρασμα που συνάγεται από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να μην το έχουν καταλάβει πλήρως .
Η Fed αδυνατεί να αντιληφθεί ότι ένα επιτόκιο είναι μια τιμή- η τιμή του χρόνου- και ότι η προσπάθεια να χειραγωγήσει αυτή την τιμή είναι εξίσου καταστρεπτική με οποιοδήποτε άλλο κυβερνητικό έλεγχο των τιμών . Αδυνατεί να δει ότι η τιμή των κατοικιών διογκώθηκε τεχνητά μέσω της νομισματικής πολιτικής της Fed στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και ότι ο μόνος τρόπος για την αποκατάσταση της ευρωστίας στον τομέα της στέγασης είναι να επιτρέψει τις τιμές να επανέλθουν στα βιώσιμα επίπεδα της αγοράς. Αντ 'αυτού, οι ενέργειες της Fed είχαν ένα στόχο- να διατηρήσουν τις τιμές σε επίπεδα φούσκας εξασφαλίζοντας έτσι ότι το κακό χρέος παραμένει στα βιβλία και αποτυχημένες επιχειρήσεις παραμένουν σε λειτουργία , δρώντας σαν βαρίδι γύρω από το λαιμό της αγοράς.
Τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης της Fed αύξησαν το δημόσιο χρέος κατά τρισεκατομμύρια δολάρια. Το χρέος είναι πλέον τόσο μεγάλο που αν η κεντρική τράπεζα αρχίσει να εγκαταλείπει την πολιτική των μηδενικών επιτοκίων , η άνοδος των επιτοκίων θα έχει ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση των ΗΠΑ να πληρώνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε επιπλέον τόκους του εθνικού χρέους κάθε χρόνο. Έτσι, υπάρχει σημαντική πολιτική πίεση προς τη Fed να κρατήσει τα επιτόκια χαμηλά. Η Fed έχει στριμώξει τον εαυτό της στη γωνία, και ακόμα κι αν ήθελε να αυξήσει τα επιτόκια... μπορεί να μην είναι σε θέση να το πράξει . Αλλά ξέρουμε πως θα κάνει κάτι γιατί η πίεση να "κάνει απλώς κάτι" συχνά ξεπερνά όλες τις άλλες σκέψεις.
Τι ακριβώς θα κάνει η Fed μπορεί κανείς να το μαντέψει και δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι αγορές συνεχίζουν να βυθίζονται όσο η αναμονή μεγαλώνει . Αν η Fed σταματούσε την παρέμβαση και τη στρέβλωση της αγοράς και επέτρεπε τη λειτουργία μιας πραγματικά ελεύθερης αγοράς που ασχολείται με τα κέρδη και τις ζημιές , η οικονομία μας θα μπορούσε να ανακάμψει. Η συνεχιζόμενη ύπαρξη ενός οργανισμού που μπορεί να δημιουργήσει τρισεκατομμύρια δολάρια από το πουθενά για την αγορά χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων και τη στήριξη ένα θεμελιωδώς αφερέγγυου τραπεζικού σύστηματος είναι ένα μελανό σημάδι σε μια οικονομία που διακηρύσσει ότι είναι ελεύθερη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου