Για την αναγκαιότητα μιας "αντισυστημικής Δεξιάς" έγραψε χτες ο Νίκος Γεωργιόπουλος. Παραδόξως, ένα εξαιρετικό δείγμα αυτής της Δεξιάς το ανακαλύψαμε στην ομιλία που έδωσε πριν λίγες μέρες μια πολιτικός, που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε διακριθει για τον πλούτο των ιδεών της και το βάθος της σκέψης της . Ναι, μιλάμε για τη Σάρα Πέιλιν.
Στην ομιλία της η Πέιλιν έδειξε να καταλαβαίνει πως πια η πολιτική σύγκρουση δεν διεξάγεται τόσο μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών. Η πρώην κυβερνήτης της Αλάσκα μίλησε για μια "μόνιμη πολιτική τάξη", μια αλαζονική , κρατικοδίαιτη ελίτ που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού. Αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα :
"(Τα μέλη της μόνιμης πολιτικής τάξης) μιλούν συνεχώς για τη μείωση των κρατικών δαπανών και όμως συνεχίζουν να ξοδεύουν όλο και περισσότερα. Μιλούν για το τεράστιο, μη βιώσιμο χρέος και όμως συνεχίζουν να το επιβαρύνουν . Ξοδεύουν, τυπώνουν χρήμα , δανείζονται, ξοδεύουν περισσότερο και ύστερα μας στέλνουν το λογαριασμό . Στη συνέχεια, αλληλοσυγχαίρονται και ισχυρίζονται ότι αντιμετώπισαν και «έλυσαν» την κρίση του χρέους στην οποία οι ίδιοι μας έβαλαν , αλλά όταν ταπεινωνόμαστε παγκοσμίως με την πρώτη πιστωτική υποβάθμιση της χώρας μας, αμέσως πηγαίνουν για διακοπές.
Όχι, αυτοί δεν αισθάνονται πως η κατάσταση είναι τόσο επείγουσα όπως την αισθανόμαστε εμείς . Και γιατί άλλωστε ; Γι αυτούς οι δουλειές πάνε καλά, πάνε πάρα πολύ καλά. Επτά από τις δέκα πλουσιότερες περιφέρειες είναι προάστια της Washington DC . Οι δημοσκοπήσεις ...σε εκείνα τα μέρη δείχνουν ότι πολλοί άνθρωποι εκεί πιστεύουν πως η κατάσταση της οικονομίας έχει πράγματι βελτιωθεί. Ξέρετε όμως, μπορεί να μην υπάρχει ύφεση στη Georgetown, αλλά υπάρχει στην υπόλοιπη Αμερική.
Ναι, η μόνιμη πολιτική τάξη τα πάει μια χαρά. Έχετε προσέξει ποτέ πόσοι πολλοί από αυτούς φθάνουν στην Washington DC με φτωχά μέσα και στη συνέχεια ,ως εκ θαύματος, μέσα σε κάποια χρόνια καταλήγουν να γίνονται πολύ, πολύ πλούσιοι; Λοιπόν , είναι επειδή αντλούν τη δύναμη και τον πλούτο τους από την πρόσβασή τους στα δικά μας χρήματα - στα δολάρια των φορολογουμένων. Θα τα χρησιμοποιήσουν για να διασώσουν τους φίλους τους στη Wall Street και τους κολλήτους τους στις μεγάλες επιχειρήσεις , για να ανταμείψουν αυτούς που συνεισέφεραν στις προεκλογικές τους εκστρατείες και για να αγοράσουν ψήφους με ομοσπονδιακά προγράμματα . Υπάρχουν τόσες πολλές σπατάλες . Και υπάρχει ένα όνομα γι' αυτό: λέγεται κορπορατιστικός παρεοκρατικός καπιταλισμός. Αυτός δεν είναι ο καπιταλισμός των ελεύθερων ανθρώπων και των ελεύθερων αγορών, της καινοτομίας και της σκληρής δουλειάς και της ηθικής, της θυσίας και του ρίσκου . Όχι, αυτός είναι ο καπιταλισμός των διασυνδέσεων και των κυβερνητικών διασώσεων και επιδοτήσεων , της σπατάλης και της αθέμιτης άσκησης επιρροής και του κράτους πρόνοιας για τις επιχειρήσεις. Αυτός είναι ο "καπιταλισμός των κολλητών" που κατέστρεψε τις οικονομίες της Ευρώπης. Είναι η συμπαιγνία του Μεγάλου Κράτους με το Μεγάλο Κεφάλαιο εις βάρος όλων των υπολοίπων - δηλ. των απλών, συνηθισμένων ανθρώπων. Είναι ένα χαστούκι στο πρόσωπο για τους μικρούς μας ιδιοκτήτες επιχείρησεων - αυτοί είναι οι αληθινοί επιχειρηματίες, οι δημιουργοί θέσεων εργασίας που αντιπροσωπεύουν το 70% των θέσεων εργασίας στην Αμερική, είστε εσείς που κατέχετε αυτές τις μικρές επιχειρήσεις, είστε εσείς η μηχανή της οικονομίας , αλλά εσείς δεν λαδώνετε τα γρανάζια τις κρατικής εξουσίας .
Λοιπόν, θέλετε να μάθετε γιατί η μόνιμη πολιτική τάξη δεν θέλει πραγματικά να κόψει καμία δαπάνη ; Θέλετε να μάθετε γιατί τίποτα δε θα γίνει ; Είναι επειδή δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από αυτό . Έχουν πολλά στόματα να θρέψουν - πολλούς λομπίστες εταιρειών και πολλά ειδικά συμφέροντα που εξαρτώνται από αυτούς για να συνεχίσουν οι καλοί καιροί και για να συνεχίσει να τρέχει το χρήμα."
Λέει και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα η Πέιλιν στη ομιλία της και επίσης παρουσιάζει μια ατζέντα για την επιστροφή σε έναν καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς . Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία εδώ . Μάλιστα, οι trendy εγχώριοι φιλελεύθεροι , που έχουν τόση αγωνία να γίνουν αρεστοί από την ....αξιοσέβαστη εκσυγχρονιστική σοσιαλδημοκρατία , μπορούν να πατήσουν το λίνκ χωρίς ντροπή και χωρίς να φοβούνται πως θα τους κοροϊδέψουν οι "προοδευτικοί" τους φίλοι . Βλέπετε, για την ομιλία αυτή έγραψε καλά λόγια μέχρι και η Βίβλος της ελιτίστικης, καθεστωτικής Αριστεράς, οι "New York Times".
Προσωπικά βέβαια , έχω πολλές αμφιβολίες για το αν η Σάρα Πέιλιν μπορεί να φέρει σε πέρας μια ριζοσπαστική , οικονομικά φιλελεύθερη ατζέντα. Η συνεχής υποστήριξη εκ μέρους της μιας πολεμοκάπηλης, νεοσυντηρητικής εξωτερικής πολιτικής που κατεξοχήν ευνοεί αυτή τη μόνιμη πολιτική τάξη και τους φίλους της στις μεγάλες επιχειρήσεις , ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό το αντικρατικίστικο μήνυμά της . Δεν παύει όμως η συγκεκριμένη ομιλία να αποτελεί ενα έξοχο δείγμα μιας αντισυστημικής και laissez faire Δεξιάς που υπερασπίζεται τα δικαιώματα του απλού και ξεχασμένου ανθρώπου. Και επειδή σήμερα, τα προβλήματα είναι κοινά σε ολόκληρο το Δυτικό Κόσμο και επειδή σε όλες τις χώρες η μόνιμη πολιτική τάξη θυσιάζει τους πολίτες για να διασώσει τα ειδικά συμφέροντα που τη στηρίζουν, έχουμε να πούμε πολλά ακόμη για την αναγκαιότητα αυτής της αντισυστημικής Δεξιάς και σε επόμενα άρθρα του "ΜπλεΜήλου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου