Δεν είναι απαραίτητο να έχει εντρυφήσει κάποιος στην ταξιδιωτική λογοτεχνία για να καταλάβει, διαβάζοντας τις πρώτες παραγράφους του A Time of Gifts του Patrick Leigh Fermor, ότι διαβάζει ένα αριστούργημα. Πολλοί διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο αναλογίζονται μια Ευρώπη που δεν υπάρχει πια. Δυστυχώς δεν έχει χαθεί μόνο αυτή η παλαιότερη Ευρώπη αλλά και οι συγγραφείς του τύπου όπως ο Fermor.
Ο δεκαοκτάχρονος που αποφάσισε να διασχίσει την Ευρώπη ξεκινώντας από την Ολλανδία και καταλήγοντας στην Κωνσταντινούπολη, είχε αποβληθεί από διάφορα σχολεία κατά την διάρκεια της μαθητικής του ζωής. Ένας δάσκαλός του τον είχε περιγράψει “ως ένα επικίνδυνο μείγμα εκλεκτικότητας και απερισκεψίας.”
Αυτό το “επικίνδυνο μείγμα” το 1933 θα πάρει στις αποσκευές του Οράτιο, Σαίξπηρ, Μάρλοου, Τένισον, Μπράουνινγκ και Κόλενριντζ. Θα γυρίσει πολλές χώρες και θα μάθει εις βάθος τους ανθρώπους και τον πολιτισμό τους - συχνά και την γλώσσα τους.
Συγκρίνετε τώρα τον Fermor με τον πιο σοφιστικέ οπαδό της πολυπολιτισμικότητας και θα ανακαλύψετε μια μεγάλη διαφορά. Από την πλευρά του Fermor ένας πατριωτισμός που συνυπάρχει με ένα γνήσιο ενδιαφέρον για το διαφορετικό. Από την άλλη μια ελληνοφοβία που συνδυάζεται με έναν ιδιαίτερα ρηχό και ξύλινο πολιτικό λόγο και συνήθως μια απίστευτη άγνοια για άλλους πολιτισμούς.
Η άγνοια του δικού του πολιτισμού αλλά και άλλων είναι που μετατρέπει κάποιον σε οπαδό της πολυπολιτισμικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου