Ήταν μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική εβδομάδα όπου για μια ακόμα φορά το ελληνικό κατεστημένο ξεσπάθωσε εναντίον των νέων των ΜΑΤ των χιλίων ευρώ - άλλη μια εικόνα από μια κοινωνία σε κατάρρευση.
Ήταν η εβδομάδα όπου το κυβερνών κόμμα ψήφιζε στην Βουλή ένα σχέδιο το οποίο πίστευε ότι δεν μπορούσε να πετύχει - αυτό ισχύει για τα περισσότερα νομοσχέδια ούτως ή άλλως - και το οποίο είχε δημιουργήσει σφοδρές αντιδράσεις από τον όχλο των νυν και εν δυνάμει πελατών του συστήματος στην πλατεία Συντάγματος.
Τα πράγματα ξέφυγαν εντελώς όταν οι γνωστοί-άγνωστοι που ως ενός σημείου είναι απελπισμένοι πολίτες, από ένα σημείο και μετά μεταβάλλονται σε προβοκάτορες και μετά από τυχόν σύλληψη τους μεταβάλλονται σε πολιτικούς κρατούμενους, έδωσαν το γνωστό ‘αγωνιστικό’ παρόν.
“Τριάντα τόνους μπάζα - μάρμαρα, πέτρες, τζάμια - απομάκρυναν χθες τα συνεργεία του δήμου της Αθήνας από την περιοχή της Πλατείας Συντάγματος. Την επόμενη ημέρα των εκτεταμένων επεισοδίων η πόλη μοιάζει με βομβαρδισμένη, οι καταστηματάρχες μαζεύουν άλλοι συντρίμμια και άλλοι αποκαΐδια στα καταστήματά τους και οι πολίτες ανασαίνουν με δυσκολία λόγω της έντονης οσμής των χημικών που κάλυπτε ακόμη την ατμόσφαιρα.”
Τις δύο ημέρες, 28 και 29 Ιουνίου, 131 αστυνομικοί διεκομίσθησαν στο 401 Γ.Σ.Ν. Αθηνών. Αυτά έχουν οι συναναστροφές με ειρηνικούς διαδηλωτές.
Η Αθήνα για πολλοστή φορά μετατράπηκε σε μια τριτοκοσμική πόλη. Την επόμενη των επεισοδίων το κατεστημένο ανακάλυψε ποιο ήταν το πρόβλημα: η αστυνομική βία.
Όχι το πρόβλημα δεν είναι οι ομάδες μπαχαλάκηδων που θέλουν να ασκήσουν βία αλλά οι άνδρες των ΜΑΤ που προσπαθούν να την ελέγξουν.
Δεν θέλω να πω ότι δεν υπήρξαν αστυνομικοί αυτές τις μέρες που δεν παραβίασαν το καθήκον τους. Από την άλλη προσπαθώ να θυμηθώ έστω και μία άλλη χώρα στον κόσμο όπου οι αστυνομικές δυνάμεις είναι αναγκασμένες κάθε τρεις και λίγο να αντιμετωπίζουν τέτοια απίστευτη βία εναντίων τους. Κατά κάποιο τρόπο στην Ελλάδα θεωρείται φυσιολογικό ότι ένας άνδρας των ΜΑΤ, ανά ιδιαίτερα τακτά διαστήματα, θα είναι στόχος καδρονιών, μολότοφ, μαρμάρου και πέτρας. Αμφιβάλω αν υπάρχουν αστυνομικοί σε άλλες χώρες που περνάνε κατά την διάρκεια της καριέρας τους αυτά που περνούν οι άνδρες των ΜΑΤ ανά εξάμηνο.
Και όμως αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα θεωρείται φυσιολογική. Επίσης θεωρείται εφικτό ότι άνθρωποι, υπό αυτές τις συνθήκες, θα διατηρούν πάντα το αυτοέλεγχο τους, επαγγελματίες δεν είναι; Εδώ πάλι θα προκαλούσα τον οιονδήποτε να φέρει στην Ελλάδα την πιο οργανωμένη, καταρτισμένη και πειθαρχημένη ξένη ομάδα ΜΑΤ στον κόσμο για να αντιμετωπίσει την υπάρχουσα κατάσταση. Αμφιβάλω αν θα είχε περάσει μια εβδομάδα επεισοδίων προτού αρχίσουν να συμπεριφέρονται πολύ χειρότερα από ότι οι χειρότεροι άνδρες των ελληνικών ΜΑΤ. Η συχνότητα και ο αριθμός των συμβάντων βίας δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Η συνθήκες κάτω από οποίες ενεργούν τα ελληνικά ΜΑΤ μπορεί να συγκριθούν μόνο με συνθήκες πολέμου - και όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει στους στρατιώτες που δίνουν συχνές μάχες σε ένα πολυετή πόλεμο.
Μόλις τελείωσαν τα ΜΑΤ με τους κουκουλοφόρους είχαν να αντιμετωπίσουν μια άλλη, εξίσου ύπουλη επίθεση, την επίθεση των ελληνικού κατεστημένου. Δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, πολιτικοί, ο Ιατρικός σύλλογος, η Διεθνής Αμνηστία και φυσικά ο κ. Ραγκούσης που ζήτησε “κατεπείγουσα διερεύνηση των καταγγελλομένων και την παραδειγματική τιμωρία με την κίνηση άμεσης διαδικασίας πειθαρχικού ελέγχου σε βάρος των τυχόν υπαιτίων για τα χθεσινά έκτροπα έξω από τη Βουλή.”
Μεταξύ των κατηγόρων και ο γνωστός μεγαλοδημοσιογράφος της μεταπολίτευσης, Γιώργος Τράγκας. Γνωστός ως έμπορος ενός χυδαίου λαϊκισμού ήταν αναπόφευκτο να συνδράμει όσο τον δυνατόν στο ηθικό λιντσάρισμα της Eλληνικής Aστυνομίας.
Ως γνήσιο τέκνο του συστήματος της μεταπολίτευσης ο κ. Τράγκας είχε καταφέρει κατά την διάρκεια της Νέας Διακυβέρνησης η εφημερίδα του, “ «Χώρα της Κυριακής» κυκλοφορίας 2.400 φύλλων να παίρνει σχεδόν διπλάσια κρατική διαφήμιση από την εφημερίδα «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» κυκλοφορίας 193.470 φύλλων.” Αυτή η κρατική διαφήμιση τότε ανερχόταν στα 1,8 εκατ. ευρώ, δηλαδή 750 ευρώ ανά αναγνώστη! Ήταν οι καλές εποχές όπου το χρήμα έρεε άφθονα από τα δανεικά και τις επιδοτήσεις της Ευρώπης. Τότε ο κ. Τράγκας δεν είχε λόγο να δείξει τα υπερήφανα αχαμνά του στην ‘Αγκελα Μέρκελ.
Είναι φυσικό ο κ. Τράγκας και το υπόλοιπο κατεστημένο να επιτίθενται στην Eλληνική Aστυνομία. Οι κρίσεις φωτίζουν τις διαχωριστικές γραμμές. Από την μια οι άνδρες των ΜΑΤ που πρέπει να αντιμετωπίζουν τους μπαχαλάκιδες, από την άλλη το κατεστημένο που τους εξέθρεψε. Από την μια οι άνδρες των ΜΑΤ που προστατεύουν την Eλληνική Δημοκρατία, από την άλλη το κατεστημένο που την εκμεταλλεύεται.
Δύο διαφορετικοί κόσμοι που τους χωρίζουν πάρα πολλά. Ένα διεφθαρμένο πολιτικά και ηθικά κατεστημένο που μας έφερε στην σημερινή κρίση από την μια μεριά, στην άλλη απλοί καθημερινοί Έλληνες, όπως χιλιάδες άλλοι, που είναι και η μόνη ελπίδα για την έξοδο από την υπάρχουσα κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου