Όταν η ελληνική Δεξιά στηρίζει ομόφωνα τον "σοσιαλισμό της επαιτείας"

Ποιός είπε πως στην Ελλάδα δεν έχουμε συναίνεση ; Εν αναμονή της αυριανής κρίσιμης συνόδου του Εurogroup, τα κόμματα της ελληνικής Δεξιάς, συντηρητικής και φιλελεύθερης , κατεβαίνουν με μια ουσιαστικά κοινή ατζέντα και επιβεβαιώνουν την πίστη τους στη νέα Μεγάλη Εθνική Ιδέα, τον -παπανδρεϊκής εμπνεύσεως- "σοσιαλισμό της επαιτείας". Τις τελευταίες ημέρες, ο Αντώνης Σαμαράς ξιφούλκησε κατά της συμμετοχής ιδιωτών στο ρίσκο των κρατικών ομολόγων, ενώ πρότεινε σαν εναλλακτική λύση το ευρωομόλογο ή την επαναγορά ομολόγων. Δηλαδή, με λίγα λόγια , ο πρόεδρος της ΝΔ μας είπε πως οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι (δηλαδή οι μόνοι που δεν φταίνε στην όλη ιστορία) πρέπει να σηκώσουν όχι μόνο όλο το βάρος της ελληνικής διάσωσης αλλά επιπλέον να αναλάβουν και τα χρέη του ελληνικού κράτους. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης , στη χθεσινή τηλεφωνική του επικοινωνία με τον πρωθυπουργό, τάχθηκε και αυτός εναντίον της συμμετοχής ιδιωτών ενώ, πριν λίγες ημέρες, προτείνε τη διεκδίκηση ενός νέου Σχεδίου Μάρσαλ για την Ελλάδα . Τέλος, η "φιλελεύθερη" Δημοκρατική Συμμαχία με σημερινή της ανακοίνωση προτείνει -τί έκπληξη!- την επαναγορά ομολόγων από την ΕΚΤ ή το Ταμείο Στήριξης και ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ, που είναι άλλωστε και τόσο της μόδας τελευταία! Συνήθως η Δεξιά παντού στον κόσμο έχει σαν σημαία της το νοικοκύρεμα της οικονομίας, την οικονομική υπευθυνότητα, τη σκληρή δουλειά , ακόμη και αν τις περισσότερες φορές αποτυγχάνει να μετουσιώσει αυτές τις αρχές σε πράξη. Όλες οι προτάσεις της δικιάς μας Δεξιάς για το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας , από το ευρωομολογο μέχρι το Σχέδιο Μάρσαλ και από την επαναγορά χρέους μέχρι την μη συμμετοχή ιδιωτών, έχουν μια κοινή συνισταμένη , υπηρετούν ένα κοινό ιδανικό : πώς θα καταφέρουμε να ζούμε ολοκληρωτικά εις βάρος του ατυχή Ευρωπαίου φορολογούμενου, πώς θα μεταφέρουμε το χρέος του ελληνικού κράτους στην πλάτη του . Όμως, ο μεγάλος χαμένος αυτής της πολιτικής θα είναι η ίδια η Ελλάδα που θα βυθιστεί στη χρόνια υποανάπτυξη και θα μετατραπεί σε μια χώρα-ζητιάνο , σε μια θλιβερή Καλαβρία της Ευρώπης . Ο μεγάλος κερδισμένος θα είναι , φυσικά, το εγχώριο πολιτικό σύστημα, του οποίου αναπόσπαστο κόμμάτι αποτελεί η Δεξιά . Αυτό θα παραμείνει αλώβητο αφού θα επιδοτείται από το φρέσκο χρήμα που θα έρχεται από το εξωτερικό και έτσι δεν θα χρειαστεί να κάνει καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να απειλήσει την κυριαρχία του. Ας αφήσουν, λοιπόν, κατά μέρους τους σκυλοκαυγάδες και τις μικροπολιτικές κόντρες τα κόμματα της ελληνικής Δεξιάς. Στο κρίσιμο ερώτημα αν η χώρα μας θα έχει στο μέλλον το ρόλο του ευρωπαϊκού παράσιτου ή όχι , όλοι οι ένοικοι της "γαλάζιας πολυκατοικίας" δίνουν την ίδια απάντηση.