Στο ΜπλεΜήλο προ πολλού έχουμε ταχθεί υπέρ μιας “αναδιάθρωσης” του ελληνικού χρέους για οικονομικούς και ηθικούς λόγους πολύ πριν μια τέτοια συζήτηση γίνει της μόδας στα σοβαρά ελληνικά ΜΜΕ. Προσοχή όμως, όλες οι αναδιαρθρώσεις δεν είναι το ίδιο. Προσοχή, ακόμα κυβερνά ο κ. Παπανδρέου.
Η ελληνική πολιτική τάξη απέτυχε και με την δραχμή και με το ευρώ. Απέτυχε εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Χρησιμοποίησε την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ με τον ίδιο τρόπο που ένας πρεζάκιας εκμεταλλεύεται ένα αγαθό συγγενικό πρόσωπο.
Γενικά, με ότι έχει καταπιαστεί η πολιτική τάξη, έχει αποτύχει. Επομένως όταν μιλάμε για αναδιάρθρωση ας έχουμε πάντα στον νου μας ότι αυτοί που θα αναλάβουν να την διαχειριστούν θα είναι οι ίδιοι που οδήγησαν την χώρα στην σημερινή κρίση.
Είναι σημαντική μια τέτοια διευκρίνηση γιατί η πολιτική τάξη έχει την τάση να ακολουθεί την χειρότερη δυνατή εκδοχή του εκάστοτε σεναρίου.
Μια δεξιά αναδιάρθρωση θα βασίζεται στην δραστική μείωση του δημοσίου τομέα. Όχι μόνο στις δαπάνες, αλλά και στις αρμοδιότητες, κανονισμούς και νόμους. Θα βασίζεται σε ισοσκελισμένους και πλεονασματικούς προϋπολογισμούς οι οποίοι θα κατοχυρωθούν και συνταγματικά. Θα βασίζεται σε μια συνταγματική απαγόρευση που θα επιβάλει ότι η ετήσια αύξηση των δαπανών του δημοσίου δεν μπορεί να ξεπερνά το άθροισμα των ποσοστών του πληθωρισμού και την ποσοστιαία αύξηση του πληθυσμού ( Με ειδικές εξαιρέσεις φυσικά, όπως πόλεμος κτλ).
Υπό αυτές τις συνθήκες θα πρέπει τότε να έρθουμε σε μια συμφωνία με τους πιστωτές μας για μια σημαντική μείωση των όσων χρωστάμε.
Μια αριστερή αναδιάρθρωση βέβαια είναι ένα εντελώς διαφορετικό εγχείρημα. Βασίζεται στην ψευδαίσθηση ότι υπάρχει το τσάμπα. Είναι η ίδια λογική που μας οδήγησε να δημιουργούμε κάθε χρόνο τεράστια ελλείμματα. Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι που κατηγορούσαν όποιον έθετε το θέμα των ελλειμμάτων και του υψηλού δανεισμού ως αντιδραστικό, ακροδεξιό και γενικά αντιλαϊκό τύπο, είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα υποστηρίζουν μια συμπεριφορά του μπαταχτσή για τα χρέη της Ελλάδας.
Η λογική του τσάμπα στην συγκεκριμένη περίπτωση σημαίνει ότι κάποιο μαγικό τρόπο δεν θα υπάρχουν αρνητικές συνέπειες λόγω μιας αριστερής αναδιάρθρωσης. Σύμφωνα με τα Τσιπρανομικά θα πουλάμε φρούτα και λαχανικά στην Σαουδική Αραβία και θα αφήσουμε τα ρώσικα πλοία στο Αιγαίο και έτσι για παράδειγμα θα εξασφαλίσουμε ότι χρειαζόμαστε σε πετρέλαιο.
Βέβαια είναι άγνωστο στους οπαδούς της αριστερής αναδιάρθρωσης ότι η Ελλάδα παράγει μόνο το 20% των τροφίμων που καταναλώνει. Στην περίπτωση μας όχι μόνο δεν έχουμε πλεόνασμα στην παραγωγή τροφίμων για ανταλλαγή, αλλά σε περίπτωση αριστερής αναδιάρθρωσης θα έπρεπε να παρακαλέσουμε την τρόικα να οργανώσει συσσίτια για τους πεινασμένους Έλληνες. Όσο για τα ρώσικα πλοία στο Αιγαίο, αν οι Τούρκοι το αλωνίζουν δωρεάν, γιατί οι Ρώσοι να θέλουν να πληρώσουν; Και αν πλήρωναν πόσο θα μας έδιναν;
Η αριστερή αναδιάρθρωση βασίζεται σε παιδαριώδη επιχειρήματα. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα πέρναγε από μια βαθιά κρίση σε μια κατάσταση τριτοκοσμικής αθλιότητας.
Το ερώτημα που απομένει είναι ποιες από τις δύο αναδιαρθρώσεις νομίζουμε ότι τον υπάρχον πολιτικό σύστημα θα κατάφερνε τελικά να υλοποιήσει. Η ιστορία δεν μας κάνει και τόσο αισιόδοξους. Βέβαια υπάρχει και ένα τρίτο σενάριο αυτό της "καλαβριοποίησης", αυτό που μεθοδεύει η κυβέρνηση Παπανδρέου, όπου δεν αλλάζουμε αλλά και πετυχαίνουμε μια φιλική αναδιάρθρωση. Πρόκειται φυσικά για μια ουσιαστικά αριστερή αναδιάρθρωση σε αργή κίνηση.
Δείτε εδώ την ομιλία του Μάκη Βορίδη στην Βουλή για τις μπαταχτσή θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ελληνικό χρέος. Μέρος 1 και Μέρος 2.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου