Τελικά, φαίνεται πως τόσες δεκαετίες του πιο εκχυδαϊσμένου κρατισμού δεν έχουν καταφέρει να αποκοιμίσουν εντελώς τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας που παίρνουν πρωτοβουλίες για να διεκδικήσουν λιγότερο κράτος και περισσότερη οικονομική ελευθερία. Μια από τις πιο αυταρχικές αποφάσεις της σοσιαλιστικής κυβέρνησης Παπανδρέου είναι η απαγόρευση των συναλλαγών με μετρητά για αγορές άνω των 3.000 ευρώ. Το μέτρο τέθηκε ήδη σε ισχύ από την 1η Απριλίου και από το 2012 θα επεκταθεί και στις συναλλαγές άνω των 1500 ευρώ. Να όμως που δυο Έλληνες πολίτες προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας εναντίον του ανελεύθερου νόμου.
Όπως διαβάζω στο ρεπορτάζ:
"Πρόκειται για έναν δικηγόρο κάτοικο Αθήνας και μια κάτοικο Βρυξελλών, που υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι αντίθετη στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και το Σύνταγμα. Oι δύο πολίτες τονίζουν ότι σύμφωνα με το νέο μέτρο θα υποχρεωθούν να γίνουν κάτοχοι πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, κάτι που προϋποθέτει την αναγκαστική σύναψη τραπεζικής σύμβασης, παρά τη θέλησή τους.Οι δύο πολίτες υπογραμμίζουν ότι το νέο μέτρο είναι αντίθετο στο συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της οικονομικής ζωής (άρθρο 5), καθώς υποχρεούνται να συνάπτουν παρά τη θέλησή τους συμβάσεις με τραπεζικά ιδρύματα, μόνο και μόνο για να εξοφλούν τις καταναλωτικές αγορές τους που είναι άνω των 1.500 ευρώ. Ακόμη, επισημαίνουν ότι υποχρεούνται να συνεργάζονται με Τράπεζες σε μία περίοδο που εκ της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης ενέχει κινδύνους, καθώς η Τράπεζα με την οποία θα συμβληθούν μπορεί να βρεθεί σε αδυναμία ή υπερημερία πληρωμής.Επισημαίνουν μάλιστα, ότι με τα νέα νομοθετήματα δεν θα μπορούν να οπισθογραφούν ούτε συναλλαγματικές.Όμως, παραβιάζεται και το πρώτο πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, καθώς υποχρεώνονται να μεταβιβάζουν την κυριότητα των χρημάτων τους σε έναν τραπεζικό οργανισμό, αντικαθιστώντας έτσι το περιουσιακό τους δικαίωμα με ενοχικό δικαίωμα. Ο περιορισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση και με τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό γιατί τα νομοθετικά μέτρα δεν επιτρέπουν την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως είναι τα κεφάλαια από το Βέλγιο (που διαμένει ο ένας από τους δύο που έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη) προς την Ελλάδα. Επίσης, παραβιάζεται και το άρθρο 128 της εν λόγω Συνθήκης, καθώς όλες οι συναλλαγές είναι ελεύθερες εκτός εάν τα μέρη (πωλητής-αγοραστής) έχουν συμφωνήσει άλλα μέσα πληρωμής. Πολύ περισσότερο παραβιάζεται η Συνθήκη, καθώς το νέο νομοθετικό μέτρο επιβάλλει την αναγκαστική κυκλοφορία πιστωτικών μέσων για την εξόφληση συναλλαγών μεταξύ ιδιωτών."
Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι η μοναδική που απαγόρευσε τις συναλλαγές με μετρητά. Βρίσκεται όμως στην πρωτοπορία, αφού το συγκεκριμένο μέτρο ταιριάζει απόλυτα με την κρατικίστικη ιδεολογία της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ακολουθώντας τη διεθνή τάση για ολοένα και μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους στην οικονομική ζωή των πολιτών, παρόμοια μέτρα έχουν λάβει οι κυβερνήσεις της Ιταλίας, του Μεξικό, καθώς και μια περιοχή στην Καλιφόρνια. Το πρόσχημα διαφέρει. Άλλοτε είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (στην Ελλάδα και την Ιταλία), άλλοτε ο "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" (στο Μεξικό) και άλλοτε ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" (στην Καλιφόρνια). Όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Το κράτος αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ως εν δυνάμει εγκληματίες και τους στερεί βασικές οικονομικές ελευθερίες καθώς και το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα . Παράλληλα, το κράτος βάζει , με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, το νόμο στην υπηρεσία συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων που θέλει να ευνοήσει. Μετά τα δισεκατομμύρια ευρώ των πακέτων στήριξης, η απαγόρευση των συναλλαγών με μετρητά είναι ένα ακόμη "δωράκι" στο κρατικοδίαιτο τραπεζικό σύστημα. Το κράτος λειτουργεί ουσιαστικά σαν ατζέντης των τραπεζών και τους εξασφαλίζει πελατεία , αφού με τη δύναμη του νόμου υποχρεώνει τους πολίτες να συναλλάσονται μαζί τους.
Τελικά, φιλελευθερισμός δε σημαίνει ούτε υποστήριξη του Μνημονίου , ούτε αγωνία για τα κέρδη των τραπεζών, όπως θέλουν να μας πείσουν τελευταία κάποιοι. Είναι,πάνω απ'όλα, η υπεράσπιση της ελευθερίας του απλού πολίτη. Αυτό ακριβώς που κάνουν, ανεξάρτητα από την ιδεολογία τους, οι δύο συμπατριώτες μας με την προσφυγη τους στο ΣτΕ. Και γι αυτό αξίζουν την υποστήριξη μας.
Όπως διαβάζω στο ρεπορτάζ:
"Πρόκειται για έναν δικηγόρο κάτοικο Αθήνας και μια κάτοικο Βρυξελλών, που υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι αντίθετη στη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και το Σύνταγμα. Oι δύο πολίτες τονίζουν ότι σύμφωνα με το νέο μέτρο θα υποχρεωθούν να γίνουν κάτοχοι πιστωτικής ή χρεωστικής κάρτας, κάτι που προϋποθέτει την αναγκαστική σύναψη τραπεζικής σύμβασης, παρά τη θέλησή τους.Οι δύο πολίτες υπογραμμίζουν ότι το νέο μέτρο είναι αντίθετο στο συνταγματικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και της οικονομικής ζωής (άρθρο 5), καθώς υποχρεούνται να συνάπτουν παρά τη θέλησή τους συμβάσεις με τραπεζικά ιδρύματα, μόνο και μόνο για να εξοφλούν τις καταναλωτικές αγορές τους που είναι άνω των 1.500 ευρώ. Ακόμη, επισημαίνουν ότι υποχρεούνται να συνεργάζονται με Τράπεζες σε μία περίοδο που εκ της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης ενέχει κινδύνους, καθώς η Τράπεζα με την οποία θα συμβληθούν μπορεί να βρεθεί σε αδυναμία ή υπερημερία πληρωμής.Επισημαίνουν μάλιστα, ότι με τα νέα νομοθετήματα δεν θα μπορούν να οπισθογραφούν ούτε συναλλαγματικές.Όμως, παραβιάζεται και το πρώτο πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, καθώς υποχρεώνονται να μεταβιβάζουν την κυριότητα των χρημάτων τους σε έναν τραπεζικό οργανισμό, αντικαθιστώντας έτσι το περιουσιακό τους δικαίωμα με ενοχικό δικαίωμα. Ο περιορισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση και με τη Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό γιατί τα νομοθετικά μέτρα δεν επιτρέπουν την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως είναι τα κεφάλαια από το Βέλγιο (που διαμένει ο ένας από τους δύο που έχει προσφύγει στη Δικαιοσύνη) προς την Ελλάδα. Επίσης, παραβιάζεται και το άρθρο 128 της εν λόγω Συνθήκης, καθώς όλες οι συναλλαγές είναι ελεύθερες εκτός εάν τα μέρη (πωλητής-αγοραστής) έχουν συμφωνήσει άλλα μέσα πληρωμής. Πολύ περισσότερο παραβιάζεται η Συνθήκη, καθώς το νέο νομοθετικό μέτρο επιβάλλει την αναγκαστική κυκλοφορία πιστωτικών μέσων για την εξόφληση συναλλαγών μεταξύ ιδιωτών."
Βέβαια, η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι η μοναδική που απαγόρευσε τις συναλλαγές με μετρητά. Βρίσκεται όμως στην πρωτοπορία, αφού το συγκεκριμένο μέτρο ταιριάζει απόλυτα με την κρατικίστικη ιδεολογία της κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ακολουθώντας τη διεθνή τάση για ολοένα και μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους στην οικονομική ζωή των πολιτών, παρόμοια μέτρα έχουν λάβει οι κυβερνήσεις της Ιταλίας, του Μεξικό, καθώς και μια περιοχή στην Καλιφόρνια. Το πρόσχημα διαφέρει. Άλλοτε είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (στην Ελλάδα και την Ιταλία), άλλοτε ο "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" (στο Μεξικό) και άλλοτε ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" (στην Καλιφόρνια). Όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Το κράτος αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες ως εν δυνάμει εγκληματίες και τους στερεί βασικές οικονομικές ελευθερίες καθώς και το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα . Παράλληλα, το κράτος βάζει , με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο, το νόμο στην υπηρεσία συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων που θέλει να ευνοήσει. Μετά τα δισεκατομμύρια ευρώ των πακέτων στήριξης, η απαγόρευση των συναλλαγών με μετρητά είναι ένα ακόμη "δωράκι" στο κρατικοδίαιτο τραπεζικό σύστημα. Το κράτος λειτουργεί ουσιαστικά σαν ατζέντης των τραπεζών και τους εξασφαλίζει πελατεία , αφού με τη δύναμη του νόμου υποχρεώνει τους πολίτες να συναλλάσονται μαζί τους.
Τελικά, φιλελευθερισμός δε σημαίνει ούτε υποστήριξη του Μνημονίου , ούτε αγωνία για τα κέρδη των τραπεζών, όπως θέλουν να μας πείσουν τελευταία κάποιοι. Είναι,πάνω απ'όλα, η υπεράσπιση της ελευθερίας του απλού πολίτη. Αυτό ακριβώς που κάνουν, ανεξάρτητα από την ιδεολογία τους, οι δύο συμπατριώτες μας με την προσφυγη τους στο ΣτΕ. Και γι αυτό αξίζουν την υποστήριξη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου