O χειρότερος του μήνα

Ο κ. Γιώργος Παπακωσταντίνου είναι ένα πάρα πολύ καλό παράδειγμα για το πως οι μηχανισμοί καταστρέφουν τις όποιες δημιουργικές δυνάμεις κρύβει κάποιος μέσα του.

Στο τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο (το τέταρτο κατά σειρά της κυβέρνησης), όσοι παρακρατούν ΦΠΑ αντιμετωπίζονται από το νόμο πολύ χειρότερα από ότι οι έμποροι ναρκωτικών και άλλοι εγκληματίες. Αυτοί που παρακρατούν ΦΠΑ μπορεί να φοροδιαφεύγουν μπορεί όμως και να μην δύνανται να τον καταβάλλουν. Θα μπορούσε να καταλάβει ο κ. Παπακωσταντίνου την διαφορά αν ήξερε, για παράδειγμα, για μεταχρονολογημένες και ακάλυπτες επιταγές.

Η ζωή του κ. Παπακωσταντίνου όμως τον έχει προφυλάξει από τις πραγματικές συνθήκες της οικονομίας. Μετά από τις σπουδές του, θα δουλέψει στον ΟΟΑΣΑ για 10 χρόνια, μετά θα γίνει σύμβουλος του Σημίτη, μετά Ειδικός Γραμματέας του Υπουργείου Οικονομίας, μετά μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, μετά εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της ΕΕ, μετά συντονιστής για τη «διαδικασία της Λισσαβόνας».
Μετά οικονομικός σύμβουλος του Γιώργου λεφτά-υπάρχουν Παπανδρέου.

Δηλαδή ο κ. Παπακωσταντίνου έχει το τέλειο βιογραφικό για γραφειοκράτη των Βρυξελλών αλλά όχι για έναν υπουργό που καταλαβαίνει και μπορεί να αντιμετωπίσει την μεγάλη κρίση που περνά σήμερα η Ελλάδα. Έτσι εξηγούνται και οι 1.718 σελίδες νόμων, υπουργικών αποφάσεων και εγκύκλιων που έχει βγάλει το υπουργείο Οικονομικών, μόνο και μόνο, για φορολογικά θέματα από τότε που ανέλαβε ο κ. Παπακωσταντίνου.

“Υπολογίζεται ότι οι ανάγκες αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους ανέρχονται στα 231,1 δισ. ευρώ έως το 2015. Εάν σε αυτό το ποσό προστεθούν και τα ελλείμματα που θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν, καθώς και διάφορες άλλες ανάγκες, τότε το συνολικό ποσό φτάνει στα 293,6 δισ. ευρώ. Με άλλα λόγια, οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας έως το 2015 ανέρχονται στο 127% του ΑΕΠ.”

Περιττό να πούμε ότι η απάντηση για αυτό το απίστευτο 127% του ΑΕΠ δεν βρίσκεται σε καμία από τις 1.718 σελίδες του κ. Παπακωσταντίνου. Ο κοινότoπος γραφειοκρατισμός του κ. Παπακωσταντίνου θα ήταν ίσως αντικείμενο γέλωτα πριν από μερικά χρόνια, αλλά τώρα, κοντά ένα χρόνο μετά από την ανεπίσημη χρεοκοπία της Ελλάδας, προκαλεί απελπισία.
Η ύφεση πλησιάζει το 7%, η επίσημη ανεργία έχει ξεπεράσει το 15%, αλλά ο κ. Παπακωσταντίνου, κάτι σαν την ορχήστρα του Τιτανικού, συνεχίζει το μεταπολιτευτικό βιολί του. Αντίθετα από την ορχήστρα του Τιτανικού, ο κ. Παπακωσταντίνου δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το καράβι βουλιάζει.