Οι δηλώσεις του Θεόδωρου Πάγκαλου είναι συχνά εύστοχες. Μερικές φορές έχουν χιούμορ, άλλοτε, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας και ενίοτε ακραίες και ακραία ηλίθιες. Αλλά συνήθως - και λαμβάνοντας υπ΄οψιν το χαμηλό επίπεδο της ελληνικής πολιτικής τάξης - έχουν τουλάχιστον ψυχαγωγικό ενδιαφέρον. Το πρόβλημα με τις δηλώσεις που κάνει τελευταία είναι ότι για να τις πάρουμε κάπως στα σοβαρά, θα πρέπει να ξεχάσουμε τον πολιτικό βίο του κ. Πάγκαλου.
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος μιλά σαν να βγήκε στην πολιτική σκηνή προσφάτως και επομένως δικαιούται να ομιλεί στην υπάρχουσα κρίση με το ηθικό βάρος νεοεκλεγέντα και εκτός συστήματος βουλευτή.
Η κυβερνητική συμμετοχή Πάγκαλου:
-1982 Υφυπουργός Εμπορίου
-1984 Υφυπουργός Εξωτερικών
-1984-89 Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών
-1993 Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών
-1994 Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών
-1996-99 Υπουργός Εξωτερικών
-2000 Υπουργός Πολιτισμού
-2009 Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης
Μπορεί να μιλά στον πρώτο πληθυντικό (“μαζί τα φάγαμε” - “Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που προσλαμβάναμε απλώς και μόνο για να πάρουμε την ψήφο τους”) ο κ. Πάγκαλος αλλά δεν εμφανίζεται να υπάρχει ίχνος ουσιαστικής αυτοκριτικής. Μοιάζει με απλά μια εξιστόρηση γεγονότων και συνεπειών.
Έχει ποτέ σκεφτεί ο κ. Πάγκαλος αν οι δικές του ευθύνες, ηθικές και πολιτικές, είναι παραπάνω από αυτές του “κοπρίτη” δημόσιου υπαλλήλου που διόρισε για να το ψηφίσει; Και αν ο “κοπρίτης” πρέπει να παραιτηθεί και να βρει παραγωγική δουλεία στο ιδιωτικό τομέα, ο κ. Πάγκαλος τι πρέπει να κάνει;
Η κρίση πάντως δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει καθόλου τις κυβερνητικές επιδόσεις του κ. Πάγκαλου, μηδενικές τότε και τώρα. Θυμάστε τίποτα σπουδαίο από την πολυετή θητεία στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ;
Εγώ θυμάμαι δύο γεγονότα από την πολιτική ζωή του Θεόδωρου Πάγκαλου:
Πρώτα την έντονη και μαχητική του υποστήριξη το 93 στους Κολάδες για να μην προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση των λεωφορείων, που δείχνει ότι η δήλωση του ότι «Κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο διεφθαρμένος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Κάθεται στο γραφείο του και διεφθαρμένοι πολίτες πάνε και τον βρίσκουν...», τουλάχιστον δεν ισχύει στην δική του περίπτωση.
Το άλλο γεγονός της πολιτικής ζωής Πάγκαλου, είναι το φιάσκο της υπόθεσης Οτσαλάν, που αν θυμάστε τότε ο κ. Πάγκαλος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο ως “ο μεγάλος τραγουδιστής.” Αυτό το άλλο επεισόδιο της πολιτικής ζωής Πάγκαλου δίνει πιστεύω ένα ιδιαίτερο χρώμα στην δήλωση του ότι οι Έλληνες που έκαναν την επανάσταση ήταν «ένα μάτσο αγράμματων και αδαών χωρικών που μετά βίας μιλούσαν ελληνικά».
Οι αγράμματοι όμως δημιούργησαν μια νέα χώρα. Ο εκ Σορβόνης κ. Πάγκαλος δεν μπορούσε να χειριστεί πολύ πιο απλές υποθέσεις. Όταν η πολιτική αυλαία κλείσει τον κ. Πάγκαλο θα τον θυμόμαστε ως μέλος των κυβερνήσεων που κατέστρεψαν την Ελλάδα, θα θυμόμαστε τα Ίμια και την υπόθεση Οτσαλάν και ενδεχομένως μερικές εξυπνακίστικες ατάκες.
Από τους “αγράμματους” του 21 στους σπουδασμένους του 81, ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι θα υπάρξει τόσο μεγάλη παρακμή;
4 σχόλια:
Kοπρίτης δεν γεννιέσαι. Μπορεί όμως να σε κάνει "κοπρίτη" κάποιος πολιτικός που δεν "κάθεται απλώς στο γραφείο του" αλλά ψαρεύει ψήφους τάζοντας διορισμούς, διορίζοντας, "προστατεύοντας" και κάνοντας άλλα "θεάρεστα έργα".Κι όταν ένας πολιτικός δρα με αυτόν τον τρόπο επί χρόνια, δεν επιδέχεται "βελτίωση". Παραμένει για όλη του τη ζωή αυτό το οποίο θεωρεί ότι είναι αυτοί τους οποίους διορίζει.
Αν και αχώνευτος και συνυπεύθυνος για όλα αυτά που τώρα καταγέλλει, είναι πάντως ο μόνος που τολμά να τα πει όπως είναι, έστω και σαν απλές διαπιστώσεις. Τουλάχιστον δηλαδή δεν λαϊκίζει.
Όλοι οι άλλοι ακόμα και τώρα τη στιγμή της ντε φάκτο χρεωκοπίας στριφογυρίζουν γύρω από το θέμα για να το αποφύγουν και να έχουν το λιγότερο δυνατό πολιτικό κόστος.
Πως γίνεται κάποιος δημόσιος μεγαλοϋπάλληλος (Πάγκαλος) και εκλεγμένος από το λαό που παραδέχεται ότι τα "έφαγε" (έστω και μαζί με άλλους) να μην παραιτείται μετά από αυτή την τόσο σημαντική δημόσια δήλωση;; Που ακούστηκε πολιτικός, διαχειριστής δημοσίου χρήματος να παραδέχεται κλοπή και κανένας να μην διαμαρτύρεται και να μη μπαίνει φυλακή το κάθαρμα που είχε το θράσος να το παραδεχθεί σαν να μην έγινε τίποτα;
Ο Πάγκαλος με αυτή τη φράση νομιμοποίησε την ανομία και το "δε βαριέσαι". Έκανε την κλοπή δημόσιου χρήματος μία ελαφριά υπόθεση, για την οποία αθωώνεσαι πάρα πολύ εύκολα από την κοινή γνώμη εάν έχεις και μερικούς συνενόχους. Η απόλυτη παρακμή του νεοελληνισμού, η ξεφτίλα του λαϊκισμού που σου λέει ουσιαστικά "έλα μωρέ, όλοι κλεφτάκοι είμαστε και εσείς και εμείς, και τί έγινε; περασμένα ξεχασμένα".
Αυτή η χώρα έφτασε στο τέλος της. Ο Πάγκαλος δεν είναι κάποιος "που τα λέει έξω από τα δόντια", είναι απλά ένας ξετσίπωτος, μια σαπισμένη κοιλιά που δε φοβάται ούτε την οργή του λαού.
Φτάσαμε λοιπόν να έχουμε αυτοκράτορες σε αυτή τη χώρα και μάλιστα να είναι και τόσο αντιαισθητικοί όσο αυτό το ογκώδες περίττωμα.
Φίλοι μου, τελείωσε, ξεχάστε την Ελλάδα, όλα τελειώσαν. Οι αυτοκράτορες δε θα πάνε στη γκιλοτίνα ούτε αυτή τη φορά άρα και ο λαός θα πάρει αυτό που το αξίζει.
Κάτι τέτοιες απόψεις (μιλάω γiα του blogger), πρόχειρες και απαίδευτες κατα την προσωπική μου γνώμη - κλασσικό δείγμα "αλα δημοσιογραφικού" λαικισμού - με κάνουν να αναζητώ ενα DISLIKE button μα δυστυχώς δεν έχει γίνει ακόμα της μόδας... Φυσικά ο καθένας έχει δικαιώμα να εκφράζεται ελεύθερα...αυτή είναι και η ομορφιά...μονάχα να 'χα και εγώ την ευκαιρία να αποδοκιμάσω την απόψη όπως αυτοί που την επικροτούν...
Δημοσίευση σχολίου