Ο Μύθος του Γιάννη Μπουτάρη

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης είναι μια συμπαθέστατη φυσιογνωμία με ένα ξεχωριστό επίτευγμα. Έχει καταφέρει σε μια δύσκολη εποχή για τα πολιτικά πρόσωπα να αυξήσει ιδιαίτερα τη δημοφιλία του και να συγκεντρώνει συχνά κολακευτικά σχόλια από τα περισσότερα mainstream ΜΜΕ. 

Το σημαντικό μέγεθος αυτής της προσωπικής του επιτυχίας μπορεί να το αντιληφθεί κανείς αν σκεφθεί ότι στη δημιουργία του μύθου που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομα του δεν βοήθησε καθόλου η δραστηριότητα του από τον θώκο του τοπικού άρχοντα της συμπρωτεύουσας (η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από ελάχιστη ως ανάξια αναφοράς).

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητα του ο δημότης Θεσσαλονίκης αυξάνονται και η δημοτική αρχή φαίνεται άλλοτε να αδιαφορεί, άλλοτε να δηλώνει αναρμόδια και άλλοτε να κρύβεται πίσω από τα λάθη του παρελθόντος. Η όμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης είναι πιο βρώμικη από ποτέ και ο Δήμαρχος με το γνωστό ειρωνικό και απαξιωτικό του ύφους  δηλώνει σε συνέντευξη τύπου «οι αντιδήμαρχοι παίρνουν μισθούς πείνας και έχουν παραμελήσει τις δουλειές τους. Κι εγώ έχω παραμελήσει τη δουλειά μου. Ασχολούμαι όπως μπορώ. Τι να κάνω; Ν' ασχολούμαι με τα σκουπίδια και ν' αφήνω τα κρασιά να τα πουλάει άλλος;"

 Μπορεί ο Γιάννης Μπουτάρης να ανέμιζε ως σημαία του προεκλογικού του αγώνα το θέμα της καθαριότητας της πόλης αλλά ακόμα και από τις πρώτες μέρες μετά την εκλογή του φάνηκε πως τα σημαντικά προβλήματα της πόλης δεν θα τον κουράσουν ιδιαίτερα όταν δήλωνε απασχολημένος στις προσπάθειες των εργαζομένων στο τομέα καθαρισμού της πόλης να τον συναντήσουν.

Οι δημότες πλέον έχουν παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια επαφής με τον Δήμο και προσπαθούν μόνοι τους σε κάθε γειτονιά ξεχωριστά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

 Πως μπορεί να εξηγηθεί όμως η υψηλή δημοφιλία του Δημάρχου όταν αποτυγχάνει να λύσει τα προβλήματα της πόλης του;

Αν εισάγουμε το όνομα του σε μια μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο θα διαπιστώσουμε ότι είναι συνδεδεμένο με πλείστες άσκοπες, άκαιρες και επιτηδευμένα προκλητικές δηλώσεις στο τύπο και ελάχιστες φορές με το έργο του στο Δήμο. Δηλώσεις που τις περισσότερες φορές αφορούν θέματα εκτός της αρμοδιότητας του, δεν έχουν καμία σχέση με τα αμέτρητα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Θεσσαλονίκη και είναι προσεκτικά δομημένες με τρόπο που σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις.

Είναι φανερό πως προσπαθεί με κάθε ευκαιρία να αποδείξει μέσω του Τύπου πως βρίσκεται σε μια φαντασιακή μοναχική αποστολή σύγκρουσης με τα συντηρητικά κέντρα της πόλης με στόχο να γκρεμίσει τα στερεότυπα και τις ιδεοληψίες τους.  

 Προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεσηκώσει ακραίες αντιδράσεις με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η στοργή και η προστασία του προοδευτικού κόσμου μέσα σε μια πολιτική αγκαλιά που θα μεγαλώνει «προοδευτικά» μέχρι να συναντήσει τις φιλοδοξίες του. Άλλωστε καθημερινά αυξάνονται εκείνοι που συμφωνούν με τον Αντώνη Καφετζόπουλο όταν τον είχε προτείνει στο συνέδριο της Δράσης για πρόεδρο ενός φιλελεύθερου και προοδευτικού κόμματος.

Κάποιες φορές όμως η μανία του κ. Μπουτάρη να επιτεθεί στους χοντροκέφαλους (η πιο ευγενική από τις εκφράσεις του) όπως συνήθως αποκαλεί αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί του, τον οδηγεί να συγκρούεται με το φιλελεύθερο προφίλ που θέλει να παρουσιάσει καθώς αποδεικνύει ότι τον ενδιαφέρουν μονάχα τα δικαιώματα και η ελευθερία της έκφρασης εκείνων που θεωρεί πως εκπροσωπεί. Τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των υπολοίπων όχι μόνο δεν τον ενδιαφέρουν αλλά σε αρκετές περιπτώσεις φαίνεται πως τον ενοχλούν.

Αυτή η υποκρισία του φάνηκε και στην πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε στον Μανόλη Κοτάκη στη NET. Ενώ επανέλαβε ότι η παρέλαση για την επέτειο της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης ενόχλησε την αισθητική του δηλώνοντας ότι «Ο δήμος δεν είχε συμφωνήσει, είναι ψέματα αυτό που λένε. Με αυτό εγώ δεν συμφωνούσα. Ήταν ένα καρκατσουλιό: Η προεδρική φρουρά μπροστά, πίσω Μακεδονομάχοι, μετά πρόσκοποι, μηχανοκίνητα των ομάδων διάσωσης. Αυτά είναι “αμερικανιές”» δεν είχε κανένα πρόβλημα με την αισθητική της παρέλασης Gay Pride στην οποία οι διοργανωτές εσκεμμένα και έξυπνα επιλέγουν να προκαλούν με τις ενδυματολογικές τους επιλογές και όχι μόνο.

 

Σε άλλη στιγμή της συζήτησης ο κ. Μπουτάρης αφού εξηγεί ότι ο έρωτας του με τον Κεμάλ Ατατούρκ πηγάζει από το επιχειρηματικό του δαιμόνιο που στόχο έχει να προσελκύσει 700.000 Τούρκους τουρίστες  (αριθμό ανάλογο με τους Έλληνες Τουρίστες στην Πόλη (όπως αποκαλεί την Istanbul μονάχα σε προσωπικές συζητήσεις) αντιλαμβάνεται ότι για πολλούς Τούρκους πολίτες, η Θεσσαλονίκη είναι μητέρα πατρίδα. Από την άλλη όμως παραδέχθηκε ότι επέπληξε δημοσιογράφο του δημοτικού ραδιοφώνου που τόλμησε μιλήσει για Βόρεια Ήπειρο. Πιο συγκεκριμένα δήλωσε «Είχα απευθυνθεί σε μια δημοσιογράφο του δημοτικού ραδιοφώνου που είχε αναφερθεί στο κομμάτι της Αλβανίας ως “Βόρεια Ήπειρο”. Δεν μπορεί να λέγεται αυτό δημοσίως από κάποιον με δημόσια θέση ή από κάποιον δημοσιογράφο. Άλλο τι συζητά κανείς με την παρέα του».

Ανεξάρτητα ποία είναι η άποψη του αναγνώστη αυτού του άρθρου για τις παρελάσεις, για τον Κεμάλ Ατατούρκ ή για την Βόρεια Ήπειρο, αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι η υποκρισία που ξεχωρίζει στα λόγια του κ. Μπουτάρη.

 

Τα θέματα που λατρεύει να ανακατεύει χωρίς λόγο ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης είναι ευαίσθητα και απαιτούν ψυχραιμία, νηφαλιότητα και διάλογο και σίγουρα όχι εξυπνακίστικες ατάκες, λεκτικά σχήματα και διατυπώσεις εντυπωσιασμού. Γιατί αν αυτά είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που ξεχώρισε ο κ. Καφετζόπουλος τότε μάλλον εναποθέτει τις ελπίδες του σε ένα μύθο (αν και brand name μπύρας και όχι Μοσχοφίλερου)