Μπορεί η φιλόδοξη ηγετική του ομάδα να μηχανεύεται επικοινωνιακά τρικ που ερμηνεύονται κατά γενική ομολογία ως μια προσπάθεια να καλύψει το χώρο της κεντροαριστεράς και να απομακρυνθεί από τη σκιά του σκληρού αριστερού παρελθόντος όμως οι πρόσφατες κραυγές υπέρ της ανομίας των κουκουλοφόρων, με αφορμή τις επιχειρήσεις της αστυνομίας σε ΑΣΟΕΕ και Βίλα Αμαλίας, αποδεικνύουν πως η σκιά του τον προλαβαίνει.
Κραυγές που βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με εκείνες που παλιότερα υπεράσπιζαν μέλη της 17 Νοέμβρη και συμπαραστέκονταν σε μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς.
Βεβαίως δεν είναι εύκολο μέσα σε λίγους μήνες ο συνασπισμός μιας σειράς σταλινικών και αντιευρωπαϊκών συνιστωσών να μετασχηματιστεί σε κυβερνώσα αριστερά. Ούτε τα σκληροπυρηνικά του στελέχη να ξηλώσουν έτσι εύκολα από πάνω τους παράσημα «λαϊκών αγώνων» που κεντούσαν στην επαναστατική στολή τους τόσα χρόνια.
Όσο όμως η κυβερνητική συμμαχία αδυνατεί να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο τόσο αυξάνεται η πιθανότητα οι απελπισμένοι ψηφοφόροι στις επόμενες εκλογές να προσεγγίσουν έστω και με ισχυρές επιφυλάξεις την ιδέα της κυβερνώσας αριστεράς.
Σε αυτό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αντιμέτωπος με το σύστημα ανυπακοής και αντίδρασης που ανέκαθεν αποτελούσε κομμάτι του.
Θα βρεθεί αντιμέτωπος με το μεγάλο κράτος που διαχρονικά υποστηρίζει και δεν θα μπορεί να συντηρήσει.
Θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σειρά ανεφάρμοστες, ανεύθυνες και επικίνδυνες εξαγγελίες που περιγράφει στη διακήρυξη του.
Αν ο γράφων αποφάσιζε να μεταναστεύσει θα υποστήριζε με θέρμη την προοπτική της κυβερνούσας αριστεράς.
Διότι θα ήταν ένα εξαιρετικό case study για την πολιτική ιστορία της χώρας να δούμε όλους εκείνους που η πολιτική τους δραστηριότητα έχει εξαντληθεί σε πορείες διαμαρτυρίας με ντουντούκες και κοντάρια στα χέρια, να πιάσουν τα montBlanc για να υπογράψουν ένα καινούριο συμβόλαιο με το λαό που θα επιφέρει ένα μεγαλύτερο κράτος με "ευημερία" και "κοινωνική δικαιοσύνη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου