Mου είναι αδύνατον να κατανοήσω το σχετικό σύνθημα του Κομμουνιστικού Κόμματος που τελευταία έχει υιοθετήσει και ο Σύριζα. Τι ακριβώς σημαίνει η πρόσκληση για «ανυπακοή»;
Το ΚΚΕ, και η Αριστερά γενικά, έχει μια ιδιαιτερότητα. Ενώ εκτιμά πως τα πάντα είναι ανοιχτά για τα στελέχη του σε επίπεδο καταγγελίας και κριτικής, την ίδια ώρα εμφανίζει μια παράξενη για την εποχή μας υπερευαισθησία στην όποια κριτική θα τολμούσε να ασκήσει ο οποιοσδήποτε τρίτος στις πράξεις και τις ιδέες του. Κοντολογής, ο πλέον ακραίος και πολιτικά σχεδόν υστερικός επικριτικός λόγος των οικονομικών σχέσεων της αστικής δημοκρατίας θεωρείται από τους κομμουνιστές φυσιολογικός και βέβαια αποδεκτός. Την ίδια ώρα όμως η άσκηση επιθετικής κριτικής στις δικές του θέσεις και αντιλήψεις συχνά καταγγέλλεται σαν επικίνδυνος αντι-κομμουνισμός!
Λυπάμαι αν χαλάω κάποιων την ησυχία και πνευματική ραστώνη αλλά η πρόσκληση της κοινωνίας σε ανυπακοή συνιστά επικίνδυνη κίνηση αμφισβήτησης των θεσμών και πρόκλησης κοινωνικής αναταραχής. Η ανυπακοή στους νόμους και στις επι μέρους διοικητικές διατάξεις, που προφανέστατα καλεί το ΚΚΕ να πράξουν οι πολίτες, οδηγεί σε αναστάτωση και κοινωνική αποσύνθεση. Με περισσότερο πιθανά θύματα τις κοινωνικές ομάδες που ιδιαίτερα το κόμμα αυτό θα ήθελε να προστατεύσει και να ενισχύσει. Θεωρητικά μιλώντας πάντοτε, το ΚΚΕ απευθύνεται κατά κύριο στα εργατικά στρώματα, στους χαμηλόμισθους φορολογούμενους και στους οικονομικά αδύναμους πολίτες που εξαρτώνται από την κοινωνική προστασία του δημόσιου τομέα.
Η προτροπή σε ανυπακοή προφανέστατα δεν είναι δυνατόν να εξειδικευθεί κοινωνικά και εισοδηματικά. Είναι αδύνατον ένα κόμμα να απευθύνει τα συνθήματα του σε μέρος της κοινωνίας αφήνοντας κάποια άλλα απ’ έξω. Ούτε και εννοιολογικά είναι σε θέση να περιορίσει το εύρος επιρροής της συνθηματολογίας και της προτροπής του. «Ανυπακοή» δηλ. ποίων και σε τι ακριβώς; Αυτός που προφανέστατα θα πρέπει να πάψει να υπακούει θα πρέπει να είναι ο λαός. Αλλά ποιοι από τους έλληνες δεν αποτελούν μέρος του λαού; Αυτονόητα, κανένας. Κατά συνέπεια η προτροπή είναι προς όλους τους έλληνες να αδιαφορούν για τους νόμους και την δημόσια τάξη.
Αν υποθέσουμε πως η προτροπή αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στους «εργαζόμενους», τότε είναι ολοφάνερο πως μοναχά εκείνοι που ζούν άκοπα από εισοδήματα, τα παιδιά και οι άνεργοι οφείλουν να υπακούουν στους νόμους και τα κελεύσματα της πολιτείας. Ολοι οι υπόλοιποι, εφ’ όσον με κάποιο τρόπο εργάζονται και φορολογούνται, καλούνται να μην υπακούουν σε διατάξεις και νόμους. Το βασικό κάλεσμα λοιπόν θα μπορεί να ερμηνευθεί σαν πρόκληση άρνησης πληρωμής φόρων. Και, βίαιης ακόμη, αντίδρασης απέναντι σε όργανα της πολιτείας που θα θελήσουν να εφαρμόσουν τις οικονομικές και ποινικές συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης.
Δίχως μια σταθερή ροή φορολογικών εσόδων είναι αυτονόητο πως δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσει έστω και στοιχειωδώς ένα οργανωμένο κρατικό σύστημα. Σαν συνέπεια συστήματα δημόσιας υγείας, συνταξιοδότησης, πρόνοιας και δωρεάν παιδείας θα οδηγηθούν σε πλήρη κατάρρευση. Εξυπακούεται πως οι ισχυρές εισοδηματικά τάξεις θα είναι οι μόνες σε θέση να αντεπεξέλθουν σε ένα παρόμοιο καταιγιστικό τσουνάμι οικονομικής καταστροφής. Ιδιαίτερα μάλιστα στον τομέα της ασφάλειας που σε ένα καθεστώς γενικευμένης ανυπακοής θα καταρρεύσει περίπου ολοκληρωτικά.
Η πολιτική ειρωνεία είναι πως η προτροπή του κομμουνιστικού κόμματος για ανυπακοή θα οδηγήσει στην εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση των συστημάτων δημόσιας ασφάλειας αλλά και στην ακόμη πιο ριζοσπαστική προοπτική της διαχείρισης της βίας στην κοινωνία από ιδιωτικούς εργολαβικούς φορείς. Δεν γνωρίζω αν αυτός είναι ο μελλοντικός οραματισμός του κομμουνιστικού κόμματος. Εκεί όμως οδηγούν αναπόφευκτα οι προτροπές του. Στα πλαίσια μάλιστα μιάς κοινωνικής πραγματικότητας χτυπημένης από οικονομικά αδιέξοδα και με ένα ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα.
Σε καθαρά πολιτικό επίπεδο το κάλεσμα σε ανυπακοή είναι αυτονόητο πως θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου. Με πιθανότατα πρώτα θύματα τους ίδιους τους κομμουνιστές. Η κατάλυση της έννομης τάξης θα οδηγήσει στην εφαρμογή του δίκαιου του ισχυρότερου.Με την ασυδοσία βέβαια των «ομάδων δράσης» της άκρας δεξιάς. Και στα πλαίσια της σημερινής τεχνολογικής κοινωνίας αυτός ) ο «ισχυρότερος», δηλαδή) δεν είναι οι λαικές τάξεις. Αλλά μάλλον οι συντεταγμένες οικονομικές ολιγαρχίες με την δυνατότητα προσφυγής σε τεχνολογικά συστήματα καταστολής που δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν από γενικευμένες έστω, αλλά παραδοσιακού τύπου και τεχνολογικά φτωχές, λαικές αντιδράσεις.
Να θυμίσω πως οι λαικές επαναστάσεις, που άλλαξαν σε σημαντικό βαθμό τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης και του κόσμου, εμφανίσθηκαν με την χρήση της πυρίτιδας στην πολεμική τεχνολογία. Γιατί διευκολύνθηκε ο ευχερής εξοπλισμός μεγάλων λαικών στρωμάτων και η ανατροπή της φεουδαρχίας. Που στήριγμά της είχε το σιδερόφρακτο ιππικό – πανάκριβο στην εκπαίδευση και την συντήρηση. Σήμερα το μονοπώλιο άσκησης οργανωμένης βίας περνάει και πάλι στις μεγάλες κεφαλαιουχικές μονάδες (μεγάλα κράτη με πανάκριβους υψηλής τεχνολογίας στρατούς η ιδιωτικές τρομοκρατικές μονάδες η εργολαβικοί μηχανισμοί αντίστασης σε αυτές) που οργανώνουν τον πόλεμο σε απρόσωπη, απόμακρη και επιχειρησιακά στενότερη βάση.
Τα συνθήματα οφείλουν να εδράζονται σε κοινωνικές πραγματικότητες. Κι’ όχι να τις παραμορφώνουν καλλιεργώντας το έδαφος για θεσμική κατάρρευση και εφιαλτικά σενάρια συγκρούσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου