Ψήφο στον Mitt Romney.

Σήμερα αρχίζει η πολύμηνη περίοδος που θα εκλέξει τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο, που αν όλα πάνε καλά, θα κερδίσει τον Barack λεφτά-υπάρχουν Obama. Το καλύτερο αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας θα ήταν η εκλογή του Mitt Romney.

O Mitt Romney δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή. Θα προτιμούσα τον Mitch Daniels, κυβερνήτη της Indiana (δείτε εδώ). Ο Mitt Romney δεν θα ήταν ούτε δεύτερη επιλογή, θα προτιμούσα τον Chris Cristie, κυβερνήτη του New Jersey. Ούτε και τρίτη, θα προτιμούσα τον βουλευτή Paul Ryan. Αλλά κανένας από τους τρεις δεν είναι υποψήφιος σε αυτές τις εκλογές.

Αλλά στις εκλογές βολεύεσαι με αυτούς που είναι υποψήφιοι. Για τις συγκεκριμένες εκλογές ισχύει ο κανόνας του Buckley, όπου ψηφίζουμε τον συντηρητικότερο υποψήφιο που μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές αυτό το άτομο είναι ο Mitt Romney.

Ναι ο Ron Paul είναι εξαιρετικός και πιστός στις αρχές του, αλλά σε αυτές τις εκλογές δεν θα ψηφίζουν μόνο οι φοιτητές ή οι μόνο των ηλικιών 18-35. Επίσης σε αυτές τις εκλογές δεν συμμετέχει μόνο η βάση του κόμματος, οπότε άλλοι υποψήφιοι όπως η Bachmann ή ο Santorum δεν έχουν ελπίδα εκλογής.

Αυτό που ξεχνάμε πολύ συχνά είναι ότι στις γενικές εκλογές συμμετέχουν και οι άλλοι. Οι αριστεροί, οι σοσιαλδημοκράτες, οι κεντρώοι, και γενικά όλοι αυτοί που με την ψήφο τους δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για παρακμή και χάος.

Μακάρι ο κόσμος να ήταν διαφορετικός και οι εκλογικές μάχες να ήταν αποκλειστικά μεταξύ συντηρητικών και φιλελευθέρων, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και οι περιττές δυνάμεις που στην Αμερική κινούνται γύρο στο 50% και στην Ελλάδα κάπου μεταξύ 60-65% της εκλογικής πίτας.

Μπορούμε να αποδεχτούμε μια λογική όπου πάντα θα υποστηρίζουμε τον υποψήφιο με την πιο ξεκάθαρη ιδεολογική καθαρότητα, αν είμαστε επίσης διατεθειμένοι ότι θα ριζώσουμε στα αντιπολιτευόμενα κοινοβουλευτικά έδρανα μέχρι κάποτε ο μέσος ψηφοφόρος να δει το φως το αληθινό. Αμ δε.

Το πιο πιθανό σε αυτή την περίπτωση θα ήταν σιγά σιγά και μετά από πολλές “φιλεύσπλαχνες” και “μετριοπαθείς” κυβερνήσεις της αριστεράς κάποια μέρα θα φτάναμε στο σημείο να δούμε τον σύντροφο Τηλέμαχο Χορμοβίτη να θρηνεί έξαλλα έξω από το μνημείο του Άγνωστου Κουκουλοφόρου, για το άδικο θάνατο του μεγάλου ηγέτη, δάσκαλου του έθνους και αγαπητού πατερούλη, του τότε 84χρόνου Αλέξη Τσίπρα.

Στις δημοκρατίες η πολιτική κυριαρχία έρχεται σταδιακά και με κόπο.

1. Εκλέγεις τον πιο συντηρητικό και ικανό υποψήφιο που μπορεί να κερδίσει τις εκλογές.

2. Ο συγκεκριμένος υποψήφιος κτίζει τις κοινωνικές συμμαχίες που του επιτρέπουν την νίκη στις εκλογές.

3. Δίνει πειστικές απαντήσεις στα καίρια θέματα των καιρών από την δική του ιδεολογική κατεύθυνση και μπορεί να πείσει μια ευρεία πλειοψηφία να τις δοκιμάσει ή έστω να τις ανεχτεί για ένα διάστημα.

4. Αποδεικνύει ότι μπορεί να διοικήσει το κράτος καλά ή έστω καλύτερα από τους πολιτικούς αντιπάλους.

Αυτός ο πολιτικός που θα τα καταφέρει όλα αυτά δεν θα αλλάξει την χώρα στην τετραετία ή οκταετία, αλλά θα έχει δείξει στους πολίτες: α) Ότι οι ιδέες του ιδεολογικού του χώρου έχουν θετικά αποτελέσματα και β) Ότι ο πολιτικός σχηματισμός που εκπροσωπεί μπορεί να κυβερνήσει και δεν είναι απλά μια ομάδα σκέψης και προβληματισμού.

Πάνω σε αυτές τις βάσεις θα έρθουν οι μεταγενέστεροι και θα κτίσουν - και αν και αυτοί πετύχουν, το κέντρο βάρους του πολιτικού συστήματος θα μετακινηθεί ακόμα δεξιότερα, ώσπου μια μέρα η αριστερά του σήμερα θα ακούγεται σαν την δεξιά του χθες.

Αυτός είναι ο ορισμός της πολιτικής επιτυχίας. Το ξέρω ότι δεν είναι σέξι, δεν ανάβει τα αίματα, ούτε και είναι το θέμα συζήτησης για φοιτητοπαρέες που ψάχνονται για άγριες διαμάχες πολιτικής καθαρότητας, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Ο Mitt Romney συγκεντρώνει περισσότερο από όλους τους άλλους Ρεπουμπλικάνους υποψήφιους αυτά τα χαρακτηριστικά. Προσοχή δεν λέω ότι είναι Reagan ούτε Thatcher. Απλά από όλες τις προτεινόμενες λύσεις είναι ο καλύτερος. Κάτι σαν τον Cameron της Αμερικής.

Το ότι μπορεί να κερδίσει τον Barack λεφτά-υπάρχουν Obama και να σταματήσει αυτή η άγρια πτώση των ΗΠΑ είναι ότι μπορούμε να έχουμε τώρα. Έχει επίσης και τις άλλες δυνατότητες τις οποίες ανέλυσα και αν το θελήσει μπορεί να είναι ένας πετυχημένος πρόεδρος. Οι άλλοι υποψήφιοι και να θέλουν δεν μπορούν. Δεν μπορούν να κερδίσουν τον Barack λεφτά-υπάρχουν Obama και έστω και αν το πετύχαιναν, δεν έχουν τις διοικητικές και πολιτικές ικανότητες να προωθήσουν την ιδεολογική τους ατζέντα.

Ψήφο λοιπόν στον Mitt Romney.