Από την μία το υπουργείο Δικαιοσύνης προχωρεί σε τροπολογία που θα αφήσει ελεύθερους αδίστακτους εγκληματίες, από την άλλη είναι έτοιμο να περάσει νόμο που ποινικοποιεί την δημόσια έκφραση ιδεών και απόψεων.
«Ριζικά μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών περιέχει τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία συμπεριλαμβάνεται σε νομοσχέδιο του για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.»
«Σύμφωνα με αυτήν ανοίγει παράθυρο για την αποφυλάκιση κρατουμένων με ποινή ακόμη και ως 10χρόνια, συμπεριλαμβανομένης και της κάθειρξης.»
Το κύριο επιχείρημα για την επιβολή λογοκρισίας είναι ότι κάποιες δημόσιες απόψεις ενδέχεται να οδηγήσουν σε πράξεις βίας. Ας υποθέσουμε, προς το παρόν, ότι αυτό είναι το πραγματικό κίνητρο του υπουργού Δικαιοσύνης Μιλτιάδη Παπαϊωάννου. Τότε, πως εξηγείτε ότι αφήνει ελεύθερα άτομα που έχουν ήδη διαπράξει εγκλήματα, που “ειδικεύονται” στην πρακτική της βίας και που όταν αφεθούν ελεύθεροι από τον κ. Παπαϊωάννου το πιο πιθανό είναι ότι θα επιστρέψουν στην “τέχνη” που ξέρουν;
Πως εξηγείται ότι ο κ. Παπαϊωάννου αφήνει ελεύθερους πραγματικούς εγκληματίες και από την άλλη φέρνει ένα νομοσχέδιο το οποίο θα μετατρέψει την έκφραση μη αποδεκτών από το κράτος ιδεών και απόψεων σε έγκλημα;
Πως εξηγείται το γεγονός ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης που δείχνει μια απίστευτη ελαστικότητα και ανοχή σε βιασμούς, ληστείες, δολοφονίες και όλα τα συναφή του εγκλήματος, ξαφνικά αποφασίζει να επιβάλει ένα καθεστώς λογοκρισίας που ποινικοποιεί την δημόσια έκφραση ιδεών και απόψεων; (Εδώ να σημειώσουμε ότι ο κ. Παπαϊωάννου θέτει το πήχη της λογοκρισίας ακόμα χαμηλότερα μιας και το κριτήριο δεν είναι μόνο η ενδεχόμενη πρόκληση σε βιαιοπραγία αλλά και η πρόκληση ενός συναισθήματος, του μίσους.)
Πως εξηγείται αυτή η εκ πρώτης όψεως αντιφατική πολιτική του κ. Παπαϊωάννου;
Η απάντηση είναι ότι για τον κ. Παπαϊωάννου δεν υπάρχει αντίφαση. Ότι είχαμε γράψει παλαιότερα για την περίπτωση ενός άλλου υπουργού, του κ. Παπουτσή, ισχύει και εδώ. «Για τον κ. Παπουτσή και την αριστερή πολιτική κουλτούρα που εκφράζει, για την εγκληματικότητα δεν είναι ένοχοι οι εγκληματίες, αλλά η κοινωνία που τους ωθεί στις κατά τα άλλα καταδικαστέες συμπεριφορές. Δεν υπάρχει ατομική ευθύνη αλλά συλλογική ενοχή.»
Το να αφήσει ελεύθερους ακόμα περισσότερους εγκληματίες μέσα στην κοινωνία δεν είναι πρόβλημα για τον κ. Παπαϊωάννου. Το πρόβλημα είναι η κοινωνία που “ωθεί” αυτά τα άτομα στο έγκλημα. Η αστική κοινωνία είναι ο θύτης και όχι το θύμα. Τώρα αν με αυτά τα «ριζικά μέτρα για την αποσυμφόρηση των φυλακών» αυξηθούν οι ληστείες, οι βιασμοί και οι φόνοι δεν χάλασε και ο κόσμος. Εξάλλου το έγκλημα στην Ελλάδα βρίσκεται σε τέτοια αλματώδη αύξηση αυτό τον καιρό που ποιος θα προσέξει την επιπλέον εγκληματικότητα των αποφυλακισμένων του κ. Παπαϊωάννου;
Όσον αφορά την ποινικοποίηση της γνώμης και έκφρασης και εδώ ο κ. Παπαϊωάννου βρίσκεται σε στέρεο ιδεολογικό έδαφος. Όπως αναφέρει η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου λογοκρισίας, «το νομοσχέδιο έρχεται, προκειμένου «να γίνει η μετάβαση σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία». Η λογοκρισία θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο να επιβληθεί από τα πάνω μια πολιτική εξόχως αντιδημοφιλής και εθνοκτόνος, αυτή της επιβολής μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Βέβαια αυτό που δεν καταλαβαίνει ο κ. Παπαϊωάννου είναι ότι η πολυπολιτισμική κοινωνία που φαντάζεται θα είναι μια μεταβατική κατάσταση. Αν η Ελλάδα μετατραπεί σε μια γνήσια πολυπολιτισμική κοινωνία τότε αργότερα θα περάσουμε σε ένα άλλο στάδιο όπου λόγω της γεωγραφίας μας και της ροής των μεταναστευτικών ρευμάτων η Ελλάδα θα γίνει άλλη μία κατά πλειοψηφία μουσουλμανική χώρα μιας ευρύτερης πλέον Μέσης Ανατολής.
Αλλά ο κ. Παπαϊωάννου θα προχωρούσε στην ποινικοποίηση της γνώμης και έκφρασης έστω και αν το θέμα δεν ήταν η πολυπολιτισμική κοινωνία. Ως γνήσιο τέκνο της Αλλαγής - θα γίνει υπουργός Δικαιοσύνης για πρώτη φορά το 1985 - ξέρει ότι ο στόχος είναι όλες οι δομές και αξίες της αστικής κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ το 80 επικεντρώθηκε στην κρατικοποίηση της ελληνικής οικονομίας. Το εκσυχρονιστικό ΠΑΣΟΚ του σήμερα προχωρά στην κρατικοποίηση της καθημερινότητας. Η υπονόμευση των βασικών πολιτικών χαρακτηριστικών της αστικής/φιλελεύθερης κοινωνίας είναι ο επόμενος στόχος. Η κρατικοποίηση του λόγου και έκφρασης είναι το λογικό επόμενο βήμα μιας ξεκάθαρης ιδεολογικά τριαντάχρονης πορείας.
Κρίμα που συναντά τόσο λίγη αντίσταση.
Στο Facebook έχουμε φτιάξει μια ομάδα που προσπαθεί να αντισταθεί στο νόμο τερατούργημα του υπουργείου Δικαιοσύνης, ΌΧΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ. Γίνεται μέλος και κάνετε του φίλους σας μέλη επίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου