Από εκείνες τις μέρες του Ιουλίου που ο Γιάννης Ραγκούσης πόζαρε σαν νέα Θάτσερ και εμφανίζοταν σαν υπέρμαχος της "πλήρους απελευθέρωσης" της αγοράς των ταξί, εδώ στο "ΜπλεΜήλο" είχαμε εκφράσει τους φόβους μας πως θα είχαμε απλά άλλη μια "απελευθέρωση-μαϊμού", σαν κι αυτές που μας έχει συνηθίσει το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια . Όμως ακόμη και ο πιο απαισιόδοξος από μας, δεν μπορούσε να φανταστεί πως με το χθεσινό νομοσχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση, οι οδηγοί ταξί ουσιαστικά γίνονται δημόσιοι υπάλληλοι.
Μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο προβλέπει:
- Κρατικοποίηση του συνόλου των αδειών ταξί. Η άδεια γίνεται δημόσια και αμεταβίβαστη και ανανεώνεται κάθε τρία χρόνια . Οι σημερινοί οδηγοί που πλήρωσαν εως και 200.000 ευρώ για να αποκτήσουν μια άδεια που πίστευαν πως ήταν δική τους , ξαφνικά με μια κυβερνητική απόφαση βλέπουν την περιουσία τους να περνάει στο κράτος και στερούνται το δικαίωμα να τη κληροδοτήσουν στα παιδιά τους. Αν αυτό δεν είναι δήμευση περιουσίας τότε τί είναι ;
- Μέχρι τώρα ο περιορισμένος αριθμός αδειών που παραχωρούσε το κράτος, είχε εκτοξεύσει τις τιμές σε απαγορευτικά επίπεδα. Υποτίθεται πως η απελευθέρωση έγινε, μεταξύ άλλων, για να μπορέσουν να μπουν ελεύθερα στο επάγγελμα νέοι και άνεργοι. Όμως στο νέο ,δήθεν απελευθερωμένο καθεστώς του κ. Ραγκούση, όσοι θέλουν να ασκήσουν το επάγγελμα του ταξιτζή πρεπει να πληρώνουν χαράτσι στο κράτος που θα φτάνει εως και τις 40.000 ευρώ. Ξέρετε πολλούς νέους και άνεργους που να διαθέτουν σήμερα 40.000ευρώ;
- Προστίθενται νέοι περιορισμοί στην άσκηση του επαγγέλματος αφού μόνο σε εταιρείες, ΕΠΕ ή Α.Ε. και όχι σε ιδιώτες θα χορηγούνται άδειες κυκλοφορίας ταξί.
- Ένα από τα λίγα θετικά σημεία του νομοσχεδίου είναι πως τουλάχιστον για τη χορήγηση των αδειών δεν θα ισχύουν πληθυσμιακά κριτήρια . Όμως , η κυβέρνηση ανοίγει ένα παράθυρο για την καταπάτηση αυτής της αρχής, αφού το νομοσχέδιο προβλέπει πως με απόφαση του υπουργού Μεταφορών, θα μπορεί να προωθείται η σύνταξη μελετών περιβαλλοντικών και συγκοινωνιακών επιπτώσεων από την κυκλοφορία των ταξί και να διαμορφώνεται αντίστοιχα η κυβερνητική πολιτική για τις επιβατικές μεταφορές. Και αν πιστέψουμε και το χθεσινό ρεπορτάζ του "Μέγκα" (στο 42:30), σε έξι μήνες η κυβέρνηση σε συνεργασία με μια επιστημονική επιτροπή θα ξαναδεί το θέμα των αδειών και αν κρίνει ότι έχουν δοθεί πολλές άδειες θα κλείσει τη στρόφιγγα. Οπότε, με λίγα λόγια, ο αριθμός των ταξί που θα κυκλοφορούν στους δρόμους δεν θα καθορίζεται από τις αναγκές των πελατών αλλά , γι άλλη μια φορά, από το κράτος.
- Το νομοσχέδιο ορίζει με κάθε εξαντλητική λεπτομέρεια τη μορφή που θα έχουν τα οχήματα. Από το πόσες πόρτες πρέπει να διαθέτουν μέχρι το μήκος του αμαξώματος και το μήκος του...μεταξονίου.
- Το κράτος θα χρηματοδοτήσει με 50 εκατομμύρια ευρώ μέσω ΕΣΠΑ τους νυν οδηγούς ταξί για να αγοράσουν καινούργια οχήματα.
- Το τιμολόγιο καθορίζεται με απόφαση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Για αρχή, το κράτος θα μειώσει το κόμιστρο των ΤΑΞΙ κατά 10-20%.
- Ενώ όλοι μιλούν για την ανάγκη κατάργησης των χιλιάδων επιτροπών του Δημοσίου, με αυτό το νομοσχέδιο συστήνεται αλλή μια επιτροπή "υψηλού επιστημονικού κύρους" , που φυσικά θα πληρώνεται από τους φορολογούμενους και θα έχει ως αντικείμενο την παρακολούθηση εφαρμογής του νόμου.
Πριν λίγες μέρες ο Παντελής Καψής, ενας δημοσιογράφος που σίγουρα δεν μπορείς να τον χαρακτηρίσεις "φιλελεύθερο" έγραψε στο "Βήμα" αυτές τις γραμμές : "Ενας από τους λίγους σοφούς πολιτικούς που έχουν περάσει από αυτή τη χώρα, ο Δημήτρης Κουλουριάνος, αναφερόμενος στις τεράστιες δυσκολίες του κεντρικού προγραμματισμού της οικονομίας, εξηγούσε κάποτε στους οικονομικούς συντάκτες, του γράφοντος περιλαμβανομένου, πόσο δύσκολο είναι να προβλέψει κανείς τις μελλοντικές ανάγκες της αγοράς εργασίας. Αυξάνεις τις θέσεις χειρουργών, για παράδειγμα, και όταν βγουν στην αγορά έπειτα από επτά χρόνια ανακαλύπτεις ότι χρειάζεσαι τεχνικούς ιατρικών μηχανημάτων γιατί η τεχνολογία έχει φέρει τα πάνω κάτω στην ιατρική. Το ίδιο ισχύει σήμερα και για τα περίφημα «πληθυσμιακά κριτήρια», την καινούργια καραμέλα κατά του... νεοφιλελευθερισμού. Πόσα ταξί, για παράδειγμα, χρειάζονται ανά 1.000 πολίτες; Οποιος πει ότι ξέρει κοροϊδεύει τον εαυτό του. Με τι κόμιστρο το υπολογίζει; Αλλη η ζήτηση με 5 ευρώ το χιλιόμετρο και άλλη με 10. Και θα είναι ενιαίο το κόμιστρο ή θα μπορείς με ραντεβού- όπως σε πολλές χώρες στο εξωτερικό- να το προσυμφωνείς; Και άλλη η ζήτηση πριν από την κατασκευή του «Μετρό», άλλη μετά. Για να μη μιλήσουμε για την οικονομική συγκυρία. Πριν από δύο χρόνια δεν έβρισκες ταξί ούτε για δείγμα και σήμερα κάνουν ουρές ακόμη και στις ώρες αιχμής. Οσο για τα νησιά, τον χειμώνα τα ταξί κάθονται, αλλά το καλοκαίρι δουλεύουν σε 24ωρη βάση...Στις ελεύθερες, καπιταλιστικές ή όπως αλλιώς θέλουμε να τις πούμε οικονομίες έχουμε κάνει μια παραδοχή: ότι η αγορά θα κάνει αυτές τις επιλογές. Και αυτό γιατί ιστορικά έχει φανεί ότι το κάνει πολύ καλύτερα από το κράτος- η οικονομία δηλαδή γίνεται πολύ πιο ανταγωνιστική και παράγει περισσότερο πλούτο."
Δυστυχώς αυτό που καταλάβαινουν πια μέχρι και δημοσιογράφοι του "Βήματος", δεν μπορεί να το καταλάβει ακόμη η κυβέρνηση. Εγκλωβισμένη στα κρατικίστικες εμμονές της που μας οδήγησαν στο γκρεμό , εξακολουθεί να μην δείχνει καμιά εμπιστοσύνη στους απλούς πολίτες, παραγωγούς και καταναλωτές, και στην ικανότητά τους να πάρουν οι ίδιοι τις καλύτερες απόφασεις για τους εαυτούς του. Αντίθετα όπως φαίνεται και από το παρόν νομοσχέδιο , οι οικονομικοί εγκέφαλοι της κυβέρνησης πιστεύουν ακράδαντα πως η λύση θα έρθει με περισσότερο κράτος, περισσότερο κεντρικό έλεγχο και , φυσικά, νέες επιτροπές που θα ρυθμίζουν με κάθε λεπτομέρεια την οικονομικές μας σχέσεις . Και το κωμικοταγικό στοιχείο της όλης υπόθεσης είναι πως στο Newspeak της σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης και των κρατικοδίαιτων ΜΜΕ η σοβιετοποιηση της αγοράς των ταξί βαφτίζεται "πλήρης απελευθέρωση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου