Την Δευτέρα ήταν κάπως ασυνήθιστο να δει κάποιος το πρωτοσέλιδο της Ελευθεροτυπίας όπου μια αποτρόπαια πράξη βίας χαρακτηριζόταν ως Κτηνωδία. Κτηνωδία είναι ακριβώς αυτό που συνέβη στην Νορβηγία στις 22 του μηνός. Το ασυνήθιστο της όλης υπόθεσης είναι ότι η Ελευθεροτυπία δεν μας συνηθίζει σε τέτοιους χαρακτηρισμούς για εγκλήματα που συνδέονται με πολιτικά κίνητρα. Αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση όπως μας ενημέρωνε η εφημερίδα “Η ακροδεξιά ιδεολογία του όπλισε το χέρι του δράστη στην σφαγή των 93.”
Για παράδειγμα στην περίπτωση του Παλαιστινιακής καταγωγής Νιντάλ Μαλίκ Χασάν που είχε σκορπίσει το θάνατο στο στρατόπεδο Ford Hood στο Τέξας οι τίτλοι της Ελευθεροτυπίας ήταν απλοί και μετρημένοι. Ήταν ένα μακελειό που δημιούργησε ένας δράστης ο οποίος ήταν " ο φερόμενος ως ύποπτος". Αυτή ήταν η κάλυψη όλες τις ημέρες μετά από το συμβάν.
Αν νομίζετε ότι η κάλυψη του γεγονότος με τον Νιντάλ Μαλίκ Χασάν ήταν διαφορετική λόγω του αριθμού των νεκρών τότε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την υπόθεση με την βουλευτή των Δημοκρατικών Γκαμπριέλ Γκίφορντς, οπου έγινε απόπειρα εναντίον της με αποτέλεσμα έξι νεκρούς και το σοβαρό τραυματισμό της βουλευτού. Τότε η Ελευθεροτυπία βρισκόταν ήταν σε έξαρση έστω και αν στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρχαν πολιτικά κίνητρα. Τέσσερις μέρες μετά από το συμβάν διαβάζαμε στην ίδια εφημερίδα:
"Το απόστημα του άγριου αμερικανικού συντηρητισμού, που μάζευε πύον δύο χρόνια τώρα, αμέσως με την εκλογή του Ομπάμα, έσκασε το περασμένο Σάββατο στην Αριζόνα· είθε να μην έπεται συνέχεια."
Όπως πολλές άλλες αναλύσεις της εποχής έτσι και αυτή δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Για την Ελευθεροτυπία, όπως και γενικά τα ελληνικά ΜΜΕ, εγκλήματα ακροαριστερών είναι προβοκάτσια ή εκδηλώσεις λαϊκής οργής, καμία σχέση με την αριστερά - εγκλήματα ακροδεξιών είναι πράξεις που αποδεικνύουν τη βία που ενυπάρχει στην ιδεολογία και θέσεις της δεξιάς.
Την ίδια μέρα που η Ελευθεροτυπία είχε ως πρωτοσέλιδο την κτηνωδία στην Νορβηγία στην σελίδα οκτώ ο Γιώργος Βότσης διαμαρτυρόταν για τις ποινές που επεβλήθησαν στα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης Πυρήνες της Φωτιάς. "H πρόεδρος του δικαστηρίου Mαρία Bαρελά έχει, μου λένε, παιδιά ομήλικα με αυτά που έστειλε για δεκαετίες πίσω από τα κάγκελα. Τα κοιτάει στα μάτια;" έγραφε ο κ. Βότσης.
Δύο μέρες πριν στην Ελευθεροτυπία σε ρεπορτάζ της Κατερίνας Κάτη με τίτλο, «Εξι παιδιά στα κάτεργα και η δημοκρατία στο εδώλιο» διαβάζαμε:
"Νομικοί, άνθρωποι των γραμμάτων και της πολιτικής, πολίτες από διάφορες τάξεις επικοινώνησαν με την «Ε» εκφράζοντας τη διαμαρτυρία τους για τη Δικαιοσύνη των «δύο μέτρων και δύο σταθμών» που εξάντλησε την αυστηρότητά της επιβάλλοντας εξοντωτικές ποινές στους 20χρονους, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για εκρήξεις μικρής ισχύος, χωρίς ανθρώπινα θύματα, ενώ την ίδια ώρα οι υπεύθυνοι πολύκροτων σκανδάλων, που ταλανίζουν το δημόσιο, πολιτικό και οικονομικό βίο της χώρας, χαίρουν προκλητικής ασυλίας."
Οι 20χρονοι δεν είχαν την ευκαιρία να αποφοιτήσουν από την Ανωτάτη Τρομοκρατική και εξάλλου οι βόμβες ήταν μικρής ισχύος...
Για τις ποινές ο ποιητής Κακουλίδης δήλωσε "Ντρέπομαι". Ο ποινικολόγος Ιωάννης Λαμπίρης είπε ότι ήταν "Σκόπιμα σκληρές." Ενώ ο Νίκος Βούτσης, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, μίλησε για "Ποινές εξόντωσης για τους «Πυρήνες» και για τη Δημοκρατία."
Στην συνέντευξη τύπου παραβρέθηκε και ο βουλευτής του ΣΥΝ Δημήτρης Παπαδημούλης.
Φαντασθείτε τώρα τις ίδιες ακριβώς τρομοκρατικές πράξεις αλλά αυτή την φορά από ακροδεξιούς και μια εκδήλωση συμπαράστασης όπου κάποια στελέχη και βουλευτές της ΝΔ, ή του ΛΑ.Ο.Σ ή της ΔΗ.ΣΥΜ έδιναν το παρών και μάλιστα θα έκαναν δηλώσεις συμπαράστασης. Φαντασθείτε τι θα είχε γράψει η Ελευθεροτυπία και τι θα είχαν γράψει τα Νέα, η Καθημερινή και όλοι οι άλλοι.
H συμμετοχή του ΣΥΝ, η παρουσία του κ. Παπαδημούλη, ο "μετριοπαθής αριστερός" όπως μας λένε τα ΜΜΕ, θεωρείται ένα φυσιολογικό γεγονός. Αλλά εδώ είναι Ελλάδα και η αριστερή τρομοκρατία είναι απλά ένοπλος αγώνας. Τρομοκρατία είναι όταν σκοτώνουν οι άλλοι.
Αυτό που συνήθως καταγγέλλουμε στην αριστερά δεν είναι ότι γίνονται εγκλήματα στο όνομα της, αλλά ότι σε αυτά τα εγκλήματα δίνει πολιτική κάλυψη.
Με την κτηνωδία στην Νορβηγία όμως δεν γίνεται μόνο μια ύπουλη προσπάθεια να σπιλωθεί ένας ολόκληρος πολιτικός χώρος - γίνεται και μια προσπάθεια να σιωπήσει.
Λόγω του παρανοϊκού Μπρέιβικ δεν θα πρέπει να μιλάμε αρνητικά για την λαθρομετανάστευση και την πολυπολιτισμικότητα. Θα πρέπει να σιωπήσουμε γιατί, που ξέρεις, κάποιος παρανοϊκός μπορεί να θέλει να δώσει μια 'ριζοσπαστική’ λύση στο θέμα.
Πρόκειται όχι μόνο για μια γελοία λογική, αλλά επίσης για έναν ιδιαίτερα επικίνδυνο και βαθιά αντιδημοκρατικο τρόπο σκέψης. Είναι ένας άλλος τρόπος για την αριστερά να συνεχίσει να χαίρει ενός ιδιότυπου πολιτικού μονόλογου. Η αριστερά που κυριαρχεί στα ΜΜΕ γνωρίζει πολύ καλά ότι οι θέσεις για την λαθρομετανάστευση, την πολυπολιτισμικότητα και την παγκόσμια διακυβέρνηση είναι βαθιά αντιδημοφιλείς. Γνωρίζει ακόμα ότι για αυτά τα θέματα δεν έχει σοβαρά επιχειρήματα. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λογοκρίνει τον δημόσιο διάλογο και να δυσφημίσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.
Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσεις υπέρ της αθρόας μετανάστευσης; Φυσικά όχι. Απλά καταγγέλλεις τους αντιπάλους σου ως ρατσιστές, νομιμοποιείς όσο μπορείς περισσότερους και προσδοκάς και προωθείς την δημιουργία τετελεσμένων έτσι ώστε αν στο μέλλον υπάρξει η πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση του φαινομένου, η όποια προσπάθεια επίλυσης του να μην είναι εφικτή.
Η κτηνωδία του Μπρέιβικ είναι μια καταπληκτική ευκαιρία για μια τέτοια πολιτική στάση. Θα πρέπει όμως να ξέρουν όσοι έμμεσα ή άμεσα εκμεταλλεύονται αυτό το συμβάν, ότι αυτή τους η στάση είναι μια εντελώς απάνθρωπη εξαργύρωση του άδικου θανάτου 93 ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου