Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης στη διαδικτυακή Βίβλο του trendy σοσιαλφιλελευθερισμού protagon.gr : "Αν πληρώναμε τους φόρους μας δεν θα είχαμε φτάσει εδώ. Αν οι φοροφυγάδες αποφάσιζαν να γίνουν συνεπείς φορολογούμενοι το πρόβλημα θα ήταν μικρότερο και διαχειρίσιμο. Αν διατηρούσαμε ειλικρινή σχέση με την Εφορία μας έπαιρνε να ξανακάνουμε Ολυμπιακούς, έργα, μέχρι και που θα συντηρούσαμε το ίδιο υψηλό επίπεδο διαφθοράς. Αλλά δεν θα ζούσαμε την τραγωδία."
Προφανώς στο μυαλό του κ. Γιαννακίδη, και άλλων κρατιστών, κάθε άνθρωπος έρχεται στη ζωή με ένα και μοναδικό προορισμό : να δουλεύει για να θρέφει το αδηφάγο κράτος . Η κύρια ευθύνη για την κρίση δεν ανήκει στη διεφθαρμένη και σπάταλη κρατική μηχανή που διόγκωσε τις δαπάνες της αλλά στους πολίτες που αρνήθηκαν να την ταϊσουν με ακόμη περισσότερα χρήματα! Αν όμως δούμε τα νούμερα , διαπιστώνουμε πως η οικονομική κρίση δεν οφείλεται στην κατάρρευση των κρατικών εσόδων αλλά στην εκτόξευση των δαπανών. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000, τα έσοδα έμειναν σταθερά γύρω στο 40% του ΑΕΠ , ενώ οι δαπάνες από το 42,5% το 2006, ξεπέρασαν το 50% το 2009. Με την απλοϊκή λογική του κύριου Γιαννακίδη, το πρόβλημα θα λύνονταν αν καταπολεμούσαμε τη φοροδιαφυγή και έτσι τα έσοδα ανέβαιναν στο 50%. Ας προσπεράσουμε τις συνέπειες που θα είχε κάτι τέτοιο στην ιδιωτική οικονομία και ας σταθούμε στην ευρέως διαδεδομένη ψευδαίσθηση πως τα μεγαλύτερα έσοδα προάγουν την οικονομική υπευθυνότητα του κράτους και σημαίνουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και μικρότερο δημόσιο χρέος . Όμως, όλα τα κράτη του Δυτικού Κόσμου αύξησαν σημαντικά τα έσοδα τους τα τελευταία 40 χρόνια, αλλά παρόλα αυτά κάτι τέτοιο δεν οδήγησε σε μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία αλλά σε μεγαλύτερο κράτος, μεγαλύτερα ελλείμματα και ένα δημόσιο χρεος που έχει ξεφυγει από κάθε έλεγχο. Όπως είπε ο οικονομολόγος Daniel J. Mitchell, "όπως δεν θεραπεύεις έναν αλκοολικό, δίνοντας του τα κλειδιά της γειτονικής κάβας, έτσι δεν προωθείς και την οικονομική υπευθυνότητα, δίνοντας στην κυβέρνηση μια νέα πηγή εσόδων". Τα νέα χρήματα που θα εξασφάλιζε η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής στους Μανδαρίνους της εξουσίας δεν θα απέτρεπαν την κρίση. Αντίθετα έτσι θα είχαμε ακόμη πιο ακριβούς Ολυμπιακούς αγωνες, ακόμη περισσότερους Φωτόπουλους, ακόμη περισσότερα Βατοπαίδια και Ζίμενς, ακόμη περισσότερους ΟΣΕ.
Σήμερα στην Ελλάδα, ο φορολογούμενος πληρώνει όλο και περισσότερα αυθαίρετα χαράτσια για να κρατά στη ζωή ένα τεράστιο Δημόσιο και τα πολιτικά, συνδικαλιστικά και επιχειρηματικά συμφέροντα που πλουτίζουν από αυτό. Και όλα αυτά την ώρα που οι υπηρεσίες που παρέχει το κράτος στους πολίτες είναι τριτοκοσμικού επιπέδου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως έχουμε από τις υψηλότερες ιδιωτικές δαπάνες στο Δυτικό Κόσμο, για τους τομείς της υγείας και παιδείας .Σε αυτό το παρασιτικό και τεράστιο κράτος, ζητάνε από τον Έλληνα φορολογούμενο οι κυβερνώντες να δώσει ως και το 40% του εισοδήματος του. Αυτό το διεφθαρμένο, σπάταλο και αναποτελεσματικό Δημόσιο μπαίνει με το έτσι θέλω συνέταιρος στα όποια κέρδη του σκληρά εργαζόμενου Έλληνα πολίτη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η φοροδιαφυγή είναι η απόλυτα λογική αντίδραση και τελευταία γραμμή άμυνας των πολιτών απέναντι σε ένα κράτος που επιβάλλει όλο και υψηλότερους φόρους και παρέχει όλο και χειρότερες υπηρεσίες. Μάλιστα, η φοροδιαφυγή στερώντας έσοδα από την κυβέρνηση , βάζει ένα χαλινάρι στις κρατικές σπατάλες και συμβάλλει κατά κάποιον τρόπο ώστε να μην οδηγηθούμε στην πλήρη σοβιετοποίηση της ελληνικής οικονομίας .
Η δήθεν καταπολέμηση της φοροδιαφυγής , με μέτρα όπως η θέσπιση τεκμηρίων και η αυστηρότητα των ελέγχων, το μόνο που πετυχαίνει είναι να οδηγεί σε κλείσιμο χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, που ήδη πλήττονται από την οικονομική κρίση και να αφαιρεί χρήματα από την παραγωγική οικονομία, την ώρα που τόσο τα χρειάζεται, μόνο και μόνο για να γεμίσουν οι τσέπες κρατικοδίαιτων κηφήνων . Το ζητούμενο και αυτό που θα δώσει κίνητρα για να μειωθεί η φοροδιαφυγή, είναι η δραστική μείωση της φορολογίας για όλα τα εισοδήματα και ο ουσιαστικός περιορισμός του μεγέθους του κράτους. Διαφορετικά, οι Έλληνες πολίτες , απόλυτα δικαιολογημένα, θα εξακολουθούν να εφαρμόζουν στις συναλλαγές τους με την εφορία τον τίτλο του θεατρικού έργου του Ντάριο Φο : «Δεν Πληρώνω, Δεν Πληρώνω!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου