Η Λώρη Κέζα του Βήματος δεν είναι πάντοτε συμβατική στην αρθρογραφίας της, αλλά στις περιπτώσεις που αυτό συμβαίνει, θαρρείς πως προσπαθεί να επιτύχει κάποιο πλατωνικό ιδεώδες της συμβατικότητας. Κλασσικό παράδειγμα το άρθρο της για τον υπουργό Εξωτερικών κ. Δημήτρη Δρούτσα.
Το συγκεκριμένο άρθρο ασχολείται με την δήλωση που έκανε ο κ. Δρούτσας περί περικοπής των προνομίων των βουλευτών και οι αντιδράσεις που αυτό είχε.
Γράφει η κ. Κέζα:
“Η αναρρίχηση στην πολιτική κρίνεται από ορισμένους ως καριέρα στο στρατό. Κάθε στάδιο ανέλιξης, κάθε στυρογγυλοκάθισμα σε καρέκλα, κάθε θητεία στη Βουλή αντιμετωπίζεται ως επίρραμα σε στολή. Οι γαλονάδες δικαιούνται να ομιλούν. Οι αποδέλοιποι οφείλουν να βγάζουν το σκασμό και να χειροκροτούν τη θυμοσοφία των αιρετών. Δεν εκπλήσσει λοιπόν κανέναν η αναστάτωση που προκλήθηκε από την τοποθέτηση του κ. Δημήτρη Δρούτσα σχετικά με τα προνόμια των βουλευτών.”
Ναι είναι αλήθεια αυτά που γράφει η κ. Κέζα για την κατά τα άλλα αξιότιμη κάστα των βουλευτών, αλλά πιστεύω η αντίδραση που καταγράφηκε είχε και μια ιδιαίτερη δόση περιφρόνησης μιας και οι βουλευτές ουσιαστικά έθεταν το ερώτημα: ποιος είναι ο κ. Δρούτσας; Προφανώς είναι ο φίλος και υπάλληλος πρωθυπουργού που έγινε υπουργός αλλά πέρα από αυτό τι;
Αν για παράδειγμα ο Λουκάς Παπαδήμος ήταν υπουργός και έκανε την ίδια δήλωση οι αντιδράσεις θα ήταν λιγότερες.
H κ. Κέζα:
“Ειπώθηκε για τον κ. Δρούτσα ότι ανήκει στη χορεία των «κηπουρών» του πρωθυπουργού. Το αποδεχόμαστε με μια απορία. Οι κατήγοροι δεν έχουν ακούσει κάτι περί διάκρισης των εξουσιών, δεν έχουν ακούσει το όνομα του Μοντεσκιέ;”
Μα ο κ. Δρούτσας δεν είναι έστω μια αποτυχημένη απόπειρα για διάκριση των εξουσιών αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ο κ. Δρούτσας και οι υπόλοιποι έξη υπουργοποιημένοι φίλοι του κ. Παπανδρέου (Παπακωνσταντίνου, Γερουλάνος, Μπιρµπίλη, Παµπούκης, Πανάρετος, Ραγκούσης) είναι προϊόν της μη διάκρισης των εξουσιών.
Η μη διάκριση των εξουσιών εγγυάται ότι ο κ. Παπανδρέου μπορεί να κάνει τέτοιους είδους επιλογές που σε άλλες χώρες θα θεωρούνταν μια σκανδαλώδη και ακραία έκφραση νεποτισμού. Ανεξάρτητα από την εκτελεστική εξουσία κοινοβούλια θα ξεκοκάλιζαν τέτοιου είδους διορισμούς. Αν ο Ομπάμα είχε αποπειραθεί να κάνει το ίδιο, η αμερικάνικη Γερουσία που έχει και την εξουσία να εγκρίνει το διορισμό των υπουργών του προέδρου, θα είχε στείλει τον κάθε Δρούτσα, Μπιρμπίλη κ.α. πίσω από εκεί που ήλθαν.
Σκεφτείτε την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα και μετά αναλογισθείτε την επιλογή του κ. Παπανδρέου να διορίσει επτά φίλους του σε θέσεις κλειδιά της κυβέρνησης. Μέγα σκάνδαλο.
Το ότι αυτή η εξωφρενική περίπτωση έχει περάσει στα ψιλά αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα όχι μόνο δεν υπάρχει διαχωρισμός εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, αλλά δεν υπάρχει και διαχωρισμός της τέταρτης εξουσίας με τις ανωτέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου