Την Πέμπτη ήταν η 26η επέτειος από την νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1985. Της εκλογικής νίκης είχε προηγηθεί η μεγάλη, με μέγα πλήθος και πάθος, συγκέντρωση μη αγανακτισμένων πολιτών στο Σύνταγμα.
Θα είναι δύσκολο η ανθρωπότητα να δει ξανά τέτοια ποσότητα πλαστικού. Στις εκλογές του 85, όσο μικρός και να ήταν κάποιος, δύο πράγματα μένουν στο νου, τα πλαστικό και το πάθος. Κάθε Έλληνας εδικαιούτο ένα πλαστικό σημαιάκι του κόμματος, και κάθε Έλληνας ένιωθε την υποχρέωση να το κουνά με μέγα πάθος.
Στην Ελλάδα του 1985 το πάρτι έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του. Η Ελλάδας της Αλλάγης γίνεται, σιγά σιγά, πραγματικότητα. Μια κοινωνία με “ανθρώπινο πρόσωπο” όπου επιτέλους ανακαλύπτουμε ότι “πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι.”
Οι αριθμοί που πίσω τους έχουν ανθρώπους θα συνεχίσουν να είναι αμείλικτοι όμως. Έτσι τα δάνεια που συνάπτει τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου έχουν ιδιαίτερα υψηλά επιτόκια τα οποία ο Έλληνας φορολογούμενος θα είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τις επόμενες δεκαετίες. Ο αντιμνημιακός ιεροκήρυκας, καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης, θα είναι τότε νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, αλλά, εκ παραδρομής πιστεύω, δεν θα συμβουλεύσει τον Ανδρέα Παπανδρέου για τον επερχόμενο κίνδυνο.
Το χρέος “Aπό 28,6% του AEΠ (σε επίπεδο γενικής κυβέρνησης) το έτος 1980 (από τα χαμηλότερα τότε μεταξύ των χωρών-μελών της μετέπειτα E.E.-15 και 10 εκατ. μονάδες χαμηλότερο από τον μέσο όρο των χωρών αυτών) ανήλθε σε 54,7% του AEΠ το 1985. Δηλαδή, σε πέντε μόλις χρόνια, σχεδόν διπλασιάστηκε.”
Και πίσω από τέτοιους διπλασιασμούς αριθμών υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με πλαστικά σημαιάκια.
Τότε είναι επίσης η εποχή των σημαντικών κρατικών πυλώνων στον τραπεζικό τομέα. “Η Εθνική και η Εμπορική ελέγχονταν όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από τις μεγάλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις που δανειοδοτούσαν, με αποτέλεσμα να μη δίνουν δάνεια στους ανταγωνιστές τους και να ορίζουν επιτόκια χαμηλά, κάτω του πληθωρισμού, για τους εκλεκτούς τους πελάτες. Τότε σπαταλήθηκαν τα αποθεματικά των ταμείων και τότε με την υπερδανειοδότηση με φθηνό χρήμα άρχισαν να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εμφάνιση των προβληματικών επιχειρήσεων λίγα χρόνια αργότερα.”
Και σε αυτό το θέμα, δεν έχει καταγραφεί κάποια παρέμβαση του προστάτη της συνταγματικότητας και εθνικής ανεξαρτησίας, Γιώργο Κασιμάτη.
Ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, “ο Δημήτρης Χαλικιάς ήταν αυτός που ανέβηκε στο Καστρί τις παραμονές των εκλογών του ’85 και απεκάλυψε στον Ανδρέα ότι τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας μόλις και επαρκούσαν για τις εισαγωγές λίγων μηνών και ότι η οικονομία βάδιζε ταχέως προς χρεωκοπία.”
Ο Ανδρέας Παπανδρέου θα αφήσει τα μέτρα για τις “ακόμα καλύτερες μέρες” μετά τις εκλογές. Τον Ιούνιο του 85 θα λέμε ακόμα “ναι στην χαρά της Αλλαγής.”
Τον Ιούνη του 1985 το μέγα πλήθος μη αγανακτισμένων θα έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στην πολιτική και τους πολιτικούς. Είκοσι έξη χρόνια μετά ένα άλλο πλήθος, αγανακτισμένων αυτή τη φορά, θα βρίθει κυνισμό και απαισιοδοξία.
Ο Γιώργος Κασιμάτης, θα είναι εκεί και με τους πριν και τους μετά, ως μια σταθερά και κέντρο αξιών της τριακονταετίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου