Ποιός φανταζόταν πως θα έβλεπε ποτέ μια τέτοια φωτογραφία στο διεθνή Τύπο: ο ,μέχρι χθες, πανίσχυρος Ντομινίκ Στρος Καν σκυθρωπός , καταβεβλημένος , με χειροπέδες, να οδηγείται από άντρες της αμερικάνικης αστυνομίας στο κρατητήριο. Ομολογώ όμως πως και εγώ ,όπως και εκατομμύρια ακόμη άνθρωποι στην Έλλαδα και σε όλο τον κόσμο, ένιωσα ιδιαίτερη ικανοποίηση , βλέποντας αυτή την εικόνα . Όχι, αυτό το αίσθημα δεν έχει να κάνει με φθόνο, ούτε με διαθεση για ηθικολογία, ούτε με την ικανοποίηση των συμπλεγμάτων κατωτερότητας του Νεοέλληνα. Είναι η απόλυτα υγιής αντίδραση των απλών πολιτών στη θέα της πτώσης ενός αλαζονικού εκπροσώπου της εξουσίας, ο οποίος έκανε "dolce vita" και το έπαιζε μεγάλος εραστής με τα δικά μας χρήματα . Και ακόμη χειρότερα , ένιωθε πως δεν χρειάζονταν να δίνει λογαριασμό σε κάνεναν, αφού, όπως τον είχε διδάξει από την εμπειρία του, οι νόμοι ίσχυαν μόνο για το πόπολο και όχι για την εξοχότητά του.
Δεν θα σταθώ τόσο στο αν αληθεύουν ή όχι οι κατηγορίες για βιασμό που του αποδίδονται. Έχουμε γράψει και στο παρελθόν πως με την άνοδο της "πολιτικής ορθότητας" και του "αριστερίστικου φεμινισμού" , όλοι οι άνδρες θεωρούνται πια εν δυνάμει βιαστές ενώ οι γυναίκες τα μόνιμα θύματα της επάρατης "πατριαρχικής και σεξιστικής κοινωνίας". Ετσι, οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή μπορεί να θεωρηθεί βιασμός και πολλές τέτοιες υποθέσεις ,τα τελευταία χρόνια, αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας. Τελευταίο παράδειγμα η περίπτωση του Julian Assange, όπου τα υποτιθέμενα θύματα θυμήθηκαν ξαφνικά μετά από μια εβδομάδα πως τελικά δεν ήθελαν να κανουν σεξ χωρίς προφυλακτικό με τον ιδρυτή των Wikileaks και έτσι τον κατηγόρησαν πως τις διακόρευσε. Η περίπτωση όμως του Στρως Καν , από τα μέχρι τώρα στοιχεία, φαίνεται πως προσεγγίζει περισσότερο μια υπόθεση βιασμού με την παραδοσιακή έννοια του όρου και όχι με την "πολιτικά ορθή" ξεχειλωμένη εκδοχή του .
Υπάρχει όμως κάτι πέρα από αυτό. Η ολη συμπεριφορά του Γάλλου πολιτικού είναι απλά μια πιο πιπεράτη version της συμπεριφοράς που χαρακτηρίζει μια ολοένα και πιο αλαζονική παγκόσμια ελιτ , που μοιάζει πια όλο και πιο αποκομμένη από τους απλούς πολίτες. Ο Ρούσσος Βρανάς γράφει σήμερα στα "Νέα" πως η υποθεση Στρος-Καν είναι παρεπόμενο της απόλυτης υποταγής των σοσιαλιστών στην "ολιγαρχία του χρήματος", στο "νεοφιλελευθερισμό" και στον "καπιταλισμό" . Η πραγματικότητα όμως είναι πιο σύνθετη. Ο Ντομινικ Στρος Καν είναι χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της καθεστωτικής σοσιαλδημοκρατίας, που αποδείχτηκε ο καλύτερος εκφραστής των συμφερόντων του συστήματος που κυριάρχησε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο σε ολόκληρο το Δυτικό Κόσμο . Και αυτό το σύστημα δεν έχει καμιά σχέση με τον "αχαλίνωτο φιλελευθερισμό" ή την ελεύθερη αγορά, όπως πιστεύει ο Βρανάς και άλλοι αριστεροί. Αντίθετα, έχουμε να κάνουμε με τον πιο κυνικό κρατικοδίαιτο καπιταλισμό και τον πιο ξεδιάντροπο κορπορατισμό . Εξάλλου, η σοσιαλδημοκρατία με την πίστη της στον ελιτίστικο φαβιανισμό και στον κρατισμό ήταν ιδανική για να παίξει αυτό το ρόλο.
Η ηγετική τάξη του συστήματος αποτελείται από πολιτικούς όλων των κομμάτων εξουσίας, γραφειοκράτες, καθηγητές πανεπιστημίου, δημοσιογράφους σε παραδοσιακά ΜΜΕ, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και τραπεζίτες, μέλη ΜΚΟ και μη κερδοσκοπικών οργανώσεων .Τα μέλη της είναι στενά συνδεδεμένα με την κρατική μηχανή, η εξουσία και τα κέρδη τους εξαρτώνται από το κράτος, μιλάνε την ίδια κρατικίστικη γλώσσα και υπηρετούν την ίδια πολιτική. Και βέβαια, με χαρακτηριστικό ελιτισμό, διακατέχονται από την ακράδαντη πεποίθηση πως κατέχουν την απόλυτη αλήθεια , την οποία και θέλουν να επιβάλλουν μέσω της κρατικής εξουσίας στους… υπηκόους τους, στην ανάγκη και χωρίς τη γνώμη τους . Τρανό παράδειγμα της πολιτικής τους είναι η σχεδόν ομόφωνη υποστήριξη που παρείχαν τα τελευταία χρόνια στα πακέτα στήριξης τρισεκατομμυρίων ευρώ για εταιρείες αλλά και ολόκληρες χώρες, παρά την αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Σε αυτό το σύστημα εξουσίας, διεθνείς οργανισμοι όπως το ΔΝΤ, κατέχουν μια ξεχωριστή θέση. Η "πεφωτισμένη" ηγετική τάξη προτιμάει την ενίσχυση αυτών των οργανισμών και κάποιας μορφής παγκόσμια διακυβέρνηση, αφού έτσι θα βρίσκονται ακόμη πιο μακριά από τον ενοχλητικό έλεγχο των πολιτών και θα μπορούν απερίσπαστοι να πραγματοποιήσουν τα μεγαλεπήβολα οράματά τους που ο "αδαής λαουτζίκος" δείχνει να μην καταλαβαίνει.
Η προκλητικότητα και τα προνόμια αυτής της κρατικοδίαιτης παγκόσμιας ελίτ θυμίζουν ανησυχητικά τις μέρες των βασιλικών αυλών του 18ου αιώνα. Τα μέλη της οδηγούν πανακριβα αυτοκίνητα (με πόρσε εθεάθη τις προάλλες ο Ντομινικ Στρος Καν) , ταξιδεύουν πάντα business class ή με κρατικά τζετ, διαμένουν στα καλύτερα και πιο ακριβά ξενοδοχεία (2.500 ευρώ τη βραδιά κόστιζε η σουίτα του σκανδάλου), παίρνουν τεράστιους αφορολόγητους μισθούς (461.000 δολλάρια είναι οι ετήσιες απολαβές του Στρος Καν ). Και φυσικά ο λογαριασμός της "dolce vita" πηγαίνει στους ατυχείς φορολογούμενους. Ταυτόχρονα -όσο προκλητικό και αν ακούγεται- οι ίδιοι άνθρωποι ζητούν να επιβληθούν στους πολίτες μέτρα λιτότητας και αύξησης των φόρων . Όπως έγραψε ο "Economist" σε χθεσινό του σχόλιο, ο Στρος Καν και το ΔΝΤ σε κάνουν να θέλεις να γίνεις μέλος στο tea party! Όπως καταλαβαίνετε, μέσα σε όλα αυτά τα προνόμια που απολαμβάνει η αριστοκρατία των γραφειοκρατών και πολιτικών μας με έξοδα των άλλων , είναι απόλυτα φυσικό να πιστεύουν πως οι ταπεινές καμαριέρες των ξενοδοχείων είναι υποχρεωμένες να τους προσφέρουν και τις σεξουαλικές υπηρεσίες τους!
Φυσικά, το σύστημα δεν πρόκειται να καταρρεύσει επειδή γελοιοποιήθηκε ένας κορυφαίος εκπρόσωπος του! Αλλά να, μόνο και μόνο για την ικανοποίηση που προκάλεσε σε εκατομμύρια ανθρώπους η δημοσίευση της φωτογραφίας του Στρος Καν με χειροπέδες, νομίζω πως η όλη ιστορία τελικά άξιζε τον κόπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου