Μόλις ο Obama διακήρυξε την διάθεση του για στρατιωτική επέμβαση στην Λιβύη, oι ανά την Ελλάδα σοσιαλφιλελεύθεροι πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τον όποιο σκεπτικισμό για στρατιωτικές επεμβάσεις - έναν σκεπτικισμό που είχαν τόσο ακονίσει επί προεδρίας Bush.
Θα είναι σε όλους γνωστό πλέον ότι η επέμβαση στην Λιβύη δεν πάει και τόσο καλά. Προσφάτως, ο Amir Taheri, υπέρμαχος στην επέμβασης, υποστήριξε ότι αν δεν επεκταθεί ο πόλεμος η Λιβύη οδεύει προς σομαλοποιήση.
Ένας πόλεμος ανεξάρτητα από το πόσο δικαιολογημένος είναι ηθικά και πολιτικά μπορεί, φυσικά, να παρουσιάσει σημαντικές δυσκολίες και προβλήματα. Το θέμα στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι τόσο το επιχειρησιακό μέρος - αν και κάποιος θα μπορούσε να πει ότι τα σημερινά επιχειρησιακά αδιέξοδα είναι αποτέλεσμα της θολούρας όσον αφορά την αιτιολόγηση και τους στόχους της όλης επιχείρησης - αλλά κατά πόσο όσοι τον υποστηρίζουν, μπορούν να υποστηρίξουν ότι βασίζεται σε ξεκάθαρες αρχές και αξίες. Ειδικά σε ότι αφορά τους λεγόμενους σοσιάλφιλελεύθερους.
Μερικά ερωτήματα:
- Εφόσον η επέμβαση στην Λιβύη ήταν δικαιολογημένη, να περιμένουμε μια άλλη επέμβαση στην Συρία; Το Ιράν; Αν όχι, γιατί;
- Αν οι λόγοι της επέμβασης ήταν ανθρωπιστικοί, στο Κονγκό τα τελευταία 15 χρόνια έχουν σκοτωθεί περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι (ο συνολικός πληθυσμός της Λιβύης είναι κοντά 6.5 εκ.), γιατί δεν έχουμε ακούσει τίποτα για ανθρωπιστική επέμβαση στο Κονγκό;
- Το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, στο οποίο μετέχουν δύο αυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα (Κίνα, Ρωσία), είναι φορέας της διεθνούς νομιμότητας;
- Είναι μήπως η γενική συνέλευση του ΟΗΕ ένας τέτοιος φορέας; Το κράτος της Λιβύης είχε εκλεγεί επανειλημμένως στην επιτροπή για τα ανθρώπινα δικαιώματα του ΟΗΕ. Μάλιστα για ένα διάστημα είχε και την προεδρία της συγκεκριμένης επιτροπής.
- Το εθνικό συμφέρον πρέπει να λαμβάνεται υπ΄όψιν σε τέτοιες περιπτώσεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου