Σύμφωνα, με πρόσφατο δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας" "εκατομμύρια ευρώ, που επί χρόνια έρρεαν αφειδώς από τον δημόσιο κορβανά στα ταμεία της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης της Αρχιεπισκοπής Αθήνας «Αλληλεγγύη», προκειμένου να υλοποιήσει συγκεκριμένα ανθρωπιστικά προγράμματα, κατασπαταλήθηκαν σε πολυτελείς αγορές, ταξίδια και άλλους «ανοίκειους σκοπούς», αφήνοντας μια τεράστια «μαύρη τρύπα» (9,5 εκατομμύρια ευρώ) στα ταμεία της ΜΚΟ." Βεβαια το συγκεκριμένο δημοσίευμα απλά επιβεβαιώνει αυτό που οι περισσότεροι ήδη γνωρίζαμε. Πίσω από τις «ευγενείς προθέσεις» και τα μεγάλα λόγια περί «βοήθειας προς τον συνάνθρωπο», στην πραγματικότητα η υπόθεση των ΜΚΟ στην Ελλάδα είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο εις βάρος του Έλληνα φορολογούμενου.
Ένα δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», ξανά, από τις 8 Φεβρουαρίου 2010 είναι ενδεικτικό για να καταλάβουμε με ποια νοοτροπία και με ποια κριτήρια ξοδεύτηκαν τα χρήματα των φορολογουμένων τα τελευταία χρόνια . Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , που κατά τα’ άλλα ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενη να περιορίσει την κρατική σπατάλη, μοίρασε την πενταετία 2004-2009 μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών, περίπου 50.000.000 ευρώ σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) . Ακόμη και το 2009, όταν η οικονομική κρίση είχε χτυπήσει την πόρτα μας, το ΥΠ.ΕΞ. έκρινε σκόπιμο να χρηματοδοτήσει προγράμματα των ΜΚΟ με αντικείμενο την…. «επιμόρφωση Μολδαβών δικαστών», την …«κατασκευή αλιευτικών σκαφών στη Σρι Λάνκα» και την … "παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στο Πακιστάν". Βέβαια , η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου απλά συνέχισε την τακτική του Γιώργου Παπανδρέου, που την περίοδο 2000-2004 και όσο ήταν Υπουργός Εξωτερικών, χρηματοδότησε τις ΜΚΟ με περίπου 20.000.000 ευρώ. Και φυσικά, το Υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι ο μοναδικός δημόσιος φορέας που μοιράζει χρήματα . Λαμπρές επιδόσεις έχουν να επιδείξουν τα Υπουργεία Υγείας και Πολιτισμού , ενώ το Υπουργείο Απασχόλησης μόνο τη διετία 2006-2007, σύμφωνα με παλαιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν» , συνεισέφερε με 40.000.000 ευρώ στο θεάρεστο έργο της ενίσχυσης της αυτοαποκαλούμενης «κοινωνίας των πολιτών».
Σύμφωνα με άρθρο του Γ. Διονυσόπουλου στο περιοδικό « ΕΠΙΚΑΙΡΑ», έχουμε 10 φορές περισσότερες ΜΚΟ από όσες έχει η Γερμανία. Προτού όμως φουσκώσουμε από εθνική υπερηφάνεια και πλέξουμε ύμνους στην κοινωνική ευαισθησία και στο αίσθημα αλληλεγγύης που χαρακτηρίζει το Νεοέλληνα, ας λάβουμε υπόψη μας πως το 70% αυτών των οργανώσεων χρηματοδοτούνται από το κράτος . Οι περισσότερες ΜΚΟ εμφανίζονται από το πουθενά και έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό, μόνο και μόνο για να εισπράττουν τα κρατικά κονδύλια, στηριζόμενες στις πολιτικές διασυνδέσεις τους . «Πράσινες» και «γαλάζιες» οργανώσεις , παραμάγαζα πολιτικών, συγγενών τους και «κολλητών» , περιμένουν τη σειρά τους για να χρηματοδοτηθούν όταν το κόμμα τους ανέβει στην εξουσία . Σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», «σχεδόν όλες οι ΜΚΟ που χαρακτηρίστηκαν «πράσινες» σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση Καραμανλή και τη θέση τους πήραν οι «γαλάζιες»» ( με εξαίρεση κάποιες που διατηρούν εξίσου φιλικές σχέσεις και με τις δύο κυβερνήσεις) .
Ελάχιστη διαφάνεια επικρατεί στα οικονομικά των οργανώσεων, ενώ οι περισσότερες από αυτές δεν θεωρούν καν σκόπιμο να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς τους και τις πηγές χρηματοδότησης στις ιστοσελίδες τους . Αρκετές έχουν απασχολήσει τον Τύπο με τις δραστηριότητες τους ή έχουν παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη επειδή χρησιμοποίησαν τα χρήματα για άλλους σκοπούς, από αυτούς που έλεγαν στο καταστατικό τους. Πρόσφατα παραδείγματα η οργάνωση ACT UP και η περίφημη «Αλληλεγγύη». Σκάνδαλο προκάλεσαν και οι αποκαλύψεις για τον ειδικό λογαριασμό μέσω των οποίων χρηματοδοτούσε ΜΚΟ της αρεσκείας του , κατά την «ένδοξη» θητεία του στο Υπουργείο Πολιτισμού, ο Χρήστος Ζαχόπουλος , ο οποίος όμως, απ’ ότι φαίνεται απλά ακολούθησε την πεπατημένη των τελευταίων χρόνων και την πρακτική και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων σε άλλα υπουργεία.(σύμφωνα με δημοσίευμα του Άρη Ραβανού στο «Βήμα» , μόνο την περίοδο 2004-2005 ενισχύθηκαν μέσω ειδικού λογαριασμού του Υπουργείου 1.627 φορείς και διανεμήθηκε το ποσόν των 61,9 εκατ. Ευρώ)
Όλοι εμείς πάλι που είχαμε την αφέλεια να πιστεύουμε , πως η λεγόμενη "κοινωνία των πολιτών" είναι , ή πρέπει να είναι, ανεξάρτητη από το κράτος και πως οι "Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις" λέγονται έτσι ακριβώς επειδή δεν είναι...κυβερνητικές, μάλλον πέσαμε έξω . Πράγματι, η κοινωνία των πολιτών μπορεί να υποκαταστήσει πολύ πιο αποτελεσματικά το ανίκανο και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος σε πολλές από τις δραστηριότητες του και μπορεί να σταθεί απέναντι του και να παλέψει για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο όταν ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών και των ΜΚΟ είναι διακριτός από το ρόλο του κράτους. Όταν το κράτος χρηματοδοτεί τις δραστηριότητες της κοινωνίας των πολιτών τα όρια αυτά παύουν να υπάρχουν. Τι ανεξαρτησία μπορούν να έχουν , άραγε, οι (κατ' ευφημισμόν) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όταν δέχονται δημόσιο χρήμα; Και , όπως μας έχει διδάξει η σύγχρονη ελληνική ιστορία, εννιά στις δέκα φορές που υπάρχει διαπλοκή ιδιωτών με κρατικό χρήμα, η διαφθορά είναι το φυσικό επακόλουθο. Τελικά, και η ελληνική «κοινωνία των πολιτών» είναι γέννημα του κρατικοδίαιτου μεταπολιτευτικού μας συστήματος και αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι της ελληνικής παθογένειας: εξαρτημένη από την κρατική εξουσία, χωρίς ζωτικότητα, ανίκανη να κάνει οτιδήποτε δίχως κρατική βοήθεια, διεφθαρμένη, ένα θλιβερό παρακλάδι του πολιτικού παιχνιδιού.
Αλλά προφανώς όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολιτικούς και τους εκπροσώπους των ΜΚΟ , που ανακάλυψαν την (κρατική) χήνα με τα χρυσά αυγά, και επιδεικνύουν ανέξοδα την "κοινωνική τους ευαισθησία" με χρήματα των φορολογουμένων.. Ας είναι τουλάχιστον η οικονομική κρίση και η ανάγκη για οικονομίες, η αφορμή ώστε να γίνουν επιτέλους οι ΜΚΟ αυτό που λέει το όνομα τους : «Μη Κυβερνητικές»
Ένα δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», ξανά, από τις 8 Φεβρουαρίου 2010 είναι ενδεικτικό για να καταλάβουμε με ποια νοοτροπία και με ποια κριτήρια ξοδεύτηκαν τα χρήματα των φορολογουμένων τα τελευταία χρόνια . Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας , που κατά τα’ άλλα ανέβηκε στην εξουσία υποσχόμενη να περιορίσει την κρατική σπατάλη, μοίρασε την πενταετία 2004-2009 μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών, περίπου 50.000.000 ευρώ σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) . Ακόμη και το 2009, όταν η οικονομική κρίση είχε χτυπήσει την πόρτα μας, το ΥΠ.ΕΞ. έκρινε σκόπιμο να χρηματοδοτήσει προγράμματα των ΜΚΟ με αντικείμενο την…. «επιμόρφωση Μολδαβών δικαστών», την …«κατασκευή αλιευτικών σκαφών στη Σρι Λάνκα» και την … "παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στο Πακιστάν". Βέβαια , η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου απλά συνέχισε την τακτική του Γιώργου Παπανδρέου, που την περίοδο 2000-2004 και όσο ήταν Υπουργός Εξωτερικών, χρηματοδότησε τις ΜΚΟ με περίπου 20.000.000 ευρώ. Και φυσικά, το Υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι ο μοναδικός δημόσιος φορέας που μοιράζει χρήματα . Λαμπρές επιδόσεις έχουν να επιδείξουν τα Υπουργεία Υγείας και Πολιτισμού , ενώ το Υπουργείο Απασχόλησης μόνο τη διετία 2006-2007, σύμφωνα με παλαιότερο δημοσίευμα της εφημερίδας «Παρόν» , συνεισέφερε με 40.000.000 ευρώ στο θεάρεστο έργο της ενίσχυσης της αυτοαποκαλούμενης «κοινωνίας των πολιτών».
Σύμφωνα με άρθρο του Γ. Διονυσόπουλου στο περιοδικό « ΕΠΙΚΑΙΡΑ», έχουμε 10 φορές περισσότερες ΜΚΟ από όσες έχει η Γερμανία. Προτού όμως φουσκώσουμε από εθνική υπερηφάνεια και πλέξουμε ύμνους στην κοινωνική ευαισθησία και στο αίσθημα αλληλεγγύης που χαρακτηρίζει το Νεοέλληνα, ας λάβουμε υπόψη μας πως το 70% αυτών των οργανώσεων χρηματοδοτούνται από το κράτος . Οι περισσότερες ΜΚΟ εμφανίζονται από το πουθενά και έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό, μόνο και μόνο για να εισπράττουν τα κρατικά κονδύλια, στηριζόμενες στις πολιτικές διασυνδέσεις τους . «Πράσινες» και «γαλάζιες» οργανώσεις , παραμάγαζα πολιτικών, συγγενών τους και «κολλητών» , περιμένουν τη σειρά τους για να χρηματοδοτηθούν όταν το κόμμα τους ανέβει στην εξουσία . Σύμφωνα με το παραπάνω δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», «σχεδόν όλες οι ΜΚΟ που χαρακτηρίστηκαν «πράσινες» σταμάτησαν να χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση Καραμανλή και τη θέση τους πήραν οι «γαλάζιες»» ( με εξαίρεση κάποιες που διατηρούν εξίσου φιλικές σχέσεις και με τις δύο κυβερνήσεις) .
Ελάχιστη διαφάνεια επικρατεί στα οικονομικά των οργανώσεων, ενώ οι περισσότερες από αυτές δεν θεωρούν καν σκόπιμο να δημοσιεύουν τους ισολογισμούς τους και τις πηγές χρηματοδότησης στις ιστοσελίδες τους . Αρκετές έχουν απασχολήσει τον Τύπο με τις δραστηριότητες τους ή έχουν παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη επειδή χρησιμοποίησαν τα χρήματα για άλλους σκοπούς, από αυτούς που έλεγαν στο καταστατικό τους. Πρόσφατα παραδείγματα η οργάνωση ACT UP και η περίφημη «Αλληλεγγύη». Σκάνδαλο προκάλεσαν και οι αποκαλύψεις για τον ειδικό λογαριασμό μέσω των οποίων χρηματοδοτούσε ΜΚΟ της αρεσκείας του , κατά την «ένδοξη» θητεία του στο Υπουργείο Πολιτισμού, ο Χρήστος Ζαχόπουλος , ο οποίος όμως, απ’ ότι φαίνεται απλά ακολούθησε την πεπατημένη των τελευταίων χρόνων και την πρακτική και άλλων κυβερνητικών αξιωματούχων σε άλλα υπουργεία.(σύμφωνα με δημοσίευμα του Άρη Ραβανού στο «Βήμα» , μόνο την περίοδο 2004-2005 ενισχύθηκαν μέσω ειδικού λογαριασμού του Υπουργείου 1.627 φορείς και διανεμήθηκε το ποσόν των 61,9 εκατ. Ευρώ)
Όλοι εμείς πάλι που είχαμε την αφέλεια να πιστεύουμε , πως η λεγόμενη "κοινωνία των πολιτών" είναι , ή πρέπει να είναι, ανεξάρτητη από το κράτος και πως οι "Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις" λέγονται έτσι ακριβώς επειδή δεν είναι...κυβερνητικές, μάλλον πέσαμε έξω . Πράγματι, η κοινωνία των πολιτών μπορεί να υποκαταστήσει πολύ πιο αποτελεσματικά το ανίκανο και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος σε πολλές από τις δραστηριότητες του και μπορεί να σταθεί απέναντι του και να παλέψει για τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών. Αυτό όμως μπορεί να γίνει μόνο όταν ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών και των ΜΚΟ είναι διακριτός από το ρόλο του κράτους. Όταν το κράτος χρηματοδοτεί τις δραστηριότητες της κοινωνίας των πολιτών τα όρια αυτά παύουν να υπάρχουν. Τι ανεξαρτησία μπορούν να έχουν , άραγε, οι (κατ' ευφημισμόν) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, όταν δέχονται δημόσιο χρήμα; Και , όπως μας έχει διδάξει η σύγχρονη ελληνική ιστορία, εννιά στις δέκα φορές που υπάρχει διαπλοκή ιδιωτών με κρατικό χρήμα, η διαφθορά είναι το φυσικό επακόλουθο. Τελικά, και η ελληνική «κοινωνία των πολιτών» είναι γέννημα του κρατικοδίαιτου μεταπολιτευτικού μας συστήματος και αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι της ελληνικής παθογένειας: εξαρτημένη από την κρατική εξουσία, χωρίς ζωτικότητα, ανίκανη να κάνει οτιδήποτε δίχως κρατική βοήθεια, διεφθαρμένη, ένα θλιβερό παρακλάδι του πολιτικού παιχνιδιού.
Αλλά προφανώς όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πολιτικούς και τους εκπροσώπους των ΜΚΟ , που ανακάλυψαν την (κρατική) χήνα με τα χρυσά αυγά, και επιδεικνύουν ανέξοδα την "κοινωνική τους ευαισθησία" με χρήματα των φορολογουμένων.. Ας είναι τουλάχιστον η οικονομική κρίση και η ανάγκη για οικονομίες, η αφορμή ώστε να γίνουν επιτέλους οι ΜΚΟ αυτό που λέει το όνομα τους : «Μη Κυβερνητικές»
1 σχόλιο:
Πες τα χρυσόστομε.
Τι σόι μη κυβερνητικές οργανώσεις είναι, αφού χρηματοδοτούνται από το κράτος?
Πρόκειται για εκκολαπτήρια κομματόσκυλων. Μικρομεσαία στελέχη στέλνονται από τα κόμματα σε ΜΚΟ, όπου ..."επιδεικνύουν ανέξοδα την "κοινωνική τους ευαισθησία" με χρήματα των φορολογουμένων"...
Όταν το κόμμα τους καβαλήσει την εξουσία, είναι πλέον με έτοιμο βιογραφικό για να ...πάρουν προαγωγή και να μεταπηδήσουν σε ΔΣ κρατικών φορέων και εταιριών-φαντασμάτων (με ισολογισμό-μισθοδότηση)
Η ...πράσινη ανάπτυξη είναι ιδιαίτερα της μόδας, τώρα τελευταία.
Δημοσίευση σχολίου