Η Συμμαχία «Αλλάξτε πολιτική για τα ναρκωτικά», είναι μια ομάδα που εμφανίστηκε τους τελευταίους μήνες και προτείνει την εγκατάλειψη της σημερινής κατασταλτικής-απαγορευτικής πολιτικής. Μάλιστα, η Συμμαχία συνέταξε μια ανοιχτή επιστολή που απευθύνεται στον Πρωθυπουργό και στους αρμόδιους υπουργούς, την οποία και κατέθεσε στη Βουλή στις 25 Ιουνίου. Την επιστολή υπογράφουν, μεταξύ άλλων, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Φώτης Κουβέλης, ο Δημήτρης Παπαδημούλης, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Μιχάλης Τρεμόπουλος, ο ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, στελέχη της «Δράσης» και της «Φιλελεύθερης Συμμαχίας» κ.α.
Η αλήθεια είναι πως, αρχικά, η πρωτοβουλία της «Συμμαχίας» με ενθουσίασε . Πιστεύω κι εγώ πως η απαγορευτική πολιτική δημιούργησε μόνο προβλήματα και οδήγησε σε αύξηση της εγκληματικότητας και σε αμύθητα κέρδη για τους εμπόρους ναρκωτικών. Επιπλέον, πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το σώμα του, όπως αυτός θέλει και να καταναλώσει όποιες ουσίες θέλει , όσο βλαβερές κι αν είναι , από τη στιγμή που δεν βλάπτει τους άλλους. Διαβάζοντας όμως πιο προσεκτικά το κείμενο, διαπίστωσα πως παρότι η Συμμαχία περιλαμβάνει ομάδες και προσωπικότητες από όλους τους πολιτικούς χώρους, τελικά διακατέχεται από τις αγκυλώσεις που χαρακτηρίζουν το λόγο της Αριστεράς.
Οι συντάκτες του κειμένου, όπως και η Αριστερά, προτείνουν , και σωστά, την αποποινικοποίηση της χρήσης (έστω και κουτσουρεμένα μιας και οι ποινικές κυρώσεις αντικαθίστανται με διοικητικές) . Οι αριστερές προκαταλήψεις όμως και η βαθιά δυσπιστία που τρέφουν για την ελεύθερη αγορά , τους κάνει να μη βλέπουν πως η αποποινικοποίηση της χρήσης πρέπει να συνοδεύεται από την νομιμοποίηση του εμπορίου, που είναι ο μόνος τρόπος για να μειωθεί δραστικά η τιμή των ναρκωτικών και η εγκληματικότητα και να περιοριστούν τα υπερκέρδη των εμπόρων.
Στο μυαλό των «προοδευτικών» , το κράτος είναι η λύση για όλα τα προβλήματα, και έτσι πιστεύουν πως η ζήτηση θα ικανοποιηθεί με την χορήγηση των ναρκωτικών από το κράτος. Η Συμμαχία «Αλλάξτε πολιτική για τα ναρκωτικά», ακολουθώντας αυτή τη λογική, προτείνει, όσον αφορά τις ελεγχόμενες εξαρτησιογόνες ουσίες (κυρίως οπιούχα, παράγωγα και υποκατάστατα τους), τη "διάθεση αυτών των ουσιών μέσα από κρατικούς, κλινικά ελεγχόμενους χώρους σε όλους τους εξαρτημένους χρήστες που τις έχουν ανάγκη, με ελεγχόμενη ιατρική συνταγογράφηση, σύμφωνα με την επιλογή των ίδιων των χρηστών, και με στόχο την απεξάρτηση ή τη συντήρησή τους." Όπως όμως επισημαίνει ο αμερικάνος ψυχίατρος Thomas Szasz μια τέτοια πολιτική είναι άδικη για το κοινωνικό σύνολο : "Μερικοί υποστηρίζουν την απαγόρευση των ναρκωτικών . Άλλοι ζητούν να δίνεται "δωρεάν" στους ναρκωμανείς. Και οι δυο αυτές θέσεις δείχνουν μια σκανδαλώδη έλλειψη δικαιοσύνης. Γιατί θα πρέπει να απαγορευτεί η ηρωίνη όταν το αλκοόλ και η νικοτίνη είναι ελεύθερα; Γιατί θα πρέπει να δίνεται δωρεάν η ηρωίνη σ' αυτούς που τη θέλουν, σε βάρος των φορολογουμένων, όταν δεν δίνονται δωρεάν και τα αλκοολούχα ποτά και τα τσιγάρα σ' αυτούς που τα θέλουν; "
Πέρα από το βαρύ οικονομικό κόστος που θα κληθούν να επωμιστούν οι πολίτες, και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, είναι σίγουρο πως με μια τέτοια πολιτική, θα ανακύψουν και όλα εκείνα τα προβλήματα που ανακύπτουν κάθε φορά, που το κράτος αποφασίζει να υποκαταστήσει το ρόλο της αγοράς : διαφθορά , μη ικανοποίηση της ζήτησης, αναποτελεσματικότητα.Επιπλέον,όπως μας δείχνει η εμπειρία των προγραμμάτων μεθαδόνης, ούτε οι εξαρτημένοι χρήστες πρόκειται να βοηθηθούν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας, όπου οι φορολογούμενοι πληρώνουν, πάνω από 1 δις δολάρια κάθε χρόνο για τη μεθαδόνη 160.000 χρηστών εθισμένων στην ηρωϊνη.Παρά τον πακτωλό των χρημάτων, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Από τους 160.000 μόνο οι 15.000 έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν(όσο μπορείς να απεξαρτηθείς από την ηρωίνη, φυσικά).
Αν λοιπόν λάβουμε υπόψη μας, πως για τους συντάκτες της επιστολής, το πρόβλημα των ναρκωτικών "είναι ζήτημα Δημόσιας Υγείας και όχι Δημόσιας Τάξης" , φοβάμαι πως η πολιτική που προτείνει η Συμμαχία "Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά" δεν είναι καν ένα βήμα μπροστά, όπως θα ισχυριζόταν κάποιοι . Είναι απλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Το κράτος-«αυστηρός πατέρας» που τιμωρεί τους χρήστες αντικαθίσταται από το κράτος-«στοργική μανούλα» που τους παρέχει δωρεάν τη δόση τους. Ο χρήστης από εγκληματίας γίνεται άρρωστος, η θεραπεία αντικαθιστά την καταστολή, και η κρατικοποίηση του εμπορίου ναρκωτικών τη μαύρη αγορά. Και οι πολίτες στο μόνιμο ρόλο των ανηλίκων που χρειάζονται καθοδήγηση και προστασία.
Η νομιμοποίηση της χρήσης και η (έστω σταδιακή) νομιμοποίηση του εμπορίου είναι η μόνη λύση, που σέβεται τις ελευθερίες των πολιτών , τους αντιμετωπίζει σαν ενήλικα , υπεύθυνα άτομα και ταυτόχρονα περιορίζει τις αρνητικές κοινωνικές συνέπειες των ναρκωτικών . Και αν όλα αυτά σας φαίνονται ριζοσπαστικά και προχωρημένα , μάλλον κάνετε λάθος .Είναι απλά μια επιστροφή στον 19ο αιώνα, μια επιστροφή στην Βικτωριανή εποχή , όπου η χρήση και η εμπορία των ναρκωτικών ουσιών ήταν ελεύθερη. Και είμαι σίγουρος πως οι, κατά τ' άλλα, συντηρητικοί Βικτωριανοί, θα γελούσαν πολύ, αν έβλεπαν σε τί παραλογισμό έχουμε μπλέξει με την πολιτική που εφαρμόζουμε στο θέμα των ναρκωτικών .
[Για τις διαφορές της φιλελεύθερης με την αριστερή προσέγγιση στο ζήτημα της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, διαβάστε εδώ]
Οι συντάκτες του κειμένου, όπως και η Αριστερά, προτείνουν , και σωστά, την αποποινικοποίηση της χρήσης (έστω και κουτσουρεμένα μιας και οι ποινικές κυρώσεις αντικαθίστανται με διοικητικές) . Οι αριστερές προκαταλήψεις όμως και η βαθιά δυσπιστία που τρέφουν για την ελεύθερη αγορά , τους κάνει να μη βλέπουν πως η αποποινικοποίηση της χρήσης πρέπει να συνοδεύεται από την νομιμοποίηση του εμπορίου, που είναι ο μόνος τρόπος για να μειωθεί δραστικά η τιμή των ναρκωτικών και η εγκληματικότητα και να περιοριστούν τα υπερκέρδη των εμπόρων.
Στο μυαλό των «προοδευτικών» , το κράτος είναι η λύση για όλα τα προβλήματα, και έτσι πιστεύουν πως η ζήτηση θα ικανοποιηθεί με την χορήγηση των ναρκωτικών από το κράτος. Η Συμμαχία «Αλλάξτε πολιτική για τα ναρκωτικά», ακολουθώντας αυτή τη λογική, προτείνει, όσον αφορά τις ελεγχόμενες εξαρτησιογόνες ουσίες (κυρίως οπιούχα, παράγωγα και υποκατάστατα τους), τη "διάθεση αυτών των ουσιών μέσα από κρατικούς, κλινικά ελεγχόμενους χώρους σε όλους τους εξαρτημένους χρήστες που τις έχουν ανάγκη, με ελεγχόμενη ιατρική συνταγογράφηση, σύμφωνα με την επιλογή των ίδιων των χρηστών, και με στόχο την απεξάρτηση ή τη συντήρησή τους." Όπως όμως επισημαίνει ο αμερικάνος ψυχίατρος Thomas Szasz μια τέτοια πολιτική είναι άδικη για το κοινωνικό σύνολο : "Μερικοί υποστηρίζουν την απαγόρευση των ναρκωτικών . Άλλοι ζητούν να δίνεται "δωρεάν" στους ναρκωμανείς. Και οι δυο αυτές θέσεις δείχνουν μια σκανδαλώδη έλλειψη δικαιοσύνης. Γιατί θα πρέπει να απαγορευτεί η ηρωίνη όταν το αλκοόλ και η νικοτίνη είναι ελεύθερα; Γιατί θα πρέπει να δίνεται δωρεάν η ηρωίνη σ' αυτούς που τη θέλουν, σε βάρος των φορολογουμένων, όταν δεν δίνονται δωρεάν και τα αλκοολούχα ποτά και τα τσιγάρα σ' αυτούς που τα θέλουν; "
Πέρα από το βαρύ οικονομικό κόστος που θα κληθούν να επωμιστούν οι πολίτες, και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, είναι σίγουρο πως με μια τέτοια πολιτική, θα ανακύψουν και όλα εκείνα τα προβλήματα που ανακύπτουν κάθε φορά, που το κράτος αποφασίζει να υποκαταστήσει το ρόλο της αγοράς : διαφθορά , μη ικανοποίηση της ζήτησης, αναποτελεσματικότητα.Επιπλέον,όπως μας δείχνει η εμπειρία των προγραμμάτων μεθαδόνης, ούτε οι εξαρτημένοι χρήστες πρόκειται να βοηθηθούν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Μ. Βρετανίας, όπου οι φορολογούμενοι πληρώνουν, πάνω από 1 δις δολάρια κάθε χρόνο για τη μεθαδόνη 160.000 χρηστών εθισμένων στην ηρωϊνη.Παρά τον πακτωλό των χρημάτων, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά. Από τους 160.000 μόνο οι 15.000 έχουν καταφέρει να απεξαρτηθούν(όσο μπορείς να απεξαρτηθείς από την ηρωίνη, φυσικά).
Αν λοιπόν λάβουμε υπόψη μας, πως για τους συντάκτες της επιστολής, το πρόβλημα των ναρκωτικών "είναι ζήτημα Δημόσιας Υγείας και όχι Δημόσιας Τάξης" , φοβάμαι πως η πολιτική που προτείνει η Συμμαχία "Αλλάξτε Πολιτική για τα Ναρκωτικά" δεν είναι καν ένα βήμα μπροστά, όπως θα ισχυριζόταν κάποιοι . Είναι απλά η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Το κράτος-«αυστηρός πατέρας» που τιμωρεί τους χρήστες αντικαθίσταται από το κράτος-«στοργική μανούλα» που τους παρέχει δωρεάν τη δόση τους. Ο χρήστης από εγκληματίας γίνεται άρρωστος, η θεραπεία αντικαθιστά την καταστολή, και η κρατικοποίηση του εμπορίου ναρκωτικών τη μαύρη αγορά. Και οι πολίτες στο μόνιμο ρόλο των ανηλίκων που χρειάζονται καθοδήγηση και προστασία.
Η νομιμοποίηση της χρήσης και η (έστω σταδιακή) νομιμοποίηση του εμπορίου είναι η μόνη λύση, που σέβεται τις ελευθερίες των πολιτών , τους αντιμετωπίζει σαν ενήλικα , υπεύθυνα άτομα και ταυτόχρονα περιορίζει τις αρνητικές κοινωνικές συνέπειες των ναρκωτικών . Και αν όλα αυτά σας φαίνονται ριζοσπαστικά και προχωρημένα , μάλλον κάνετε λάθος .Είναι απλά μια επιστροφή στον 19ο αιώνα, μια επιστροφή στην Βικτωριανή εποχή , όπου η χρήση και η εμπορία των ναρκωτικών ουσιών ήταν ελεύθερη. Και είμαι σίγουρος πως οι, κατά τ' άλλα, συντηρητικοί Βικτωριανοί, θα γελούσαν πολύ, αν έβλεπαν σε τί παραλογισμό έχουμε μπλέξει με την πολιτική που εφαρμόζουμε στο θέμα των ναρκωτικών .
[Για τις διαφορές της φιλελεύθερης με την αριστερή προσέγγιση στο ζήτημα της νομιμοποίησης των ναρκωτικών, διαβάστε εδώ]
