Αδικα ακραίοι νεολαίοι επιδιώκουν να στιγματίσουν τη γνώση και να την κάνουν αντιπαθή στις μάζες. Παραβιάζουν ανοιχτές πόρτες. Τα κυρίαρχα ρεύματα της ελληνικής κοινής γνώμης, με επικεφαλής πολλούς ταγούς της δημόσιας ζωής, από καιρό την έχουν αποκαθηλώσει. Τα παραδείγματα πάμπολλα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Οι περισσότεροι καταγγέλλουν το Μνημόνιο και τις πολιτικές που ευαγγελίζεται η Γερμανία για την Ευρώπη σαν νεοφιλελεύθερες. Ποιοί όμως γνωρίζουν πραγματικά τι ακριβώς είναι ο νεοφιλελευθερισμός; Δεξιοί κι’ Αριστεροί, Πασόκοι, Δημαρίτες, Συριζαίοι και οι περισσότεροι Νεοδημοκράτες απεχθάνονται μια πολιτική που ελάχιστοι κατανοούν. Ο ΝΦ, για όσους κατανοούν πολιτικές και ιδεολογίες, συνίσταται από τις παρακάτω πολιτικές επιλογές. Μείωση φόρων, ελαχιστοποίηση των κρατικών παρεμβάσεων σε οικονομία και κοινωνία, δραματική μείωση δημοσίου τομέα (ιδιωτικοποιήσεις κλπ) και κρατικών δαπανών, έλεγχος κυκλοφορίας νομίσματος, εφαρμογή του κράτους του νόμου δίχως εκπτώσεις και εξαιρέσεις. Κοντολογής, λιγότερο κράτος, αλλά σοβαρό κράτος, και περισσότερη ελευθερία.
Πόσοι αναγνωρίζουν τέτοιες πολιτικές στις ρυθμίσεις του Μνημονίου και στις εφαρμοστικές επιλογές των ελληνικών κυβερνήσεων; Εκτός των εκπροσώπων της παλαβής Αριστεράς, ποιος άλλος λογικός και γνώστης των πραγμάτων άνθρωπος θα διέκρινε στις φορολογικές επιδρομές, στην κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και στις βίαιες και με άνωθεν εντολές περικοπές μισθών και συντάξεων πολιτικές νεοφιλελεύθερης απόχρωσης; Εξ’ άλλου, οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες δεν ήσαν εκείνοι που είχαν κόψει την χρηματοδότηση του ΚΠΕΕ (Ερευνητικού Κέντρου της ΝΔ μέχρι το 1991) με την αιτιολογία πως προωθούσε Θατσερικές πολιτικές; Eίναι δυνατόν λοιπόν αυτοί να υποστηρίζουν ρυθμίσεις ΝΦ κατεύθυνσης;
Αλλά η εκτόξευση της γνώσης στο αποχωρητήριο φαίνεται κι’ από λογής άλλες δράσεις. Η απίστευτη υποβάθμιση των πανεπιστημιακών σπουδών με την διάλυση κάθε έννοιας αντικειμενικής έρευνας κι ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Οποια μπούρδα μαρξιστικής απόχρωσης εκστομισθεί λογίζεται σαν αποκάλυψη και προβάλλεται ανάλογα. Διανοούμενοι διαφορετικών αντιλήψεων θεωρούνται ανεπιθύμητοι από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Και σπρώχνονται στο περιθώριο.
Η γνώση όμως ενοχλεί ιδιαίτερα και πολλούς πολιτικούς χώρους. Όταν οι Ανεξάρτητοι Ελληνες φέρνουν στην επιφάνεια προτάσεις παλαιότερων δεξιόστροφων γκρουπούσκουλων της ΝΔ περί παραίτησης από την Βουλή για επίσπευση εκλογών δείχνουν άγνοια βασικών πτυχών του εκλογικού νόμου. Αν κάτι τέτοιο πραγματοποιηθεί, και παραιτηθούν βέβαια και οι επιλαχόντες, τότε επαναληπτικές εκλογές προκηρύσσονται μόνο για τις έδρες που έχουν κενωθεί. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο κυβερνητικός συνασπισμός θα αυξήσει την συνολική κοινοβουλευτική του δύναμη, ενώ τα κόμματα που θα έχουν παραιτηθεί θα την μειώσουν! Προς τι λοιπόν ο ελιγμός;
Η αδιαφορία για γνώση γίνεται φανερή κ από ένα ακόμη σημαντικό, εν εξελίξει, γεγονός. Οι εκπρόσωποι των δανειστών εμφανίζονται από τον τύπο να επιμένουν σε περικοπές μισθολογικών απολαβών με σκοπό την καταπολέμηση της ακρίβειας και την βελτίωση της παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας. Αν αυτά τα ρεπορτάζ είναι ακριβή, εύλογη είναι η απορία για την επάρκεια των ελλήνων συνομιλητών τους. Δεν υπάρχει ακαδημαικό δεδομένο πουθενά στον κόσμο που να υποστηρίζει κάποια τέτοια άποψη. Το κόστος ενός προιόντος, και κατ’ επέκταση η ανταγωνιστικότητα μιάς οικονομίας, εξαρτάται από πέντε κυρίως παράγοντες. Ενας απ’ αυτούς είναι το ύψος της αμοιβής της εργασίας. Αλλά μόνο ο ένας, Οι υπόλοιποι τέσσαρες είναι η τιμή των πρώτων υλών, η αξία του χρήματος, το κόστος της ενέργειας και το ύψος των φόρων. Το ερώτημα λοιπόν που εύλογα προκύπτει είναι πως, όταν η αξία του ενός παράγοντα (μισθός εργαζόμενου) πέφτει ενώ όλοι οι άλλοι (φόροι, ενέργεια, πρώτες ύλες, αξία χρήματος) ανεβαίνουν, είναι δυνατόν η ανταγωνιστικότητα να βελτιώνεται και η ακρίβεια να καταπολεμιέται; Πως απαντά η Τρόικα στο ερώτημα αυτό; Aν της έχει ποτέ τεθεί βέβαια…
Για τις απίθανες απαιτήσεις γα παρεμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας η κυβέρνηση οφείλει να απαιτήσει από τους εκπροσώπους των δανειστών την επιβολή μια ρήτρας αποτυχίας. Αν τα μέτρα που απαιτούν επιβληθούν, εφαρμοσθούν στο σύνολό τους και αποτύχουν, να είναι εγγράφως υποχρεωμένοι να αποζημιώσουν το ελληνικό δημόσιο με ένα ποσό που να προσεγγίζει την δόση που τώρα ,ας οφείλουν (κοντά στα 35 δις ευρώ). Δεν είναι δυνατόν οι έλληνες να υφίστανται θυσίες εκ του ασφαλούς για τους δανειστές.
Ας μην ανησυχούν οι οργισμένοι μας νέοι λοιπόν. Δεν κινδυνεύουν από την γνώση. Πως θα ξεφύγουν από την άγνοια, και την συνακόλουθη βλακεία, που μας έχει περικυκλώσει είναι το πρόβλημα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου