Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπόσχεται απλά καλύτερες ημέρες, φέρνει την μηχανή του χρόνου.
Αν για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μπορούσατε επακριβώς να προσδιορίσετε πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση του κ. Τσίπρα να γίνει ο Γεράσιμος Αρσένης υπηρεσιακός πρωθυπουργός θα πρέπει να ξεκαθάρισε την εικόνα.
Μια σοφή επιλογή, μιας και ο κ. Αρσένης συνδέει το όνομα του με το πρώτο μνημόνιο της μεταπολίτευσης. Δεν ήταν ο εφαρμοστής του πρώτου μνημονίου, αλλά η αιτία του. Τότε τα μνημόνια τα λέγαμε σταθεροποιητικά προγράμματα. Πως φθάσαμε εκεί;
Θα φτάσουμε με εισοδηματικές πολιτικές του κ. Αρσένη, υπουργός Εθνικής Οικονομίας, που θα έχουν ως έμπνευση θα έχουν το τίτλο της ταινίας του Κωνσταντάρα, Τι, 30, Τι 40, Τι 50. Θα γίνουν μαζικές κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων και μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο, οι συντεχνίες θα αρχίσουν να αναλαμβάνουν τα ηνία μεγάλων τομέων της οικονομίας με ανάλογη αύξηση των απεργιών. Οι δαπάνες του κράτους από 25% της ελληνικής οικονομίας το 1980, θα φτάσουν στο 45% το 1988.
Πως έγιναν όλα αυτά; Με άγριο δανεισμό και φορολόγηση. Το χρέος ενώ το 1980 θα είναι στο 35% του ΑΕΠ, το 1990 θα έχει εκτιναχθεί στο 80%. Ο μη κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας άρχισε να μειώνεται δραματικά και έτσι «το 1981 η επιβάρυνση των μισθωτών από τη φορολογία εισοδήματος κάλυπτε το 43% των σχετικών εισπράξεων με 25% τη φορολογική επιβάρυνση εμπόρων και βιομηχάνων, το 1984 η «κοινωνικά δίκαιη» δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης Α. Παπανδρέου ανέβασε τη φορολογική συμμετοχή των μισθωτών στο 51% και μείωσε των εμποροβιομηχάνων σε 17%!»
Επίσης «το κατά κεφαλήν ΑΕΠ από 77,7% του μέσου όρου των 15 χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 1981 υποχώρησε το 1990 στο 65,5%, δηλαδή γίναμε συγκριτικά φτωχότεροι.»
Η ανεργία που το 1980, έτος πετρελαϊκής κρίσης και ύφεσης, θα είναι 4%, το 1989 θα έχει σχεδόν διπλασιαστεί στο 7.5%, παρά την αλματώδη αύξηση της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα.
Ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 80 το σύστημα το δανειακού σοσιαλισμού θα βρίσκεται σε κρίση. «Ο κ. Δ.Χαλικιάς (διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας) περιγράφει πώς το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, γεγονός που υποχρέωσε την κυβέρνηση Αν.Παπανδρέου να ζητήσει σταθεροποιητικό δάνειο από την ΕΟΚ, τους όρους του οποίου ουδέποτε ετήρησε. Μάλιστα, για να πάρει το δάνειο αυτό, ο τότε πρωθυπουργός ανέθεσε τα ηνία της οικονομίας στον κ. Κ.Σημίτη, ο οποίος έχαιρε της εμπιστοσύνης των εταίρων μας, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του κ.Γεράσιμο Αρσένη.»
«Την περίοδο αυτή, ο Δ.Χαλικιάς χαρακτήρισε ως την πιο δραματική στιγμή της πολυετούς θητείας του στην Τράπεζα της Ελλάδος, επισημαίνοντας τα εξής:
«Το καλοκαίρι του 1985, λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου, ζήτησα να δω τον τότε πρωθυπουργό κ.Ανδρέα Γ.Παπανδρέου. Το έκανα σπανίως, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν πάντοτε ουσιαστική. Με δύο λέξεις καταλάβαινε τα πάντα. Τού είπα: Κύριε πρόεδρε, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία θα χρεοκοπήσουμε. Θα έχουμε στάση πληρωμών. Το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών πλησιάζει το 10% του ΑΕΠ και η Τράπεζα συντόμως δεν θα έχει ταμείο να πληρώσει. Χρειάζεται να σχεδιάσετε ένα πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας.
«Μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός μού ζήτησε να τού υποβάλω μία έκθεση με τις απόψεις μου, πράγμα που έκανα. Όταν την διάβασε μού τηλεφώνησε και μού ζήτησε να εγχειρίσω μία φωτοτυπία στον κ.Σημίτη, που είχε ήδη αναλάβει υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ανάμεσα στον Οκτώβριο του 1985 και τον Φεβρουάριο του 1986 πέρασα μερικούς από τους πιο δύσκολους μήνες της θητείας μου. Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος είχαν πέσει κάτω από το ελάχιστο όριο ασφαλείας. Αν και γενικά την δεκαετία του 1980 το επίπεδο των διαθεσίμων ήταν γύρω στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια, είχαμε φθάσει μόλις στα 350 εκατομμύρια δολάρια. Εάν δεν παίρναμε τον Φεβρουάριο του 1986 την πρώτη δόση του δανείου από την ΕΟΚ και εάν δεν είχαμε το σταθεροποιητικό πρόγραμμα Σημίτη».
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ο κ. Τσίπρας προβάλει το κόμμα του ως φορέα αλλαγής ενώ ουσιαστικά εκπροσωπεί τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις της χώρας. Οι δυνάμεις που είναι οι αιτίες του σημερινού μνημονίου αλλά και παλαιότερων - που τότε είχαν την ονομασία «σταθεροποιητικά προγράμματα». Η διαφορά είναι ότι αν αναλάβει ο κ. Τσίπρας δεν θα έχει να αρχίσει με μια ανεργία στο 4% και χρέος στο 35% του ΑΕΠ. Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, ο Ανδρέας Παπανδρέου τον πρόλαβε. Τώρα ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να διαχειριστεί την Ελλάδα που δημιούργησε το είδωλο του και ο στενός του συνεργάτης κ. Γεράσιμος Αρσένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου