Κάθε φορά που έχεις την εντύπωση πως φτάσαμε πάτο, ότι χειρότερα τα πράγματα δεν γίνονται, ότι ίσως να αρχίσουν να καλυτερεύουν, η ελληνική πολιτική τάξη καταφέρνει ένα νέο απίστευτα καταθλιπτικό αποτέλεσμα. Στο νου έρχεται ένα απόσπασμα από την ταινία Godfather που ο Al Pacino λέει: “Just when I thought I was out... they pull me back in.”
Για την Τετάρτη σχεδίαζα μια ανάρτηση ελαφρού περιεχομένου όπου θα υποδείκνυα μια κυβέρνηση με ότι το καλύτερο έχει αναδείξει η μεταπολίτευση. Πρωθυπουργός Γιώργος Κοσκωτάς, υπουργός Προμηθειών Άκης Τσοχατζόπουλος, υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Τσοβόλας κτλ.
Για την αντιπροεδρία της κυβερνήσεως είχα επιλέξει τρία διαλεχτά πρόσωπα που λόγω των ιδιαίτερων ικανοτήτων τους θα μοιράζονταν το ρόλο, οι Ρέππας, Καστανίδης και... Πετσάλνικος. Γενικά η μέχρι τώρα πορεία τους, αλλά ειδικά η προσφορά τους κατά την χρυσή διετία Παπανδρέου πίστευα ότι τους αξίωνε σε αυτή την ανώτατη θέση σε αυτή την εξαιρετική κυβέρνηση που θα περιελάμβανε το άνθος της μεταπολίτευσης.
Παράτησα την ιδέα για την συγκεκριμένη ανάρτηση γιατί σκέφτηκα ότι, εντάξει, δεν χρειαζόμαστε λίγο ακόμα κυνισμό και ειρωνεία στις μέρες μας. Δεν ήξερα όμως ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα ξεπερνούσε και τα πιο σκοτεινά υπόγεια της φαντασίας μου. Εγώ τον Πετσάλνικο στην υποθετική και χειροτερότερη κυβέρνηση μου τον είχα για αντιπρόεδρο - ο Γιώργος Παπανδρέου τον ανέδειξε σε πρωθυπουργό.
Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά την αντιεπιστημονική φαντασία τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. “Just when I thought I was out... they pull me back in.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου