Η προχθεσινή «κρίσιμη» σύνοδος κορυφής όπου όλα τα φώτα έπεσαν πάνω της, και που θα κρινόταν η τύχη της Ελλάδας κατέδειξε για ακόμη μια φορά την ανεπάρκεια και την αναξιοπιστία των πολιτικών προϊσταμένων των κρατών μελών της Ευρώπης και των ευρωγραφειοκρατών. Είναι απόλυτα σίγουρο πως εικόνες σαν αυτές της τετάρτης θα ξαναδούμε πολλές φορές σύντομα στο μέλλον όπου και θα διασώζεται συνεχώς η χώρα (ή οι χώρες;) και θα διαγράφονται χρέη.
Δύσκολο να αντιληφθούνε ορισμένοι πως ούτε "νεοφιλελεύθερες" μέρες ζούμε με πρακτικές υπερφορολόγησης και καταδικασμένων προγραμμάτων διάσωσης σε αποτυχία εκ των πραγμάτων, αλλά επίσης δύσκολο να αντιληφθούν πολλοί περισσότεροι πως ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι κάτι το ιερό που δεν μπορεί και δεν πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Το τέλος του ευρώ δεν είναι το τέλος του κόσμου.
Η απομείωση των ομολόγων που αφορά τους ιδιώτες κατόχους είναι μόνο η αρχή. Επόμενη πράξη του δράματος η διαγραφή χρεών που προέρχονται από τους μηχανισμούς διάσωσης και τα μνημόνια συνεννόησης (MoU) σε εύλογο χρονικό διάστημα. Τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων θα πάνε χαμένα. Η αγανάκτηση ορισμένων κοινοβουλίων και των πολιτών απολύτως δικαιολογημένα θα φέρει τα χειρότερα για την νομισματική ένωση. Επιτέλους πρέπει να αντιληφθούμε πως ο ηθικός κίνδυνος (moral hazard) που ενέχει η υπόθεση της Ελλάδας είναι υψηλός και ουσιαστικές δομικές μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται να δει ποτέ η χώρα σε αυτά τα πλαίσια. Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της περιπέτειας θα σημάνει και την κατάρρευση των σοσιαλιστικών θεμελίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με αυτήν.
Επίσης βλέπουμε πως οι λύσεις και οι παρεμβάσεις «από πάνω» συνήθως δεν είναι αρεστές στους πολίτες ανεξαρτήτως περιεχομένου, είτε στην περίπτωση της Ελλάδας είτε στην περίπτωση των άλλων χωρών που καλούνται να χρηματοδοτήσουν τις αδιέξοδες αυτές προσπάθειες, όπου το μόνο αποτέλεσμά τους θα είναι μια παταγώδης αποτυχία. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν παρά να γίνουν στα πλαίσια της χώρας χωρίς την απαραίτητη δέσμευση ενός διεθνούς νομικού κειμένου.
Έτσι λοιπόν, η ιστορία επαναλαμβάνεται: Οι πολιτικοί, οι διακρατικοί θεσμοί και η παρέμβαση κάθε μορφής στρέφονται ενάντια στην οικονομική και κοινωνική ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου