50 δις για την συντήρηση του μεταπολιτευτικού κράτους

Όσο σίγουροι είμαστε για την αναγκαιότητα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, τόσο βέβαιοι επίσης πρέπει να είμαστε για το που προτίθεται η κυβέρνηση Παπανδρέου να διαθέσει τα όποια έσοδα μπορέσει να εισπράξει: στην διατήρηση του σπάταλου, μεγάλου και πελατειακού κράτους της μεταπολίτευσης.

Κάποτε ίσως να είχαμε την ελπίδα - εντελώς αδικαιολόγητα - ότι ο κ. Παπανδρέου θα προσπαθούσε να αναμορφώσει το κράτος και το πολιτικό σύστημα, έστω και αν το κόμμα του είναι αυτό που έβαλε τις βάσεις του. Θα ήταν, ελπίζαμε, μία πάλη ενός νέου ΠΑΣΟΚ που θα είχε αντικρίσει την πραγματικότητα εναντίον του παλαιού ΠΑΣΟΚ που αρνείται να κατανοήσει τις αιτίες της υπάρχουσας κρίσης.

Φυσικά τίποτε από όλα αυτά δεν έχει συμβεί. Το ΠΑΣΟΚ του κ. Παπανδρέου κάνει ότι είναι δυνατόν για να διατηρήσει το τερατούργημα που δημιούργησε την τελευταία τριακονταετία. Έτσι μαθαίνουμε ότι σε περίοδο βαθιάς κρίσης, που οι περισσότεροι θα έπρεπε να έχουν κατανοήσει την κρισιμότητα της κατάστασης, η κυβέρνηση κατάφερε να έχει τις “δαπάνες του τακτικού προϋπολογισµού αυξηµένες κατά 284 εκατ. ευρώ σε σχέση µε τον στόχο.”

Αυτό έχει “επιτευχθεί” μετά από την απόφαση της κυβέρνησης να περιορίσει τον δημόσιο τομέα όσον το δυνατόν λιγότερο και να μειώσει τα ελλείμματα κυρίως μέσο φόρο-επιδρομών σε ένα αδύναμο και ταχέως συρρικνούμενο ιδιωτικό τομέα. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η πολιτική απέτυχε εντελώς. Στο ίδιο ρεπορτάζ των Νέων μαθαίνουμε ότι “τα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισµού είναι χαµηλότερα κατά 860 εκατ. ευρώ σε σχέση µε τον στόχο για το δίµηνο.”
Μέχρι το τέλος του χρόνου ο προϋπολογισμός, με τους σημερινούς ρυθμούς, θα έχει πέσει έξω 3.6 δις ευρώ - και αυτό ίσως να είναι το αισιόδοξο σενάριο.

Θα έλπιζε κάποιος ότι μετά από την πλήρη αποτυχία της πολιτικής των φόρο-επιδρομών, η κυβέρνηση θα άλλαζε πολιτική και θα επικεντρωνόταν στην δραστική μείωση του κράτους. Αλλά όπως πάλι μαθαίνουμε στο ίδιο ρεπορτάζ, μέτρα όπως το ενιαίο μισθολόγιο που θα μπορούσε “εξασφαλίσει σηµαντική εξοικονόµηση δαπανών” “προσκρούει στις αντιδράσεις της Α∆Ε∆Υ.”
Γνωρίζουμε ότι η ΑΔΕΔΥ είναι το κράτος και το κόμμα, επομένως η κυβέρνηση Παπανδρέου θα έχει συνειδησιακό κόλλημα.

Έτσι η κυβέρνηση στρέφεται πλέον στα 50 δις που υπολογίζει ότι μπορεί να εισπράξει από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Ας υποθέσουμε ότι θα μπορέσει να εισπράξει ένα τέτοιο ποσό, θα είναι δίκαιο να διατεθεί για την συντήρηση του μεταπολιτευτικού κράτους; Είναι δίκαιο εάν την ίδια στιγμή που συνεχίζουμε να συσσωρεύουμε τεράστια χρέη, να καταστρέφουμε τις όποιες πηγές θα είχαν μελλοντικές γενιές για να ανορθώσουν την χώρα που η μεταπολίτευση διέλυσε; Η απάντηση της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι ένα ξεκάθαρο ναι. Τι είναι το μέλλον της Ελλάδας μπροστά στις αντιδράσεις της ΑΔΕΔΥ;

Δείτε σχετικό βίντεο με τον Στέφανο Μάνο.