Ένας εκσυγχρονισμός που απέτυχε

του Δημήτρη Α. Ζεγγίνη

Το 2005 μια ομάδα συμβούλων γύρω από τον τότε υπουργό Ανάπτυξης κ. Σιούφα είχαν την ιδέα να δημιουργήσουν υπηρεσίες one stop shop σε κάθε Νομαρχία για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων. Κατόπιν εκτεταμένης και σοβαρής διαβούλευσης με ανθρώπους της διοίκησης που γνώριζαν το θέμα έκαναν ένα νομοσχέδιο το οποίο τελικά ψηφίστηκε ως ο νόμος 3325. Αυτό που προέβλεπε ο νόμος ήταν η αναδιοργάνωση των διευθύνσεων βιομηχανίας των νομαρχιών στην λογική του one stop shop. Συγκεκριμένα μέχρι τότε κάποιος που ήθελε να πάρει άδεια λειτουργίας μια μικρομεσαίας επιχείρησης έπρεπε να περάσει από την πολεοδομία, την διεύθυνση περιβάλλοντος για να πάρει περιβαλλοντικούς όρους και τέλος, αφού πάρει όλα αυτά να τα καταθέσει στην δ/νση βιομηχανίας.

Ο ν. 3325 απλοποιούσε τη διαδικασία βάζοντας όλες τις εγκρίσεις μέσα στην δ/νση βιομηχανίας. Ο τρόπος ήταν απλός. Προέβλεπε μετάταξη 1-2 υπαλλήλων από την πολεοδομία και το περιβάλλον στην βιομηχανία ώστε επί τόπου να δίδονται οι σχετικές άδειες. Έτσι ο επιχειρηματίας θα κατέθετε όλα του τα δικαιολογητικά σε ένα φάκελλο, μια φορά και δεν θα ήταν αναγκασμένος να τρέχει από γραφείο σε γραφείο. Επίσης ο νόμος ενσωμάτωνε τα Κέντρα Υποδοχής Επενδυτών (κάποια γραφεία που φτιάχτηκαν στις Νομαρχίες για να βοηθούν υποτίθεται τους επίδοξους επενδυτές και που στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα) μέσα στις καινούργιες διευθύνσεις Ανάπτυξης ως front desk.

Πως εφαρμόστηκε ο νόμος στην πράξη; Απλώς δεν εφαρμόστηκε. Υπήρξαν τρομερές αντιδράσεις τόσο από το ΤΕΕ, όσο και από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Οι λόγοι; Δεν ήθελαν να θιγούν τα μικροσυμφέροντα των ιδιωτών μηχανικών ή των υπαλλήλων μηχανικών των πολεοδομιών και των δ/νσεων περιβάλλοντος. Πέντε χρόνια έχουν περάσει, ο νόμος δεν εφαρμόζεται και συζητάμε πάλι για απλοποίηση διαδικασιών, fast track κλπ. Κανείς δεν έχει το πολιτικό βάρος να εφαρμόσει έναν ψηφισμένο και εν ισχύ νόμο. Κατηγορούν την προηγούμενη κυβέρνηση ότι δεν έκανε τίποτα, ότι δεν πήρε καμμιά μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία. Στο συγκεκριμένο θέμα την πήρε. Και τι έγινε; Τίποτα.

Διάβαζα στο e-rooster παλιότερα, εδώ στο Μπλε Μήλο τώρα για το ελληνικό δημόσιο. Περιγράφεται με τα χειρότερα λόγια. Οι χειρότερες περιγραφές όμως απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Απλώς δεν διορθώνεται. Γιατί τις εκατοντάδες άδειες για πάσης φύσεως δραστηριότητα να τις βγάζουν δημόσιες υπηρεσίες; Θα μπορούσαν να τις βγάζουν πιστοποιημένοι ιδιωτικοί φορείς. Θέλω να χτίσω; Πάω σε ένα πιστοποιημένο τεχνικό γραφείο και μου εκδίδει την άδεια. Ποιος είναι ο φόβος; Μήπως μου βγάλει παράνομη άδεια και χτίσω αυθαίρετο; Πόσο χειρότερη μπορεί να είναι η κατάσταση με τα αυθαίρετα από ότι είναι τώρα;

Ο Παναγιώτης Γεννηματάς χθες το πρωί στο ΣΚΑΙ είπε το εξής απλό: αφού η εφορία αδυνατεί να εισπράξει τους φόρους (και τα κάθε λογής πρόστιμα θα πρόσθετα), ας δώσει την είσπραξη σε ιδιώτες όπως οι τράπεζες. Εδώ που έχουμε φτάσει χρειάζονται γενναίες και πραγματικά εκσυγχρονιστικές πολιτικές. Για μένα η βάση των εκσυγχρονιστικών πολιτικών είναι μία. Μείωση των δραστηριοτήτων του κράτους. Δεν είναι θέμα μείωσης υπαλλήλων ή κατάργησης μονιμότητας. Αυτό είναι δευτερεύον. Γιατί ακόμα κι αν μειώσουμε υπαλλήλους αλλά δεν μειώσουμε δραστηριότητες πάλι θα βρεθούμε στην ανάγκη κάποιος, μέσα από το κράτος να επιτελεί τις δραστηριότητες. Φανταστείτε πως απολύουμε όλους τους υπαλλήλους που ασχολούνται με την έκδοση αδειών κομμωτών και κομμωτηρίων ανά την επικράτεια. Αν δεν καταργήσουμε τις άδειες αυτές, ή αν δεν ορίσουμε έναν πιστοποιημένο ιδιώτη να τις βγάζει, πάλι θα προκύψει σύντομα η ανάγκη να προσλάβουμε υπαλλήλους.

Πρέπει ως κοινωνία να αποφασίσουμε μέχρι που θα φτάνει το κράτος. Αν δεν βρούμε μια συναίνεση σε αυτό τότε ο Λεβιάθαν θα γκρεμιστεί και θα παρασύρει μαζί του όλους μας.