Μίλησα την Παρασκευή πριν τις εκλογές για την ανάγκη ανασύστασης μιας κραταιάς κεντροδεξιάς. Γι’ αυτήν μίλησε και ο κ. Ανδριανόπουλος από εδώ, αλλά και ο κ. Ιορδανίδης από την Καθημερινή. Μετά τις εκλογές πολλοί άλλοι και κυρίως ο Αντώνης Σαμαράς μίλησαν για το ίδιο πράγμα. Θα ήθελα από αυτόν τον μικρό χώρο της μπλοκόσφαιρας και του διαδικτύου να προτείνω τους όρους που κατά την γνώμη μου πρέπει να υπάρχουν για την αναδημιουργία μιας μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης. Το διακύβευμα είναι τεράστιο. Ο κίνδυνος για κυριαρχία της αριστεράς, όχι μόνο στο επίπεδο των ιδεών, αλλά ολικής κυριαρχίας της στην οικονομία και κοινωνία είναι προ των πυλών.
Πρέπει να γίνει σαφές στον κάθε δεξιό ψηφοφόρο πως αυτή την στιγμή απεμπλοκή από το μνημόνιο χωρίς έξοδο από το ευρώ και ίσως από την ΕΕ δεν υπάρχει. Υπάρχουν δυνατότητες διαπραγμάτευσης του μνημονίου. Ανέξοδης απεμπλοκής δεν υπάρχουν. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει η ηγεσία της ΝΔ να αναγνωρίσει (πρώτα και κυρίως προς τον εαυτό της) πως καλώς μεν δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο κακώς όμως το σήκωσε ως παντιέρα γιατί έδωσε τα λάθος μηνύματα στον κόσμο ακουσίως και ταυτόχρονα έδωσε υπόσταση σε περιθωριακά και ιδεοληπτικά στελέχη.
Πρέπει πρακτικά και πολύ ρεαλιστικά να εξηγηθεί στον κόσμο πως η εποχή που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα τέλειωσε. Για να επιστρέψει το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα στα προ της κρίσης επίπεδα, χρειάζεται σκληρή δουλειά του καθενός από εμάς. Χρειάζεται μια πολιτική ηγεσία που θα ελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου ώστε να εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες που δίνει η ίδια η χώρα μας, η Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά και ο διεθνής περίγυρος.
Μια μεγάλη παράταξη πρέπει να χωράει και τον μεγαλοαστό του Ψυχικού και τον νοικοκύρη από το Περιστέρι και τον οικογενειάρχη αγρότη από την επαρχία. Υπάρχει μια κοινή συνιστώσα σε όλους αυτούς. Ο πατριωτισμός, η νοικοκυροσύνη και ο σεβασμός σε κάποιες βασικές συντηρητικές αρχές. Η συμμετοχή σε μια πολιτική παράταξη δεν γίνεται για να ανεβάσει κοινωνικά το άτομο, αλλά για να δημιουργήσει μια κυβέρνηση που θα του δίνει την ελευθερία να ανελιχθεί με τις δυνάμεις του. Για να γίνει αυτό η κυβέρνηση της κεντροδεξιάς πρέπει να είναι μικρή.
Το κράτος πρέπει να είναι μικρό. Το κράτος τροφός δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του πια. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να συντηρήσει τις στρατιές των εξαρτημένων από αυτό. Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η κεντροδεξιά παράταξη είναι πάνω από κόμματα και πρόσωπα. Όπως από το Λαϊκό Κόμμα βγήκε η ΕΡΕ και μετά η ΝΔ, έτσι και τώρα δεν έχει σημασία πως θα ονομάζεται το κόμμα της παράταξης, ούτε ποια θα είναι η ηγετική του ομάδα. Θα πρέπει να είναι αυτή που θα παρουσιάσει τα εχέγγυα για νίκη στις εκλογές.
Τέλος αν κάποιος πιστεύει, στις σημερινές συνθήκες κι αφού του εξηγηθεί λεπτομερώς και ευκρινώς, πως υπάρχει ανέξοδη απεμπλοκή από το μνημόνιο, πως είναι δυνατόν αύριο να ξαναπλουτίσουμε, πως το κόμμα είναι ασανσέρ προσωπικής ανέλιξης και πως το κράτος πρέπει να φροντίζει τους υπηκόους του, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Καμμένος και άλλοι για να ψηφίσει, κι όλοι μαζί να χορέψουν τον χορό του Ζαλόγγου.
Πρέπει να καταλάβει τι σημαίνει κυριαρχία της αριστεράς. Σημαίνει πολύ απλά εξαφάνιση των ελευθεριών του και της υπόστασης του ως ανθρώπου. Επίσης πρέπει να μην έχει αυταπάτες πως ψηφίζοντας κρεμάλες στο Γουδί θα έρθουν καλύτερες μέρες γι’ αυτόν. Πως ξαφνικά θα βρεθεί η μυστική συνταγή πέρα από τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό που θα κάνει την Ελλάδα παράδεισο. Δεν υπάρχει τίποτε ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. Δεν υπάρχει ένα καθεστώς που να έχει τα καλά και των δύο χωρίς τα κακά. Προσπαθήσαμε να το φτιάξουμε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και αποτύχαμε παταγωδώς. Ας το αναγνωρίσουμε επιτέλους.
Είναι καιρός να οικοδομηθεί ένα μεγάλο κεντροδεξιό μέτωπο που θα προχωρήσει την χώρα μπροστά.
Πρέπει να γίνει σαφές στον κάθε δεξιό ψηφοφόρο πως αυτή την στιγμή απεμπλοκή από το μνημόνιο χωρίς έξοδο από το ευρώ και ίσως από την ΕΕ δεν υπάρχει. Υπάρχουν δυνατότητες διαπραγμάτευσης του μνημονίου. Ανέξοδης απεμπλοκής δεν υπάρχουν. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει η ηγεσία της ΝΔ να αναγνωρίσει (πρώτα και κυρίως προς τον εαυτό της) πως καλώς μεν δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο κακώς όμως το σήκωσε ως παντιέρα γιατί έδωσε τα λάθος μηνύματα στον κόσμο ακουσίως και ταυτόχρονα έδωσε υπόσταση σε περιθωριακά και ιδεοληπτικά στελέχη.
Πρέπει πρακτικά και πολύ ρεαλιστικά να εξηγηθεί στον κόσμο πως η εποχή που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα τέλειωσε. Για να επιστρέψει το βιοτικό επίπεδο του Έλληνα στα προ της κρίσης επίπεδα, χρειάζεται σκληρή δουλειά του καθενός από εμάς. Χρειάζεται μια πολιτική ηγεσία που θα ελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου ώστε να εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες που δίνει η ίδια η χώρα μας, η Ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αλλά και ο διεθνής περίγυρος.
Μια μεγάλη παράταξη πρέπει να χωράει και τον μεγαλοαστό του Ψυχικού και τον νοικοκύρη από το Περιστέρι και τον οικογενειάρχη αγρότη από την επαρχία. Υπάρχει μια κοινή συνιστώσα σε όλους αυτούς. Ο πατριωτισμός, η νοικοκυροσύνη και ο σεβασμός σε κάποιες βασικές συντηρητικές αρχές. Η συμμετοχή σε μια πολιτική παράταξη δεν γίνεται για να ανεβάσει κοινωνικά το άτομο, αλλά για να δημιουργήσει μια κυβέρνηση που θα του δίνει την ελευθερία να ανελιχθεί με τις δυνάμεις του. Για να γίνει αυτό η κυβέρνηση της κεντροδεξιάς πρέπει να είναι μικρή.
Το κράτος πρέπει να είναι μικρό. Το κράτος τροφός δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του πια. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να συντηρήσει τις στρατιές των εξαρτημένων από αυτό. Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η κεντροδεξιά παράταξη είναι πάνω από κόμματα και πρόσωπα. Όπως από το Λαϊκό Κόμμα βγήκε η ΕΡΕ και μετά η ΝΔ, έτσι και τώρα δεν έχει σημασία πως θα ονομάζεται το κόμμα της παράταξης, ούτε ποια θα είναι η ηγετική του ομάδα. Θα πρέπει να είναι αυτή που θα παρουσιάσει τα εχέγγυα για νίκη στις εκλογές.
Τέλος αν κάποιος πιστεύει, στις σημερινές συνθήκες κι αφού του εξηγηθεί λεπτομερώς και ευκρινώς, πως υπάρχει ανέξοδη απεμπλοκή από το μνημόνιο, πως είναι δυνατόν αύριο να ξαναπλουτίσουμε, πως το κόμμα είναι ασανσέρ προσωπικής ανέλιξης και πως το κράτος πρέπει να φροντίζει τους υπηκόους του, υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Καμμένος και άλλοι για να ψηφίσει, κι όλοι μαζί να χορέψουν τον χορό του Ζαλόγγου.
Πρέπει να καταλάβει τι σημαίνει κυριαρχία της αριστεράς. Σημαίνει πολύ απλά εξαφάνιση των ελευθεριών του και της υπόστασης του ως ανθρώπου. Επίσης πρέπει να μην έχει αυταπάτες πως ψηφίζοντας κρεμάλες στο Γουδί θα έρθουν καλύτερες μέρες γι’ αυτόν. Πως ξαφνικά θα βρεθεί η μυστική συνταγή πέρα από τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό που θα κάνει την Ελλάδα παράδεισο. Δεν υπάρχει τίποτε ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. Δεν υπάρχει ένα καθεστώς που να έχει τα καλά και των δύο χωρίς τα κακά. Προσπαθήσαμε να το φτιάξουμε στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και αποτύχαμε παταγωδώς. Ας το αναγνωρίσουμε επιτέλους.
Είναι καιρός να οικοδομηθεί ένα μεγάλο κεντροδεξιό μέτωπο που θα προχωρήσει την χώρα μπροστά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου