Σε ακροαματική διαδικασία που οργάνωσαν οι Δημοκρατικοί, η φοιτήτρια Σάντρα Φλούκ κατέθεσε ότι στην ιατροφαρμακευτική κάλυψη που παρέχει το πανεπιστήμιο της Τζόρτζταουν θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται η αντισύλληψη και τα αντισυλληπτικά χάπια, καθώς το συγκεκριμένο κόστος μπορεί να φτάσει και τα 1000 ευρώ ετησίως. Πάνω στο τελευταίο σχόλιο βασίστηκε ο διάσημος συντηρητικός ραδιοπαρουσιαστής Ρας Λίμπο για να επικρίνει αρνητικά τη φοιτήτρια με ακραίους χαρακτηρισμούς.
Παρότι ο Λίμπο ζήτησε συγγνώμη και ανακάλεσε, δημιουργήθηκε μια θύελλα αντιδράσεων από τα mainstream media της χώρας τα οποία ξεκίνησαν μια καμπάνια με στόχο να πιέσουν τους χορηγούς και διαφημιστές της ραδιοφωνικής εκπομπής του Λίμπο να τον εγκαταλείψουν για να ακυρωθεί η εκπομπή του. Μάλιστα ακόμα και ο πρόεδρος Ομπάμα τηλεφώνησε για να συμπαρασταθεί στη φοιτήτρια.
Μπορεί τα σχόλια του Λίμπο να ήταν πράγματι απαράδεκτα (αν και στην Ελλάδα δεν θα έπρεπε να κάνουν εντύπωση καθώς «σατυρικές» εκπομπές όπως το Αλ τσαντίρι και Ράδιο Αρβύλα έχουν χρησιμοποιήσει πολύ βαρύτερους χαρακτηρισμούς απέναντι σε πρόσωπα της χώρας με συντηρητικό προφίλ ), όμως τα ίδια media και οι ίδιοι άνθρωποι που επιτέθηκαν στον Λίμπο δεν είχαν την ίδια ευαισθησία όταν το αντίπαλο δέος του Λίμπο, ο Μπίλ Μάχερ έκανε εξίσου χυδαία σχόλια εναντίον της Σάρα Πεϊλιν.
Αντίθετα εκείνα τα σχόλια μάλλον θεωρήθηκαν πικάντικα και πνευματώδη. Κανείς δεν ζήτησε την ακύρωση της εκπομπής του Μάχερ ο οποίος βέβαια δεν πήρε πίσω τίποτα ποτέ.
Στην χώρα μας, η επίθεση που δέχτηκε ο Γιώργος Νταλάρας στο Ίλιον απασχόλησε ιδιαίτερα τα δικά μας mainstream media. Στο σύνολο τους, δικαίως, καταδίκασαν απερίφραστα αυτή την επίθεση, συμπαραστάθηκαν στον τραγουδιστή και πρωταγωνίστησαν (επιτέλους) στην έναρξη ενός δημόσιου διαλόγου, μέσω πλήθους εμπνευσμένων άρθρων, για το φαινόμενο της βιαίας συμπεριφοράς του όχλου. Που ήταν όμως όλοι αυτοί όταν μια παρόμοια ομάδα ξυλοφόρτωνε τον Κωστή Χατζηδάκη. Δυσκολεύομαι να βρω άρθρα στο ίδιο ύφος. Αντίθετα υπήρχαν δικαιολογίες και άλλοθι στην ίδια ατμόσφαιρα που επικρατούσε το Δεκέμβριο του 2008.
Από την Νέα Υόρκη ως την Αθήνα, τα κυρίαρχα μέσα, διαβαθμίζουν τα γεγονότα με βάση την ιδεολογική προέλευση και ταυτότητα των προσώπων που πρωταγωνιστούν σε αυτά. Η ευαισθητοποίηση τους κατά περίπτωση, ακυρώνει εκ των προτέρων όποιο επιδραστικό ρόλο θα μπορούσε να παίξει η παρέμβαση τους. Και κυρίως επιβεβαιώνει την προκατάληψη τους την στιγμή που θέλουν να ξεχωρίζουν ως προοδευτικά και ανεξάρτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου