Την επόμενη φορά που θα ακούσεις περί «δημοκρατικού τόξου» να έχεις στο νου τις πρόσφατες μέρες, γιατί αυτές θα σου υπενθυμίσουν τον ύψιστο βαθμό υποκρισίας που ο όρος αυτός επικαλύπτει. Ο θάνατος του δικτάτορα της Κούβας ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αποκαλυφθεί η απάτη της ελληνικής πολιτικής τάξης.
Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που να μην καταλαβαίνει την ποιότητα των «δημοκρατικών» ευαισθησιών του ΣΥΡΙΖΑ. Η δημόσια συμπαράσταση στελεχών του στα μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων είναι γνωστή. Όπως επίσης και το γεγονός ότι η πρώτη του νομοθετική πρωτοβουλία ως κυβέρνηση ήταν η απελευθέρωση των τρομοκρατών. Και ας μην ξεχνάμε την χρήση βίας κατά πολιτικών αντιπάλων, αντιφρονούντων, δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας που για δεκαετίες τώρα που είτε έχει ασκήσει ή δικαιολογήσει.
Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα πάντα ήταν με τα άλλα μέλη του λεγόμενου «δημοκρατικού» τόξου, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, που πάντα φρόντιζαν να περιλαμβάνουν στο δημοκρατικό τους τόξο τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το ερώτημα εδώ είναι γιατί έκαναν συμπερίληψη του ΣΥΡΙΖΑ ενώ η ιστορία του είναι τόσο γνωστή. Η απάντηση βρίσκεται σε αυτό που λέμε ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς. Βλέπουμε την πραγματικότητα μέσα από τα κόκκινα γυαλιά της μεταπολίτευσης.
Έτσι από την μια έχουμε δεξιές δικτατορίες, αλλά αριστερές επαναστάσεις. Πολιτικούς κρατούμενους από την μια, πράκτορες και αντεπαναστάτες αντιδραστικούς από την άλλη. Θύματα και δολοφονηθέντες από την μια και αυγά για συνταγή ομελέτας από την άλλη.
Η κα Γεννηματά, έτερο μέλος του «δημοκρατικού» τόξου, έγραψε στο twitter για τον Κουβανό δικτάτορα ότι «αγωνίστηκε για τις ιδέες και τη χώρα του και έγινε παγκόσμιο σύμβολο.» Ενώ ο ΣΚΑΙ, υποτίθεται φιλελεύθερο ΜΜΕ του δημοκρατικού τόξου, έκανε λόγο για την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που ήταν ο Φιντέλ Κάστρο. Το θέμα εδώ είναι αν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι εκτελέσεις, οι βασανισμοί, η ανυπαρξία βασικών ελευθεριών, αν όλα αυτά δεν είναι αμφιλεγόμενα δεδομένα, τότε πως γίνεται η προσωπικότητα του Κάστρο να είναι αμφιλεγόμενη;
Η προσωπικότητα του κουβανού δικτάτορα είναι αμφιλεγόμενη στο βαθμό που η κοσμοθεωρία σου είναι διαμορφωμένη από αριστερές ιδεοληψίες από την δεκαετία του 70. Ζούμε στην χώρα που μιλάμε για τον Θάνο Αξαρλιάν ως το αθώο θύμα της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν, ως αν όλοι οι άλλοι δολοφονηθέντες να ήταν επιτρεπτοί στόχοι των τρομοκρατών. Προσφάτως ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Άδωνις Γεωργιάδης, επικρίθηκε από το ίδιο του το κόμμα γιατί τόλμησε να εκφράσει την αντίθεση του στον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό.
Το ερώτημα για την Ελλάδα του 2017 είναι αν είναι αν υπάρχει ελπίδα όταν ένα αριστερό σύστημα ιδεών και αξιών έχει αυτή την σχεδόν απόλυτη κυριαρχία στο πολιτικό πεδίο. Η υποκρισία που προέρχεται από το λεγόμενο δημοκρατικό τόξο απλά καταδεικνύει το εύρος της πολιτικής και πολιτισμικής παρακμής που η χώρα έχει υποστεί.
Εστία, 5.12.2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου