Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Μια απάντηση στην «σουρεαλιστική εθνική μας συνείδηση»


Ο εξαιρετικός και αγαπητός Ματθαίος Κόφφας έγραψε εδώ ένα άρθρο που πιστεύω προσπάθησε να καταδείξει την βασική αιτία της σημερινής κρίσης. Πολύ φοβάμαι ότι έπεσε πολύ μακριά από τον στόχο.

Γράφει ο Ματθαίος:

« Ως Έθνος ζούμε εδώ και σχεδόν 200 χρόνια υπόδουλοι μιας ψευδεπίγραφης εθνικής ταυτότητας που μας επιβλήθηκε από κάποιους ρομαντικούς Δυτικούς και που έχει αποτελέσει την ψυχή, την πεμπτουσία της εθνικής μας συνείδησης.»

και

«Η προγονοπληξία και η αρχαιολαγνεία είναι μακράν η χειρότερη πνευματική αρρώστια που χτύπησε τον τόπο μας-χειρότερη ακόμα και από την επικρατούσα θρησκεία, τον σοσιαλισμό, ο οποίος είναι παράγωγό της. »

Μακάρι να υποφέραμε από προγονοπληξία ή αρχαιολαγνεία. Πολύ φοβάμαι ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά. Μια πιο ακριβής περιγραφή της κατάστασης θα ήταν να πούμε ότι με τους προγόνους μας έχουμε την ίδια επιπόλαιη σχέση που έχουμε με πολλά άλλα πράγματα. (Την δουλειά, την πολιτική, την εκπαίδευση, κτλ.)

Επίσης δυσκολεύομαι να δω από που προκύπτει ότι αυτή η επιπόλαιη σχέση με τον παρελθόν μας είναι η αιτία και όχι ένα ακόμα παράγωγο κακών συνηθειών που προϋπήρχαν της όποιας υποτιθέμενης προγονοπληξίας.

Πως προκύπτει ακόμα ότι αυτή η δήθεν προγονοπληξία είχε ως αποτέλεσμα να αγκαλιάσουμε τον σοσιαλισμό; Οι χώρες τις λατινικής Αμερικής που πολιτικά είναι ιδιαίτερα συγκρίσιμες μ’ εμάς, πάσχουν από προγονοπληξία ή αρχαιολαγνεία;

Αν η αρχαιολαγνεία είναι η πηγή των δεινών μας, πως εξηγείται ότι οι χειρότερες κυβερνήσεις ήταν αυτές του Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του 80, όπου μεταξύ άλλων είχαμε την κατάργηση των αρχαίων και της καθαρεύουσας στο σχολείο; Πως εξηγείται ότι η αποεθνικοποίηση των θεσμών άρχισε τότε;

Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ιστορίας μας. Καλό θα ήταν τώρα που διαρκώς τρωγόμαστε μεταξύ μας, να δούμε και την μεγάλη πρόοδο που έχουμε κάνει τα τελευταία 190 χρόνια. Αρχίσαμε από πολύ πίσω, αλλά διαρκώς το όραμα ήταν για μια ευρωπαϊκή Ελλάδα. Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, ειδικά αν λάβουμε υπ΄όψιν ότι για 400 χρόνια ήμασταν υπό την κυριαρχία ενός ανατολικού δεσποτισμού που πρόσθεσε πολλά στα ήδη υπάρχοντα μειονεκτήματά μας.

Διαχρονικά οι ελληνικές ηγεσίες μπερδεύουν το ευρωπαϊκό lifestyle με τον αναγκαίο εξευρωπαϊσμό της χώρας. Επίσης μπερδεύουν της ελληνικές παθογένειες με τις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Αλλά αν στο μέλλον προσθέσουμε κάτι στον πνευματικό και υλικό πλούτο της ανθρωπότητας, αυτό θα έχει ως πηγή την ελληνική ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα.

Σκοπός μας δεν θα πρέπει να είναι το «Ανήκομεν εις την Δύσιν», αλλά το να είμαστε η Δύση. Όραμα μας δεν θα πρέπει να είναι να γίνουμε η Δανία του νότου, αλλά η Δανία να θέλει να γίνει η Ελλάδα του βορρά.

Εξάλλου αυτό θα ήθελαν και οι «ένδοξοι ημών πρόγονοι.»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου