Ένα χρόνο μετά το πρώτο άρθρο επανερχόμαστε υποσχόμενοι ακόμα μεγαλύτερο τρόμο. Ο Σαμαράς δεν έχει πρόγραμμα για να κυβερνήσει. Είναι λαϊκιστής. Υπόσχεται πως λεφτά υπάρχουν. Δεν απολύει κανέναν από το δημόσιο. Παραμένει οπαδός του παρεοκρατικού καπιταλισμού. Δεν αντιστέκεται στους Γερμανούς και τους κρατιστές της ΕΕ, ή αντιστέκεται και μετά τα παίρνει πίσω. Υπόσχεται νέες θέσεις εργασίας και προσλήψεις. Έχει μαζέψει όλη την ακροδεξιά, τον Πλεύρη, τον Άδωνι, τον Βορίδη (αυτός έπεσε τρίτος στην κατάταξη των μισητών ακροδεξιών). Και να μην ξεχνάμε τον Χρύσανθο (Λαζαρίδη) και τον Φαήλο (Κρανιδιώτη). Ο Χρύσανθος ήταν και φίλος του Μηλιού στην Β’ Πανελλαδική, άρα Σαμαρική δεξιά και Τσιπρική αριστερά είναι το ίδιο πράγμα. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη. Τα Σόδομα και τα Γόμορα θα πρόσθετα μιμούμενος την Σαπφώ Νοταρά. Πρέπει να φύγει το συντομότερο ο Σαμαράς. Είναι επικίνδυνος για την χώρα. Καταστρέφει την παράταξη. Φταίει αυτός, που θα γίνει Πρωθυπουργός ο Τσίπρας.
Κι από την άλλη. Αν είχε παραιτηθεί ο Σαμαράς και είχε ανέβει στην αρχηγία κάποιος άλλος νεώτερος (που δεν διευκρινίζεται ποιός είναι ο παράκλητος, αλλά εκτός του Σαμαρά κάθε άλλος καλός θα είναι υποθέτω) τότε αυτός (ο ηγέτης) θα κατατρόπωνε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα και θα οδηγούσε την Ελλάδα σίγουρα στην ευρωπαϊκή της πορεία. Επίσης θα ξυπνούσε η μεσαία τάξη (άλλη φράση κοινοτοπίας) θα ξυπνούσε από το λήθαργο της και θα έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια της. Γιατί την εμποδίζει ο Σαμαράς να ξυπνήσει ή κάνει λευκή απεργία αρνούμενη να συμπαραταχθεί. Τέλος με τον νέο ηγέτη και την νέα ηγετική ομάδα θα αρχίσει να δουλεύει και το δημόσιο γιατί θα εμπνευστεί. Αφήστε δε που θα αρχίσουν οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Όλα αυτά θα γίνουν αν φύγει ο Σαμαράς. Κι ο Ανδριανόπουλος θα επιστρέψει κι ο Μάνος κι όλο το 1% των λογικών και ρεαλιστών φιλελευθέρων, επαϊόντων κλπ. Ολόκληρο 1%!
Όλα τα παραπάνω είναι από αναρτήσεις στο facebook. Δεν τα έβγαλα από την κοιλιά μου. Άνθρωποι φιλελεύθεροι και προοδευτικοί τα έχουν γράψει. Απλώς τα μάζεψα εδώ. Συγκεντρωμένα φαίνονται πιό τρομακτικά δεν νομίζετε; Ή πιό σουρεαλιστικά; Εξαρτάται από την οπτική. Κι όλοι αυτοί αναφωνούν ως νέοι Κερένσκι, «ποιός ηγέτης, ποιό κόμμα θα μας βγάλει από την κρίση;» Από το βάθος ακούγεται βέβαια η αναμενόμενη φωνή, αυτή που οι εντρυφούντες στην πολιτική θεωρία και ιστορία την περίμεναν. Και λέει τα ίδια τα λόγια του Λένιν: αυτό το κόμμα (και ο ηγέτης) υπάρχει. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ηγέτης αυτού ο Τσίπρας.
Κι όλοι, οι ίδιοι, κεντροδεξιοί, φιλελεύθεροι, προοδευτικοί αρχίζουν. Μπα, δεν θέλει να κυβερνήσει. Μπα, δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει. Θα σκάσει πάνω του η πτώχευση και θα τελειώσει. Ή δεν θα κάνει αυτά που λέει, θα υπαναχωρήσει και θα συμβιβαστεί. Θα αναγκαστεί να παίξει το παιχνίδι του μνημονίου και θα καταρρεύσει. Έλα μωρέ, δεν θα βγούμε από το ευρώ! Παρεπιμπτόντως ξέρετε τι γλύκας ήταν ο Λένιν τους πρώτους μήνες; Αφήστε δε τι γλύκας είναι ακόμα ο Βελουχιώτης για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Κλείνει η ιστορική παρένθεση. Και τέλος, η Νέα Δημοκρατία θα είναι πρώτο κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά που είναι λαϊκιστής, κι άντε πάλι από την αρχή για τον Σαμαρά. Και ο χρόνος περνάει, η τάση του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σταθερά ανοδική, αλλά εμείς ασχολούμαστε με τον Σαμαρά. Αν δεν υπήρχε ο Σαμαράς και ήταν κάποιος άλλος ηγέτης; Δεν θα ήταν ανοδική η τάση. Κι άντε πάλι από την αρχή.
Στο μεταξύ η περίφημη μεσαία τάξη που έχει μάθει στην ήσσονα προσπάθεια, στην ευκολία της ζωής με δανεικά, στο να βυζαίνει στην θαλπωρή του κράτους, που γαλουχήθηκε πως ότι αριστερό είναι καλό, ότι κρατικό είναι καλό, κι αντίστοιχα ο πλούτος και το κέρδος είναι κακό, συντάσσεται σταθερά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όλοι μαζί αμέριμνοι βαδίζουμε προς τον άλλο κόσμο, τον εφικτό, τον κομμουνιστικό. Γιατί το τέρας της αποκαλύψεως είναι χειρότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η οργή δεν νικιέται από τον φόβο. Φταίει η δεξιά και το ΠΑΣΟΚ που γιγαντώθηκε η αριστερά. Αντικαθιστούμε την ανάλυση με την πράξη. Την συζήτηση με την μάχη. Και η φρίκη είναι εδώ, μπροστά μας. «Η φρίκη (όμως) δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή... γιατί είναι αμίλητη και προχωράει» όπως λέει και ο Σεφέρης.
Ποιά είναι η ουσία της συζήτησης λοιπόν; Το πρόσωπο της φρίκης ή ο Σαμαράς; Αν είναι ο Σαμαράς η λύση πλησιάζει. Στις 18 Ιουνίου δεν θα είναι αρχηγός της ΝΔ. Υπάρχει μια παράπλευρη απώλεια βέβαια. Ο Τσίπρας θα είναι πρωθυπουργός. Είπαμε, η φρίκη είναι εδώ και μας κλείνει το μάτι. Είναι στο χέρι του καθενός από εμάς να βάλει τις προτεραιότητες του. Να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη, να κοιτάξει τα μάτια των παιδιών του, την οικογένεια του και να σκεφτεί. Θα αντισταθώ; Θα αγωνιστώ; Θα δώσω την μάχη για να μην γίνει η χώρα μου πείραμα της νέας κομμουνιστικής αριστεράς, όπως ευαγγελίζονται οι ντόπιοι και ξένοι (πχ. Ζίζεκ) κομμουνιστές; Ή θα κάτσω να ασχολούμαι με το τέρας της αποκαλύψεως; Ας εμπιστευτούμε τον καθρέφτη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου