Άλλο αυτοάμυνα άλλο αυτοδικία.
Ένας κλέφτης εισβάλει στο σπίτι μου το βράδυ. Αντιλαμβάνομαι την εισβολή, παίρνω την καραμπίνα και μόλις αντικρίσουμε ο ένας τον άλλο τον σκοτώνω. Αυτοάμυνα.
Έγινε κλοπή πριν από μια εβδομάδα στο σπίτι μου, νομίζω ή είμαι 100% σίγουρος ποιος είναι ο δράστης. Παίρνω την καραμπίνα μου για να τον συναντήσω και να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας. Αυτοδικία.
Αν κάποιος εισβάλει στο σπίτι μου δεν μπορεί ο νόμος να μου επιβάλλει να θέσω την δική μου ζωή και την οικογένεια μου σε κίνδυνο. Δεν είναι δυνατόν να καλείται ο νομοταγής πολίτης να ρισκάρει ότι πιο ιερό έχει γιατί ενδεχομένως ο ληστής είναι ντροπαλός και φιλήσυχος και με το που θα αισθανθεί ότι έγινε αντιληπτός θα γίνει και άφαντος.
Το ρίσκο και την ευθύνη για το τι μπορεί να γίνει κατά της διάρκεια μιας διάρρηξης δεν θα πρέπει να το παίρνει το θύμα αλλά ο θύτης.
Επομένως βασικό στοιχείο μιας πολιτικής που θα αντιμετωπίζει ουσιαστικά το έγκλημα θα πρέπει να είναι η εύκολη και γρήγορη έκδοση άδειας οπλοκατοχής για κάθε νομοταγή Έλληνα πολίτη. Επίσης η αλλαγή της νομοθεσίας που επιτέλους θα επιτρέπει στους Έλληνες να προστατέψουν τις ζωές τους και τις περιουσίες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου