Tου Διονυσίου Βαγγελάτου
To θέαμα της παρούσας προεκλογικής διαμάχης είναι αξιολύπητο. Το θέαμα των κυρίων Βενιζέλου και Σαμαρά να μπουρδολογούν ασυστόλως, μιλώντας για μια ανάπτυξη την οποία η οικονομική θεωρία αποκλείει εκ ορισμού είναι εξ’ ορισμού κιτς.Αλλά πίσω από τον εξώτερο καραγκιοζισμό των Ζητιάνων Βασιλέων του Σινόν (του ριζοσπαστικού ‘αντιμνημονίου’ συμπεριλαμβανομενού, υπάρχει ένας απίστευτος εσωτερικός μακιαβελλισμός.
Και αυτό γιατί όλα τα υποψήφια κόμματα είναι σε παρά πολύ δύσκολη θέση. Από βασικά duopolized κοινοβούλιο με λοιπές ‘ριζοσπάστικες’ δυνάμεις να παίζουν τον ρόλο του υποτιθέμενου Ηρώστρατου, που οπισθοχωρεί γενναίως όταν η Κυριαρχία φτάνει κοντά, φτάνουμε σε μια νέα πιο εξισωμένη κατάσταση, όπου τα κόμματα θα αναγκαστούν όλα να είναι έτοιμα να κυριαρχήσουν.
Το μνημόνιο – αντιμνημόνιο αντικαθιστάται από μια πραγματικότητα πολυπρόσωπη και πολυσχιδή.
Το ενδιαφέρον σε αυτήν την περίπτωση είναι το ενδεχόμενο μιας μανιχαιστικής, ‘’μογγολικής’’ Χρυσής Αυγής να μπει στο κοινοβούλιο. Με το που θα συμβεί αυτό τότε όντως θα έχουμε στην βουλή ένα τύμβο για την εποχή της Μεταπολιτεύσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου