Τελικά για το θέμα της λαθρομετανάστευσης ως κοινωνία μπορούμε να αρθρώσουμε πολλά ενάντια επιχειρήματα εκτός από το πιο βασικό: δεν συμφέρει την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Θα πρέπει να θυμάστε την μακρινή εκείνη εποχή, δηλαδή πολύ πρόσφατα, που ακόμα και μια ελαφρά και εξόχως πολιτικά ορθή έκφραση αμφιβολίας για τις συνέπειες της λαθρομετανάστευσης έφερε την κατηγορία του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Ήταν η ίδια εποχή όπου οι λαθρομετανάστες έγιναν παράνομοι μετανάστες, οι παράνομοι μετανάστες έγιναν απλά μετανάστες και μετά από μετανάστες μετονομάστηκαν πρόσφυγες.
Η λέξη πρόσφυγες αποδείχθηκε ιδιαίτερα προσφιλής με τα ΜΜΕ μιας και εμπεριείχε την ελπίδα των κοινωνικά ευαίσθητων μας δημοσιογράφων ότι οι Έλληνες θα έκαναν το συνειρμό και την σύνδεση της καταστροφής του 22 με τα μοντέρνα μεταναστευτικά ρεύματα. Δηλαδή ο πρόσφυγας του 22 που έφυγε από την Σμύρνη και εγκαταστάθηκε στα ελεύθερα εδάφη της πατρίδας του, είναι ένα και το αυτό με τον Μαχμούτ που άφησε το Πακιστάν και ονειρεύεται ένα χαλιφάτο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Μικροδιαφορές δηλαδή.
Μπορεί οι Έλληνες για τετρακόσια χρόνια πριν από την απελευθέρωση τους να ήταν σκλάβοι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά κάπου από το ξαφνικά μετατράπηκαν σε πρώην ιμπεριαλιστική δύναμη που οφείλει να αγκαλιάσει τις ορδές από τις αποικίες που ποτέ δεν είχε. Το παραπάνω “επιχείρημα” θεωρείται σοβαρό ακόμα και τώρα, ειδικά στους ιδιαίτερα προοδευτικούς κύκλους, και απλά καταδεικνύει το πόσο η αριστερή μπαρουφολογία έχει διεισδύσει στον ελληνικό εγκέφαλο.
Σιγά σιγά και με ένα πολύ μεγάλο κόστος σε κατεστραμμένες ζωές και μια εξαιρετικά υποβαθμισμένη και επικίνδυνη καθημερινότητα σε όλη την επικράτεια, αρχίζουμε να κατανοούμε την τεράστια ζημιά που έχει κάνει η λαθρομετανάστευση στην πατρίδα μας. Αλλά είπαμε, αργά αργά. Στην Ελλάδα όπου κυριαρχούν στα μυαλά των ανθρώπων οι δεισιδαιμονίες της αριστεράς ακόμα δεν έχουν φτάσει τα νέα της πτώσης τους τείχους του Βερολίνου - με την υποσημείωση ότι το γεγονός υπογραμμίζει την αποτυχία του σοσιαλιστικού μοντέλου. Μην βιαζόμαστε στο θέμα της λαθρομετανάστευσης.
Αν θέλουμε να πούμε ότι η λαθρομετανάστευση είναι πρόβλημα ή δημιουργεί προβλήματα θα πρέπει να περνάμε την επιχειρηματολογία μας από κάποιο ιδεολογικό σουρωτήρι της αριστεράς. Η επιχειρηματολογία μας οφείλει να έχει αριστερό πρόσημο. Όταν μιλάμε για τα δεινά του φαινομένου ας αρχίσουμε με το θέμα της εκμετάλλευσης των λαθρομεταναστών από Έλληνες εργοδότες που δεν τους πληρώνουν το κατώτατο ημερομίσθιο. Ή οι κακοί Έλληνες σπιτονοικοκύριδες που στοιβάζουν τους άμοιρους λαθρομετανάστες σε μικρά δωμάτια. Ή όπως έγραψε πρόσφατα η κα Σία Κοσιώνη “Η λαθρομετανάστευση γεννάει ακροδεξιούς «Χρυσαυγίτες»”.
Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι ένα ασήμαντο θέμα, μη άξιο δημόσιου διαλόγου και προβληματισμού. Το πρόβλημα δεν είναι γιατί αυτά τα θέματα τίθενται, αλλά γιατί είναι σχεδόν τα μόνα θέματα που τίθενται όταν συζητάμε για την λαθρομετανάστευση;
Γιατί στα ΜΜΕ δεν μπορεί να πει κάποιος ότι πολύ απλά η λαθρομετανάστευση δεν συμφέρει την Ελλάδα. Γιατί παράγει πολύ εγκληματικότητα. Γιατί εισάγει κάθε χρόνο 100.000 αγράμματους που είναι ένα τεράστιο κόστος για μια μοντέρνα οικονομία που δεν τους χρειάζεται (εξάλλου αυτή την «ανάγκη» την καλύπτει πλήρως η δημόσια εκπαίδευση). Γιατί οι ορδές των τριτοκοσμικών και δη μουσουλμάνων που εισβάλουν καθημερινά θέτουν σε κίνδυνο την πολιτιστική ταυτότητα της χώρας μας. Γιατί αυτά, τα πιο σημαντικά επιχειρήματα κατά της λαθρομετανάστευσης, είναι αυτά που ακούγονται λιγότερο αν όχι καθόλου;
Όπως στα θέμα της οικονομίας, έτσι και στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, θα αρχίσουμε να σημειώνουμε πρόοδο μόνο όταν ξεπεράσουμε τις αριστερές μας αγκυλώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου