Δεν τον συμπαθώ τον Γιώργο Νταλάρα. Ίσως να έχω επηρεαστεί από την πολυετή επίθεση του Τζίμη Πανούση εναντίον του. Ή από την περίφημη εκείνη δήλωση της κας Νταλάρα, που έσταζε “προοδευτικότητα”, «δεν υπάρχουν λαθρομετανάστες». Ναι, άλλο να μένεις στον Άγιο Παντελεήμονα και άλλο να βιώνεις την λαθρομετανάστευση ως επιπλέον επιλογές υπηρετικού προσωπικού. Τέλος πάντων, δεν τον πάω. Αυτό όμως που έγινε χθες στην συναυλία του στο Ίλιον ήταν ένα αποτρόπαιο γεγονός.
Ο κ. Νταλάρας αποφάσισε να ενταχθεί στην μια από τις δύο ομάδες που έχουν βαλθεί να καταστρέψουν την Ελλάδα (μνημονιάκοι - αντιμνημονιακοί) . Έκανε δήλωση στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ όπου δήλωσε «ή μνημόνιο ή καταστροφή.»
Έτσι, οι της άλλης ομάδας καταστροφής (αντιμνημονιακοί) αποφάσισαν να παραβρεθούν στην συναυλία του και να την μετατρέψουν σε «λαϊκό δικαστήριο» πετώντας νερά, γιαούρτια και καρέκλες εναντίον του κ. Νταλάρα.
Έβλεπα αυτές τις σκηνές απαράμιλλης βαρβαρότητας στο βίντεο και σκεφτόμουν ότι δεν είναι οι πρώτες, ούτε και θα είναι οι τελευταίες. Αυτές οι σκηνές που μας στενοχωρούν αλλά που ταυτόχρονα τις έχουμε αποδεχτεί ως ένα αναπόφευκτο κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας, είναι μαζί μας πάρα πολλά χρόνια τώρα, πολύ πριν ξεσπάσει η οποιανδήποτε κρίση.
Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, που μπορεί να δίνουν διαλέξεις, συνεντεύξεις και να διοργανώνουν συναυλίες για την καρέτα-καρέτα, τους Παλαιστίνιους, τα παιδιά της Αιθιοπίας και τα υπό εξαφάνιση μαρούλια της Βολιβίας, δεν έχουν πει σχεδόν τίποτε για αυτή την βία που μαστίζει την ελληνική κοινωνία δεκαετίες τώρα.
Επιτρέψετε μου να σημειώσω ότι αυτή η παράληψη δεν ήταν τυχαία. Η πολιτική βία είχε συγκεκριμένο πολιτικό πρόσημο, ήταν κατά κανόνα αριστερής προέλευσης. Το να την καταδικάσει κάποιος άνθρωπος των γραμμάτων και των τεχνών αποτελούσε μέγα μεταπολιτευτικό ατόπημα. Θα ήταν ένδειξη προσήλωσης στον νόμο και την τάξη, μια τάση προς τα δεξιά και την συντηριτικοποίηση, και όλα αυτά ήταν θανάσιμα αμαρτήματα στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Έτσι οι “ευαισθητοποιημένοι” και “υπεύθυνοι” άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών σιώπησαν - ώσπου μια μέρα το τέρας που δημιουργήθηκε, ήταν πολύ βάρβαρο και άξεστο για να κάνει τις διακρίσεις που μια φορά ήταν βολικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου