Αν πιστέψουμε τον Αντώνη Καρακούση του "Βήματος" ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ελλάδα : το φάντασμα του πουζαντισμού. Μακάρι να ήταν έτσι!
Είμαι σίγουρος πως τώρα οι περισσότεροι από εσάς θα αναρωτιέστε τί είναι ,τέλος πάντων, αυτός ο φοβερός και τρομερός πουζαντισμός με τον οποίον ο Αντώνης Καρακούσης τρομοκράτησε τους εστέτ και προοδευτικούς αναγνώστες του "Βήματος"! Γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος στο άρθρο του : "Οι Ελληνες μοιάζουν αίφνης σαν να αποφοίτησαν πρόσφατα από τη σχολή του Πιερ Πουζάντ, ενός απίθανου γάλλου πολιτικού, ο οποίος στα κατεστραμμένα μεταπολεμικά χρόνια έστησε στη Γαλλία το περιβόητο λαϊκιστικό, ξενοφοβικό και αντικοινοβουλευτικό κίνημα του πουζαντισμού. Επρόκειτο για ένα πρόδρομο σχήμα του σημερινού ξενοφοβικού Λαϊκού Μετώπου το οποίο συγκρότησε ο Ζαν-Μαρί Λεπέν και του οποίου τώρα ηγείται η κόρη του, η οποία εν όψει των επερχόμενων προεδρικών εκλογών στη Γαλλία τάχθηκε υπέρ της επιστροφής στο γαλλικό φράγκο."
Όμως, ως γνωστόν, αποτελεί συνήθεια , όχι μόνο της Αριστεράς αλλά και του "αξιοσέβαστου Κέντρου" να χαρακτηρίζει σαν ακροδεξιό και παρανοϊκό οποιονδήποτε αμφισβητεί το σοσιαλδημοκρατικο μεταπολεμικό ευρωπαϊκό κονσένσους(βεβαια, αυτό το "αξιοσέβαστο" κονσένσους είναι που οδήγησε την Ευρώπη στην παρακμή και στην περιθωριοποίηση). Γι αυτό το λόγο και επειδή έχω την κακιά συνήθεια να μην εμπιστεύομαι την καθεστωτική φυλλάδα του ΔΟΛ ακόμη και για τις πιο απλές πληροφορίες ( μην ξεχνάμε πως ήταν το έγκυρο "Βήμα" που χαρακτήρισε τον Χάγιεκ ..."μονεταριστή"), αποφασίζω να κάνω μια έρευνα μόνος μου. Και ανακαλύπτω πως ο Αντώνης Καρακούσης έχει παραλείψει (εσκεμμένα;) το πιο σημαντικό στοιχείο που χαρακτήριζε τον πουζαντισμό. Πάνω και πέρα απ'όλα, ο πουζαντισμός ήταν ένα λαϊκό αντιφορολογικό κίνημα. Ένα κίνημα που αποτελούνταν από αγρότες, καταστηματάρχες, μικροεπιχειρηματίες οι οποίοι στρέφονταν κατά του φορομπηχτικού, γραφειοκρατικού γαλλικού κράτους και των κρατικοδίαιτων οικονομικών ελιτ. Όλα άρχισαν τον Ιούλιο του 1953 όταν ο βιβλιοπώλης Πιέρ Πουζάντ μαζί με άλλα είκοσι άτομα εμπόδισε τους εφοριακούς να κάνουν έρευνα στα βιβλία ενός άλλου καταστηματάρχη . Τα επόμενα χρόνια, το μικρό κίνημα που ίδρυσε ο Γάλλος βιβλιοπώλης γιγάντωθηκε , εκμεταλλεύομενο τη δυσφορία του μέσου Γάλλου με ένα κράτος που γονάτιζε τη μικρή ιδιωτική πρωτοβουλία με τη βαριά φορολογία και ευνοούσε με διάφορους τρόπους τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Διαδηλώσεις εναντίον των φόρων διοργανώθηκαν σε όλη τη Γαλλία ενώ κάποια μέλη του κινήματος για να διαμαρτυρηθούν έφτασαν στο σημείο να αποσύρουν τα χρήματά τους από τις κρατικές τράπεζες. Το 1956 το κόμμα, πια, του Πιέρ Πουζάντ μπήκε θριαμβευτικά στη γαλλική Βουλή με 56 βουλευτές.
Βέβαια, παρά τον ριζοσπαστικά αντιφορολογικό χαρακτήρα του , ο πουζαντισμός είχε και τα σκοτεινά του σημεία που συνετέλεσαν και στην τελική πτώση του . Το κυριότερο ήταν το ζήτημα εκείνο που δίχασε και διέλυσε πολλά κλασσικά φιλελεύθερα κινήματα τον 19ο και 20ο αιώνα : η στάση του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής . Ο Πουζάντ υποστήριξε την αποικιοκρατική πολιτική της Γαλλίας και εξέφρασε την αντίθεση του στην αποχώρηση από την Αλγερία . Όμως, πώς μπορείς να ζητάς μείωση της φορολογίας στο εσωτερικό της χώρας και την ίδια στιγμη να υποστηρίζεις μια επεμβατική εξωτερική πολιτική που ,εκ των πραγμάτων, χρειάζεται υψηλή φορολογία και ισχυρό κράτος για να πραγματοποιηθεί ; Αυτή η θεμελιώδης αντίφαση αποπροσανατόλισε το κίνημα. Σε συνδυασμό και με την κάθοδο του Σαρλ Ντε Γκολ στην πολιτική, το κίνημα του Πιερ Πουζάντ γρήγορα παρήκμασε. Οι ιδέες όμως του πουζαντισμού παραμένουν ισχυρές όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κατά κάποιο τρόπο , ο πουζαντισμός αποτέλεσε τον πρόδρομο όχι μόνο των αντιφορολογικών κινηματων στην Δανία, στη Νορβηγία, στην Ελβετία και στη Σουηδία κατά τη δεκαετία του '70 αλλά και του σύγχρονου Tea Party.
Σήμερα στην Ελλάδα του Μνημονίου, ένα κίνημα σαν τον πουζαντισμο (χωρίς τα αρνητικά του) μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ. Ένα grassroots , λαϊκό, φιλελεύθερο κίνημα που θα αποτελείται από καταστηματάρχες, μικροεπιχειρηματίες, υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα και το οποίο θα ζητάει δραστική μείωση του κράτους και της φορολογίας. Ένα κίνημα του απλού ανθρώπου που κερδίζει τα προς το ζην στην ελεύθερη αγορά με σκληρή δουλειά και βλέπει το ελληνικό Μεγάλο Κράτος, με συνεχείς, ληστρικές φοροεπιδρομές, να λεηλατεί τα εισοδήματα και την ιδιοκτησία του, για να διατηρήσει τα προνόμιά του . Ένα κίνημα που θα στρέφεται ενάντια στο εγχώριο παρασιτικό κράτος, στην φορομπηχτική Τρόικα και στα μεγάλα κρατικοδίαιτα οικονομικά συμφέροντα.
Σήμερα, όλες οι συνθήκες υπάρχουν για να αναπτυχθεί και να γιγαντωθεί ένα τέτοιο κίνημα. Είμαστε ένα λαός ατομικιστών και ιδιοκτητών που έχει συνειδητοποιήσει, έστω και αργά, την ανάγκη μείωσης του κράτους και υποφέρει από τη βαριά κυβερνητική φορολογία . Δυστυχώς όμως δεν φαίνεται να υπάρχουν οι πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσουν αυτό το χώρο. Οι περισσότεροι αντιμνημονιακοί αποτελούν, στην πραγματικότητα, μια βαθιά συστημική επιλογή αφού οι οικονομικές τους προτάσεις διαιωνίζουν τον κρατισμό του διεφθαρμένου και χρεωκοπημένου μεταπολιτευτικού συστήματος . Από την άλλη , ενώ ο φιλελευθερισμός είναι ο φυσικός χώρος για να αναπτυχθεί ένα τέτοιο κίνημα, είναι τέτοιος ο ελιτισμός των Ελλήνων φιλελευθέρων , η βαθιά περιφρόνησή τους προς τον μέσο Έλληνα και η τυφλή υποστήριξη τους προς την φορομπηχτική Τρόικα , που, εκ των πραγμάτων, δεν μπορούν να παίξουν ένα τέτοιο ρόλο.
Η καθεστωτική ελίτ που εκπροσωπεί ο Αντώνης Καρακούσης και η φυλλάδα του έχει κάθε λόγο να τρέμει με την προοπτική της ανάδειξης στην Ελλάδα ενός λαϊκού αντικρατικίστικου, αντιφορολογικού κινήματος, σαν τον πουζαντισμό. Ενα τέτοιο κίνημα , σε αντίθεση με τις φούσκες των αντιμνημονιακών, θα ήταν η πιο μεγάλη και ουσιαστική απειλή για το σημερινό κρατικοδίαιτο καθεστώς. Όμως, προς το παρόν, οι παροικούντες στον ΔΟΛ και οι ομοϊδεάτες τους μπορούν να πάρουν μια βαθιά ανάσα . Οι πολιτικές δυνάμεις που θα εκφράσουν ένα τέτοιο κίνημα δεν υπάρχουν ακόμη. Θέλουμε, όμως, να ελπίζουμε πως δεν θα κοιμούνται ήσυχοι για πολύ καιρό. Οι κοινωνικές συνθήκες υπάρχουν. Αυτό που μένει είναι να βρεθεί ο Έλληνας Πουζάντ.
[Διαβάστε το εξαιρετικό άρθρο του Murray Rothbard για τον πουζαντισμό]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου