Τελικά, οι Μνημονιακοί θα μας κάνουν να ξεχάσουμε ακόμη και την Ιστορία που ξέρουμε, προκειμένου να δικαιολογήσουν το λατρεμένο τους Μνημόνιο.
Οι θιασώτες της χρεωκοπίας στην Ελλάδα του 2012 δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι υποστηρικτές του νέου "Οίκαδε", μας λέει ο Χάρης Πεϊτσίνης σε σημερινό του άρθρο. Ο διευθυντής της "Καθημερινής" Γεώργιος Βλάχος ,λίγες μέρες πριν την καταστροφή της Σμύρνης, δημοσίευσε το περίφημο "Οίκαδε" με το οποίο πρότεινε την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από το μικρασιατικό μέτωπο. Για τον Πεϊτσίνη το ιδεολόγημα του "Οίκαδε" ήταν υπεύθυνο για την Μικρασιατική Καταστροφή. Όπως γράφει, το περιεχόμενο αυτού "του ιδεολογικού υποπροϊόντος της κρίσης" ήταν "πως ο πόλεμος δεν επρόκειτο να κερδηθεί. Ότι οι ξένοι μας είχαν προδώσει, και οι πολιτικοί μας επίσης. Ότι οι ελπίδες και οι θυσίες είχαν φτάσει το μέγιστο βαθμό τους, ότι αυτά που βίωνε η χώρα ήταν τα «χειρότερα», και χειρότερα δε μπορούσαν να γίνουν. Και ότι γι’αυτό ακριβώς το λόγο, μόνη λύση, ήταν η αποχώρηση των στρατευμάτων, η εγκατάλειψη της μικρασίας, η πολιτική και οικονομική περιχαράκωσή μας «Οίκαδε»: στη φιλόξενη αγκαλιά της παλαιάς Ελλάδας, μακριά από το κρύο, μακριά από τη βία και το θάνατο που μας περίμενε στην Ανατολή." Τελικά, όμως , παρά την επικράτηση της λογικής του "Οίκαδε", η καταστροφή ήρθε και οι θυσίες όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά έγιναν αβάσταχτες. Η ελληνική μειονότητα εξαλείφθηκε από το χάρτη της Τουρκίας και 1,2 εκατομμύρια ψυχές οδηγήθηκαν στην προσφυγιά . Και κάπου εδώ έρχεται και ο παραλληλισμός με την παρούσα κατάσταση . Οι υποστηρικτές του σύγχρονου "Οίκαδε" είναι όσοι εκμεταλλεύονται τη δυσαρέσκεια των πολιτών με το Μνημόνιο, υποστηρίζουν την απόρριψη του και ζητούν την άμεση κήρυξη στάσης πληρωμών . Αν ακολουθήσουμε τις προτάσεις τους , μας περιμένει μια νέα Μικρασιατική Καταστροφή.
Προσωπικά, κατανοώ την εναγώνια πρασπάθεια των μνημονιακών φίλων να δικαιολογήσουν ,με οποιονδήποτε τρόπο, το αποτυχημένο Μνημόνιο, αλλά τέτοιοι ανιστόρητοι παραλληλισμοί το μόνο που καταφέρνουν είναι να τους εκθέτουν ακόμη περισσότερο. Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν συνέβη λόγω του "Οίκαδε", δεν συνέβη επειδή στην Ελλάδα επικράτησαν οι δυνάμεις εκείνες που ήθελαν να τερματιστεί η Μικρασιαστική Εκστρατεία (ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο!). Η Καταστροφή συνέβη επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις μπλέχτηκαν σε μια αδιέξοδη επεκτατική περιπέτεια, που ουσιαστικά δημιούργησε και τροφοδότησε τον τουρκικό εθνικισμό, ο οποιός τελικά ξέσπασε όλο το μένος του πάνω στον ελληνικό πληθυσμό της Μικράς Ασίας . Στην πραγματικότητα, η καταστροφή θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί , αν η ελληνική κυβέρνηση που προέκυψε μετά τις εκλογές του 1920 έλεγε τότε το "Οίκαδε". Αν έμενε πιστή στις προεκλογικές της υποσχέσεις , έβαζε ένα τέλος στην αδιέξοδη Μικρασιατική Εκστρατεία και επικέντρωνε όλες τις διπλωματικές προσπάθειες της στη διασφάλιση της παρουσίας του ελληνικού πληθυσμού στη Μικρά Ασία. Όμως, αυτή η πολιτική της μη επέμβασης ποτέ δεν εφαρμόστηκε αφού οι δεξιές κυβερνήσεις του 1920-1922 απλά συνέχισαν την εκτέλεση των μεγαλεπήβολων οράματων του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το "Οίκαδε" του Γεώργιου Βλάχου, λοιπόν, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια επίστροφη της ελληνικής Δεξιάς στις αντιπολεμικές της ρίζες της δεκαετίας του '10 και , ταυτόχρονα, μια ρεαλιστική αναγνώριση του αδιεξόδου που είχε προκαλέσει η Μικρασιατική Εκστρατεία. Όμως ακόμη και αν η ελληνική κυβέρνηση ακολουθούσε τις συμβουλές του Βλάχου, θα ήταν πια πολύ αργά . Το άρθρο γράφτηκε μόνο λίγες μέρες πριν την κατάρρευση του μετώπου.
Αν, παρ'όλα αυτά, θέλουμε, σώνει και καλά, να κάνουμε έναν παραλληλισμό με το σήμερα, τότε ίσως θα ταίριαζε καλύτερα ο παρακάτω : Το σύγχρονο "Οίκαδε", δηλαδή την κήρυξη της στάσης πληρωμών, θα έπρεπε να το πει η ελληνική κυβέρνηση το Μαϊο του 2010, όταν το χρέος ήταν μικρότερο και όταν οι συνέπειες της χρεωκοπίας θα ήταν λιγότερο επώδυνες για τον ελληνικό πληθυσμό. Όμως, όπως και το 1920, η πολιτική μας ελιτ προτίμησε να μπει σε μια σύγχρονη αλλά εξίσου αδιέξοδη Μικρασιατική Εκστρατεία, που ονομάστηκε Μνημόνιο. Όσο συνεχιζόταν η Εκστρατεία, ο ελληνικός στρατός έμπαινε όλο και πιο βαθιά μέσα στη Μικρά Ασία. Όσο συνεχίζεται το Μνημόνιο, η Ελλάδα βουλιάζει όλο και πιο βαθιά μέσα στο χρέος. Όσο συνεχιζόταν η Εκστρατεία, οι Έλληνες στρατιώτες αποδεκατίζονταν από τις κακουχίες και τις μάχες ενώ στο εσωτερικό της χώρας η οικονομία κατέρρεε . Όσο συνεχίζεται το Μνημόνιο , η ύφεση όλο και βαθαίνει και ο λαός υφίσταται όλο και περισσότερες θυσίες χωρίς αντίκρυσμα . Το τέλος της Εκστρατείας ήταν η καταστροφή της Σμύρνης. Το τέλος του Μνημονίου, θα είναι, δυστυχώς, η χρεωκοπία που πασχίζουμε τόσα χρόνια να αποφύγουμε, μόνο που τώρα , με το χρέος σε πολύ υψηλότερα επίπεδα, οι συνέπειες θα είναι πολύ χειρότερες για όλους μας.
Δεν ήταν το "Οίκαδε", λοιπόν, αυτό που προκάλεσε την Μικρασιατική Καταστροφή. Ήταν η ίδια η Εκστρατεία. Δεν είναι όσοι αναγνωρίζουν την οικονομική πραγματικότητα και μιλάνε για στάση πληρωμών , αυτοί που προκαλούν την οικονομική κατάρρευση . Είναι το ίδιο το Μνημόνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου