Του Ευθύμη Μαραμή
Όταν το κράτος απαλλοτριώνει ιδιωτικό πλούτο τον οποίο υποτίθεται πως οφείλει να προστατεύει και μάλιστα αυτό συμβαίνει υπό τις επευφημίες μεγάλου μέρους των κατοίκων της χώρας ως "αναγκαίο μέτρο για την ανάπτυξη", μιλάμε για μια κοινωνία σε παρακμή. Παρακμή αντιληπτικής ικανότητας, αποτέλεσμα προπαγάνδας. Το κράτος και το χρηματοπιστωτικό σύστημα που κατασπατάλησαν τον δημόσιο πλούτο και χρεοκόπησαν τη χώρα, έχουν αναλάβει την "ανάπτυξη" μέσω απαλλοτρίωσης από την μία και μέσω της ίδιας συνταγής (ΕΣΠΑ, δημόσιες δαπάνες) από την άλλη. Οι θεσμοί της ΟΝΕ δε, που χρηματοδοτούν αυτά τα σχέδια και τα επευφημούν (νωπές είναι οι δηλώσεις Ντάισελμπλουμ υπέρ της υψηλής φορολόγησης ως αναγκαίας εν μέσω κρίσης) αποτελούν εχθρό και όχι εταίρο της χώρας.
Το κράτος ΔΕΝ είμαστε εμείς. Η διεστραμμένη αυτή αντίληψη είναι ακριβώς η άφεση αμαρτιών προς το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Το χρέος του κράτους είναι επαχθές κατά τον ακριβή ορισμό της λέξης και οι κάτοικοι της χώρας πρέπει να το αποκηρύξουν αρχικά στην συνείδηση τους ώστε ακολούθως να πάψουν επιτέλους οι πολιτικές δυνάμεις να διαδέχονται η μία την άλλη στην εξουσία και ανενδοίαστα να μας κουνάνε το δάχτυλο επιβάλλοντας μας “αναπτυξιακά” μέτρα.
Το οικονομικό μοντέλο του Κεϋνσιανισμού δε, (Δημόσιες δαπάνες και επενδύσεις, επιχορήγηση επιχειρήσεων, φτηνό χρήμα για όλους) θα έπρεπε να υφίσταται πλέον μόνο σε συζητήσεις αστοιχείωτων, αμετανόητων, γραφικών κεντρικών σχεδιαστών. Η Ελλάδα πρέπει να βρει έναν τρόπο ώστε να απελευθερωθεί από τις κρατικές συμμορίες που κατέστρεψαν την οικονομία και να επιστρέψει η εκπαίδευση και η εκμάθηση πραγματικών οικονομικών αποταμίευσης, κεφαλαιακής διάρθρωσης και καπιταλιστικής ηθικής. Είναι αδύνατον να συμβεί αυτό υπό καθεστώς μονοπωλίου εκπαιδευτικής ύλης και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από το κράτος.
Είναι δυνατόν να διδάσκουν τα παιδιά, άνθρωποι που πληρώνονται δια της βίαιης απαλλοτρίωσης; Δηλαδή τι είδους ανθρώπους περιμέναμε να διαμορφώνει ένα τέτοιο σύστημα εκπαίδευσης; Και ειδικότερα, ποιες σχολές οικονομικών θα προωθεί αυτό το σύστημα, πέρα από αυτές που προκρίνουν την αποδοχή της βίαιης απαλλοτρίωσης; Ας μην απορούμε συνεπώς και δεδομένης αυτής της κατάστασης, που η πλειοψηφία των ακαδημαϊκών είναι αριστεροί, σοσιαλφιλελεύθεροι και σοσιαλιστές, θιασώτες της “δωρεάν” κρατικής παιδείας. Να απορούμε καλύτερα με τους εαυτούς μας, την απάθεια μας και την ανοχή μας απέναντι σε αυτό το κρατικό σύστημα εκπαίδευσης, το οποίο δηλητηριάζει τα παιδιά.
Μεγάλα ερωτηματικά
Μετά από την “μεγάλη επιτυχία” των πακέτων ΜΟΠ, Ντελόρ, ΕΣΠΑ, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως τα πακέτα Γιουνκέρ θα συνεχίσουν να εγγυώνται την “επιτυχημένη” πορεία της Ελλάδας; Ας σοβαρευτούμε καλύτερα. Έχουμε αναλογιστεί ποτέ πως ίσως αυτά τα μοντέλα οικονομικών που ακολουθεί σύσσωμο το Ελληνικό κράτος, μαϊμουδίζοντας την παγκόσμια Κεϋνσιανή ορθοδοξία , δεν ταιριάζουν στην Ελλάδα; Αν μη τι άλλο, προκαλεί προβληματισμό η πεποίθηση πως ο παγκόσμιος πλούτος αυξάνεται και η φτώχεια μειώνεται, όταν το παγκόσμιο χρέος είναι τριπλάσιο της οικονομικής δραστηριότητας. Τι συνέβη ξαφνικά και το “χρέος δεν έχει καμία σημασία”; Ποιος θα αποπληρώσει όλα αυτά τα χρέη; Τι είδους ασυνειδησία είναι αυτή που δηλητηρίασε έτσι την οικονομική σκέψη; Θα κληροδοτήσουμε αυτά τα χρέη στα παιδιά μας, βασισμένοι στις εγκληματικές ανοησίες της σύγχρονης οικονομικής σκέψης πως: “στο κάτω κάτω, μακροπρόθεσμα θα πεθάνουμε όλοι”;
Γιατί θα πρέπει συνεχώς να παραδειγματιζόμαστε από μία παγκόσμια οικονομική κοινότητα, η οποία όχι απλά δεν εγγυάται καμία ευημερία, τουναντίον παρέχει τρανταχτές ενδείξεις πως πηγαίνει κατά διαόλου, βουτηγμένη μέσα στην απληστία την αλαζονεία και την άγνοια. Ξεχάσαμε πως το 2008, το παγκόσμιο νομισματικό κατεστημένο, έφτασε ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση; Ξεχάσαμε πως το ίδιο αυτό σύστημα, εξέδωσε τρισεκατομμύρια νέου χρέους, ως αντίδοτο στο χρέος που ήδη πνίγει τον πλανήτη; Γιατί να μην έχει η Ελλάδα ως χώρα την δική της εναλλακτική σκέψη, ειδικά λαμβάνοντας υπ όψη την ιδιαίτερα δυσχερή θέση στην οποία αυτά τα οικονομικά μοντέλα την έφεραν;
Ανάπτυξη η παρακμή;
Αν το κέρδος κάποιου, αποτελεί ζημία για κάποιον άλλον, μπορεί να μελετηθεί (σε συνδυασμό με τις πολιτισμικές αλλαγές) με το αν αυξάνεται η μειώνεται ο πληθυσμός. Αν πραγματικά η ζημία γίνει μεγαλύτερη από το κέρδος, ο πληθυσμός θα μειώνεται, η θα μεταναστεύει. Φαίνεται πως συγκεκριμένα γεωγραφικά σημεία του δυτικού κόσμου έχουν περιέλθει σε τέτοια παρακμή. Οικονομική συνταγή αυτών των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών είναι το υπερβολικό χρέος (που “δεν έχει καμία σημασία” σύμφωνα με κάποιους “ειδικούς”). Πολιτισμική συνταγή, φαίνεται κοινά να είναι η απαξίωση της θρησκείας, της οικογένειας, των ηθών εν γένει στις παραδοσιακές σχέσεις, καθώς επίσης και η αποθέωση του κράτους ως κοινωνικού προστάτη (Κράτος ως αντικαταστάτης της οικογένειας). Για παράδειγμα, η αδυναμία πολλών ανθρώπων να αποκτήσουν παιδιά, ήδη αποδίδεται από τους ίδιους αυτούς ανθρώπους στο υπερβολικό χρέος που έχουν αναλάβει και στις ασφαλιστικές εισφορές για τις συντάξεις προηγούμενων γενιών. Πολλά κρατικά ασφαλιστικά συστήματα στην Ευρώπη, κρίνονται μη βιώσιμα λόγω δημογραφικής παρακμής. Αυτά, αν μη τι άλλο, είναι στοιχεία που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπ’ όψη, ώστε να τεθεί επιτέλους υπό αμφισβήτηση το οικονομικό και πολιτισμικό μοντέλο του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Είναι εκπληκτικό πάντως , το γεγονός πως αυτοί που έδωσαν και δίνουν αγώνα για την απαξίωση της θρησκείας (της πίστης σε μία απάτη όπως διατείνονται) να υποστηρίζουν ένα ακάλυπτο νομισματικό σύστημα, κοπανιστού αέρα, βασισμένο στην πίστη. Με άλλα λόγια, την πίστη σε μια απάτη.
Μεταρρύθμιση
Επιστροφή στα οικονομικά του κλασικού καπιταλισμού. Αυτή είναι μιας πρώτης τάξης μεταρρύθμιση και φυσικά δεν πρόκειται να συντελεστεί από το κράτος. Το κράτος δεν θα πυροβολήσει τα πόδια του για το καλό της κοινωνίας και θα πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό. Το κράτος και οι μηχανισμοί του τρέφονται δια της φορολογικής απαλλοτρίωσης και της αναδιανομής, η οποία βαφτίστηκε “οικονομική επιστήμη”. Ο “πατέρας” αυτού του ολοκληρωτικού μοντέλου κατείχε την τακτική εξυπνάδα να μεταμφιέσει παμπάλαιες κρατικιστικές και πληθωριστικές πλάνες με
σύγχρονη, ψευδοεπιστημονική ορολογία, κάνοντας αυτές τις αρχαίες δοξασίες να φαίνονται ωσάν τα τελευταία ευρήματα της οικονομικής επιστήμης. Ο Keynes με αυτόν τον τρόπο οδήγησε το παλιρροϊκό κύμα του κρατισμού και του σοσιαλισμού, της διαχείρισης και του σχεδιασμού των οικονομιών από τις κρατικές συμμορίες. Ο Keynes εξάλειψε τον ρόλο της οικονομικής θεωρίας ως επικριτή των πληθωριστικών , κρατικιστικών συστημάτων, με αποτέλεσμα μια νέα γενιά οικονομολόγων να ανέλθει στην ακαδημαϊκή εξουσία και να γίνει φυσικά άμεσα αποδεκτή από τους πολιτικούς απολαμβάνοντας προνόμια και πλούτο. Εκπαίδευση στο σπίτι συνεπώς, είναι μια καλή λύση ώστε να διδαχτούν οι άνθρωποι κλασικά οικονομικά.
Το κράτος και το μονοπωλιακό χρηματοπιστωτικό σύστημα παράγουν χρέος που καλούνται να αποπληρώσουν σε μεγάλες κλίμακες οι λαοί που δεν τυγχάνουν κρατικών προνομίων. Η αποκέντρωση και η διάσπαση εξουσιών σε όσο το δυνατόν μικρότερα μέρη, τοπικά και διοικητικά, είναι το φιλελεύθερο μοντέλο κόντρα στον συγκεντρωτισμό και τις ομοσπονδίες υπερ-κρατών τύπου ΕΕ. Η νομισματική απελευθέρωση και η ελεύθερη κυκλοφορία νομισμάτων αποτελούν ίσως το μεγαλύτερο βήμα προς την νομιμοποίηση του καπιταλισμού. Δεν νοείται καπιταλισμός με μονοπώλιο νομίσματος. Μονοπώλιο του πυρήνα δηλαδή και της ουσίας των συναλλαγών σε μια ελεύθερη κοινωνία.
Συμπέρασμα
Μερικές σύντομες και περιεκτικές σκέψεις απο τον Nicholas Taleb
"Αυτό που βλέπουμε σε όλο τον κόσμο, από την Ινδία ως στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, είναι η εξέγερση ενάντια στον εσωτερικό κύκλο των “υπαλλήλων” χάραξης πολιτικής και στους δημοσιογράφους τσιράκια-γνώστες των πάντων. Αυτή η πατερναλιστική ημι-πνευματική κλάση εμπειρογνωμόνων με κάποια Ivy League εκπαίδευση, Οξφόρδης -Cambridge, ή ανάλογης ταμπέλας, που μας υπαγορεύουν: 1) τι πρέπει να κάνουμε, 2) τι να φάμε, 3) πώς να μιλάμε, 4) πώς να σκεφτόμαστε και 5), τι να ψηφίσουμε.
Με την ψυχιατρική να επιβεβαιώνεται λιγότερο από 40%, τις διατροφικές συμβουλές να αναστρέφονται μετά από 30 χρόνια λιπο - φοβίας, την μακροοικονομική ανάλυση χειρότερη και από την αστρολογική πρόβλεψη, την μικροοικονομική πρόγνωση λάθος στο 40% του χρόνου και τις φαρμακευτικές δοκιμές να επιβεβαιώνονται μόνο στο 1 / 5ο του χρόνου, οι άνθρωποι είναι άψογα προικισμένοι ώστε να στηρίζονται στα δικά τους πατρογονικά ένστικτα και να ακούνε καλύτερα την γιαγιά τους, η οποία έχει πιο ακριβή εμπειρική επιβεβαίωση από αυτά τα τσιράκια χάραξης πολιτικής"
Ο κ. Ευθύμης Μαραμής είναι επιχειρηματίας/επενδυτής, ανεξάρτητος αναλυτής της Αυστριακής σχολής οικονομικών και κοινωνικής οργάνωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου