Ο Θατσερισμός δεν άφησε το παραμικρό ίχνος στην Ελλάδα. Παρά τις καταγγελίες περί νεοφιλελεύθερων κατά καιρούς επιλογών, μόνιμη εμμονή των πάντων στην χώρα υπήρξε η προστασία και η επέκταση του δημόσιου τομέα.
Ανεξάρτητα από κόστος και συνέπειες. Οταν οι πόροι δεν ήσαν αρκετοί για να συντηρήσουν ένα ιδεατό πολιτικό σύστημα κοινωνικής υποτιθέμενης προστασίας, η αιτιολογία ήταν συνήθως εύκολη. Για όλα φταίει «ο Θατσερικός νεοφιλελευθερισμός, που ευνοεί τα μονοπώλια κι’ αγνοεί τις ανάγκες του λαού». Ακόμα και η κατηγοριματικά αντι-φιλελεύθερη Γερμανική κυβέρνηση, φανατικός από παλιά αντίπαλος του αγγλοσαξωνικού Θατσερισμού κι’ οπαδός της λεγόμενης «κοινωνικής» οικονομίας της αγοράς με μπόλικες δόσεις αυταρχικού δημόσιου τομέα, κατηγορείται για «καταστρεπτικές» νεοφιλελεύθερες επιλογές. Απλά και μονο επειδή δεν εγκρίνει τζάμπα χρήματα για να συντηρηθεί το ελληνικό πάρτι. Ουδείς σκέφθηκε ποτέ, πως είναι δυνατόν ο Θατσερισμός να είναι υπεύθυνος για τα ελληνικά χάλια όταν όλα τα κόμματα – κυβέρνησης και αντιπολίτευσης – ξόρκιζαν Βελζεβούληδες στο όνομά του και πάσχιζαν με κάθε τρόπο να μεγαλώσουν τις δημόσιες δαπάνες, να διορίσουν κομματικούς πελάτες στο δημόσιο και να αυξήσουν τους φόρους σε βάρος των γνωστών υποζυγίων.
Όταν η Θάτσερ στεκόταν απέναντι στον Ντελόρ, αντιστεκόταν στον κοινοτικό παρεμβατισμό (“Socialism through the back Delor”, τον είχε αποκαλέσει) και επέμενε πως το ευρώ θα αποτελούσε την καταστροφή της Ευρώπης, οι ντόπιοι «προοδευτικοί» αλλά και οι πατερναλιστές της Δεξιάς την έβλεπαν με καχυποψία. Ελεγε όμως πως το ενιαίο νόμισμα θα καταστρέψει την Ευρώπη. Τον Οκτώβριο του 1990 προέβαλε αντιρρήσεις για την συμμετοχή της Αγγλίας στο ενιαίο νόμισμα. Προέβλεπε με βεβαιότητα, όπως αναφέρει ο Peter Oborne στην Daily Telegraph, ότι το ενιαίο νόμισμα θα προκαλούσε την οικονομική καταστροφή της Ευρώπης διότι το ευρώ δεν θα μπορούσε να φιλοξενήσει βιομηχανικές υπερδυνάμεις όπως η Γερμανία και μικρότερες χώρες όπως η Ελλάδα. Μάλιστα, είχε κάνει και προβλέψεις: ότι η Γερμανία θα ποδηγετούσε τελικά την ευρωπαϊκή πολιτική επιβάλλοντας τις φοβίες της για τον πληθωρισμό, γεγονός που θα απέβαινε μοιραίο για τις φτωχότερες χώρες “γιατί θα καταστρέψει τις αναποτελεσματικές οικονομίες τους”, όπως αναφέρει και στην αυτοβιογραφία της.Ακούγεται αυτό σαν αντιδραστική τοποθέτηση η σαν ακριβής πρόβλεψη;
Που επικεντρώνεται το ντόπιο μίσος κατά του Θατσερισμού; Στο γεγονός βασικά πως επέμενε πως το δημόσιο δεν είναι τσιφλίκι κανενός και πως ο καθένας θα έπρεπε να κερδίζει την ζωή εργαζόμενος σκληρά, κατά βάση στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Οι φόροι δεν θα έπρεπε να καταβάλονται δίχως αναταπόδοση και οι δημόσιες δαπάνες δικαιολογούνται μοναχά στο βαθμό που στηρίζουν τους αδύνατους με γενναίες κοινωνικές υπηρεσίες. Παρά την αστήρικτή σχετική προπαγάνδα, η Θάτσερ είχε αυξήσει, δεν είχε μειώσει, τις κοινωνικές δαπάνες στην Βρετανία. Εξοικονομώντας πόρους από το κλείσιμο άχρηστων και πανάκριβων κρατικών επιχειρήσεων (λ.χ. ανθρακωρυχεία) που είχαν μετατραπεί, αντί για παραγωγικές οικονομικές μονάδες, σε μηχανισμούς απορρόφησης ανέργων από το κράτος.
Πολλοί κατηγορούν την Θάτσερ πως διέλυσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας της. Το σωστό είναι πως τον ανέταξε και του άλλαξε προσανατολισμό. Η κατάμαυρη (λόγω άνθρακα) παλαιότερα Βορειοανατολική Αγγλία και μέρη της Ουαλίας έγιναν κέντρα ανάπτυξης νέων τεχνολογιών και μαγνήτες για επενδύσεις από χώρες της Ασίας.
Ακόμα και ο Ομπάμα σήμερα υποστηρίζει πως «συνεχίζει το έργο της». Κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Μπλέρ είχαν δηλώσει (Πήτερ Μέντελσον): "Είμαστε όλοι Θατσερικοί τώρα"...)
Εμείς θα καταλάβουμε ποτέ τι έγινε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου