Όταν η φωνή της λογικής είναι λιγάκι φάλτσα

Οι Έλληνες φιλελεύθεροι πολιτικοί θα έπρεπε να αποτελούν την πιο ελκυστική και ενδιαφέρουσα πρόταση στις εκλογικές αναμετρήσεις που προηγήθηκαν. 

Πέρα από το γεγονός ότι εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκαν για τη γκρίνια τους τόσα χρόνια, στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι ευφυείς, αυτοδημιούργητοι, επιτυχημένοι στο τομέα εργασίας τους ,με εφικτές καινοτόμες ιδέες.  Δεν προέρχονται από πολιτικά τζάκια, είναι άφθαρτοι, δημιουργικοί, με διάθεση και τόλμη για μεταρρυθμίσεις και ανατροπές.
Για ποιο λόγο όμως αποτυγχάνουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών?

Στο ευρύ κοινό ο σύγχρονος φιλελεύθερος πολιτικός κατάφερε να εμφανίζεται ως ελιτιστής, σνομπ, απόμακρος, αντιπαθητικός εραστής των αριθμών που αδιαφορεί για τα κατώτερα όντα σε μορφωτικό και κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο. Ο στριφνός καθηγητής που κουνάει με αυστηρότητα το δάχτυλο στον αμελή και τεμπέλη μαθητή.

Οι ίδιοι θεωρούν πως οι προτάσεις τους δεν έχουν ανταπόκριση είτε λόγο των συνθηκών και της ατμόσφαιρας που σε κάθε εκλογική αναμέτρηση διαμορφώνουν τα MEDIA και τα κόμματα εξουσίας είτε λόγω της χαμηλής νοητικής ικανότητας και άρρωστης νοοτροπίας του εκλογικού σώματος.  

Πιθανόν να είναι και έτσι. Οι «φωνές της λογικής» όμως προέβησαν σε κάμποσα φάλτσα που αποδόμησαν την ποιότητα των πολιτικών επιχειρημάτων τους (που αποτελούσε και το συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι σε κάθε άλλο πολιτικό σχηματισμό) και οδήγησαν σε ένα περιορισμένο πολιτικό ακροατήριο.

Αρχικά κάποιες παρουσίες στα ψηφοδέλτια, άσχετες με τον χώρο,  δημιούργησαν αμφιβολίες σχετικά με την καθαρότητα της πολιτικής φυσιογνωμίας  του συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού. Έπειτα η σπουδή κάποιων φιλελευθερων να αντιπαρατεθούν σκληρά με τους αντιμνημονιακούς για την ανάγκη απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων οδήγησε σε μια συνολική υπεράσπιση του μνημονίου και των μέτρων που το ακολούθησαν, ακόμα και σε περιπτώσεις (όπως η υψηλή φορολόγηση) που είναι πέρα και εκτός της πολιτικής φιλοσοφίας τους.

 Έπειτα είναι αδύνατο να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των πολιτών όταν τους χλευάζεις και τους υβρίζεις κάθε φορά που οι προτιμήσεις τους δεν είναι αρεστές. Η  υπεροπτική συνθηματολογία σχετικά με τις απαραίτητες φωνές της λογικής που πρέπει σώνει και καλά να εισέλθουν στο κοινοβούλιο, περισσότερο φάνηκε να κουράζει και να εκνευρίζει παρά να «εκλογικεύει» τους ψηφοφόρους .

Τέλος οι απεγνωσμένες κινήσεις για την είσοδο στο Κοινοβούλιο με κάθε τίμημα εξουδετέρωσαν την φρεσκάδα και την ακεραιότητα ενός πολιτικού σχηματισμού που στηρίχθηκε σε ένα διαφορετικό πολιτικό ήθος και ύφος. Τόσο οι διαδικασίες συνεργασίας και όσα διεξήχθησαν στο περιθώριο, όσο και οι ατυχέστατες δηλώσεις προτίμησης του αντιευρωπαϊκού μετώπου και δημοσιοποίησης κρυφών δημοσκοπήσεων θύμισαν παλαιοκομματικές μεθόδους που δείχνουν πανικό και απόγνωση.  

Πέρα λοιπόν από τη πόλωση, την ηλιθιότητα των πολιτών και τις συνήθεις θεωρίες συνομωσίας το κοινοβούλιο θα στερηθεί τη φωνή της λογικής γιατί ήτανε και λίγο φάλτσα.