Όσο πιο έκρυθμη είναι η κατάσταση, όσο μεγαλύτερη η κοινωνική οργή, τόσο σπουδαιότερη είναι η ανάγκη απερίφραστης, κάθετης και ξεκάθαρης καταδίκης της βίας.
Από το Δεκέμβριο του 2008 ως τώρα έχουμε ακούσει πολλές δηλώσεις παρόμοιες με αυτές του κ. Κανάκη, δηλώσεις γεμάτες υποκρισία που ενώ τάχα καταδικάζουν την βία στην ουσία την χαϊδεύουν.
Όταν κάποιος επιθυμεί να καταδικάσει τη βία , δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη λέξη “αλλά” στην ίδια πρόταση. Καταδικάζει τη βία, τελεία και παύλα. Ρητά και κατηγορηματικά. Η λέξη “αλλά” είναι αντιθετικός σύνδεσμος και δηλώνει πως το περιεχόμενο που ακολουθεί είναι αντίθετο από εκείνο που προηγήθηκε. Και όσο περισσότερες είναι οι λέξεις που ακολουθούν τον αντιθετικό σύνδεσμο, τόσο περισσότερο εξασθενεί η σημασία των λέξεων που προηγήθηκαν.
Στο δημόσιο διάλογο υπάρχουν ιδιαίτερα βαρείς χαρακτηρισμοί να συνοδεύουν τις πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν στη μείωση των συντάξεων και των μισθών, στην ανεργία και γενικότερα στην ύφεση. Όταν όμως αυτές οι άδικες πολιτικές αποφάσεις χαρακτηρίζονται ως πράξεις βίας , αυτό γίνεται μονάχα με πρόθεση να εμφανιστεί σε αντιδιαστολή οποιαδήποτε βίαιο περιστατικό ως δικαιολογημένο.
Παρακολουθώντας το βίντεο με τις απόψεις του κ. Κανάκη για τη βία (διάστημα 3:10-5:20), προφανώς να έχουν αντιληφθεί στην Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου ότι δεν ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για την προώθηση της πρόληψης και αντιμετώπισης της ενδοσχολικής βίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου